Ειδήσεις

20 Μαρ 2008

Επακόλουθα απεργίας

Μήνυμα αναγνώστη

Πραγματικό περιστατικό.
Τηλεφώνημα από δημόσια υπηρεσία σε ελεύθερο επαγγελματία.
Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής αυστηρός, αμείλικτος ο υπεύθυνος μου λέει:
Μέχρι αύριο πρέπει να έχετε εξοφλήσει τα 33.000 ευρώ.
«Ψαρομένος», απαντώ: Δεν έχω αντίρρηση, τα χρήματα όμως βρίσκονται στα ταμεία τράπεζας που απεργεί.
-Αυτό δε μας αφορά κύριε. Μέχρι αύριο 33.000 ευρώ αλλιώς είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε σε κατάσχεση.
- Δεν μπορώ να έχω μια μικρή παράταση; Δεν είναι ότι δεν έχω, δεν μπορώ, για την ακρίβεια δεν με αφήνουν να μπορέσω…
- Ήμουν σαφής.

Αποτέλεσμα, να βγω στη γύρα για δανεικά. Δανείστηκα από όσους γνωρίζω και από αυτούς που δεν γνωρίζω μέσω γνωστών.Ένας αγώνας δρόμου δίνοντας δικαίωμα στον καθένα να αναρωτιέται και να εξετάζει την αξιοπιστία μου. Δίνοντας δικαίωμα στον καθένα να γνωρίζει τις υποχρεώσεις μου και να αναρωτιέται τελικά, θα μου επιστρέψει τα χρήματα;
Όλα αυτά ώσπου να ανοίξουν οι τράπεζες και να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία μου και την υπόληψη μου.

2 σχόλια:

dimo74 είπε...

to apistefto einai oti otan prokeite gia katasxesh apergeia giok...

Unknown είπε...


Αμάν ο κάλος μου!


Ο κ. Καραμανλής αποφάσισε να πατήσει τον κάλο στην κοινωνία για να πονέσει και να ζαλιστεί.

Αφού, είδε και αποείδε ότι με την προπαγάνδα και όλα τα άλλα επικοινωνιακά τεχνάσματα δεν είχε αποτέλεσμα ως προς τον αποσκανδαλισμό της κοινής γνώμης αναφορικά με την πολιτεία του και την υποκριτική πολιτική συμπεριφορά του, έβαλε σε εφαρμογή το παραδοσιακό κόλπο.

Πατάμε εκεί που στιγμιαία προκαλείται οξύς πόνος και αποσυντονίζουμε ολόκληρο τον οργανισμό. Έτσι, όλοι οι άλλοι «πόνοι» μοιάζει να υποχωρούν συγκυριακά και το κέντρο που προκαλεί τους πόνους διαλανθάνει της προσοχής μας.

Πού τώρα μυαλό για την γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, για το θέατρο σκιών στο «σκοπιανό», για την διολίσθηση στην εξωτερική μας πολιτική από πάγιες αρχές που διέκριναν την διπλωματία μας, για την κυβερνητική και δικαστική «αντιμετώπιση» πλειάδας σκανδάλων που ακούμπησαν ή /και ακουμπούν τον ίδιο τον πρωθυπουργό και το άμεσο πολιτικό περιβάλλον του!

Τώρα η κοινωνία «σφίγγεται» από τον πόνο που προκάλεσε το πάτημα στον κάλο της, από τον ίδιο τον κ. Καραμανλή.

Ο πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται για το κόμμα του, μην νομίζετε, επίσης, ότι χολοσκάει για τα εθνικά θέματα. Αν είχε τέτοιες ανησυχίες δεν θα έφερνε προς ψήφιση αυτήν ειδικά την περίοδο το ασφαλιστικό που διακυβεύονται άλλα, σοβαρά, κρατικά συμφέροντα.

Ο κ. Καραμανλής για το μόνο που νοιάζεται είναι «πώς θα πέσει δίχως να τραυματιστεί ο ίδιος προσωπικά»!

Οδήγησε τα πράγματα σε μια καθολική σύγκρουση με τα όχι πάντα άδικα κακοφημισμένα συνδικάτα για να αιτιολογήσει την αδυναμία του να παράγει πολιτική και να νομιμοποιήσει την αιφνίδια προσφυγή στις κάλπες, διατηρώντας για τον εαυτό του το πολιτικό κεφάλαιο του μεταρρυθμιστή, που τόσο απαξιώθηκε τα χρόνια της σεμνής και ταπεινής διακυβέρνησης του.


Ολόκληρο το δημοσίευμα εδώ.