Ειδήσεις

22 Σεπ 2008

Κλειδωμένες στο γκαράζ οι μηχανές του ΕΚΑΒ

Προολυμπιακή Αθήνα.

Διασώστες του ΕΚΑΒ επιχειρούν ένα τολμηρό εγχείρημα και δημιουργούν την ομάδα Μ. Μια "μάχιμη" ομάδα η οποία χρησιμοποιώντας την ευελιξία της μοτοσικλέτας θα προσέφερε άμεση επέμβαση σε επείγοντα περιστατικά.
Πέντε χρόνια μετά, διαβάζουμε...

Παρ' ότι το ΕΚΑΒ διαθέτει στην Αττική δεκατρείς μοτοσικλέτες επείγουσας ιατρικής βοήθειας και άλλες τρεις εφεδρικές (σ.σ.: αν μια μοτοσικλέτα υποστεί βλάβη ο διασώστης μπορεί να χρησιμοποιήσει μία από τις τρεις εφεδρικές), σε κάθε βάρδια λειτουργούν τρεις ή το πολύ τέσσερις μηχανές.
Οι υπόλοιπες είναι κλειδωμένες στο γκαράζ ελλείψει γιατρών. «Πριν από περίπου έναν χρόνο "έβγαιναν" σε κάθε βάρδια επτά και οκτώ μηχανές. Από τότε όμως που έφυγαν αρκετοί γιατροί αντιμετωπίζουμε πρόβλημα» καταγγέλλει ο γραμματέας του συλλόγου εργαζομένων του ΕΚΑΒ κ. Λ. Κυρίτσης.
--------------------
Συνεχίζεται...

Δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΕΚΑΒ κ. Ν. Παπαευσταθίου, οι γιατροί του εν λόγω τμήματος είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα επικουρικοί. Τον τελευταίο χρόνο δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις των περισσοτέρων εξ αυτών, καθώς «έκλεισαν» πέντε χρόνια εργασίας στο ΕΚΑΒ. Μετά τα πέντε χρόνια οι επικουρικοί γιατροί ­ εξηγεί ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ ­ δεν μπορούν να ανανεώσουν τη σύμβαση. Το πρόβλημα είναι ότι οι θέσεις τους δεν έχουν ακόμη καλυφθεί από άλλους συναδέλφους τους. «Επειδή όμως το κομμάτι της επείγουσας ιατρικής είναι καίριας σημασίας, γίνονται σημαντικές προσπάθειες στελέχωσης του τμήματος» σημείωσε, τονίζοντας ότι πριν από το 2004 δεν έβγαιναν στους δρόμους περισσότερες από δύο μηχανές σε κάθε βάρδια. Ωστόσο ­ προειδοποίησε ­ αν δεν καλυφθούν άμεσα οι θέσεις των γιατρών, υπάρχει κίνδυνος σε τρεις ως τέσσερις μήνες να «βγαίνουν» μόνο δύο μηχανές σε κάθε βάρδια.

Όπως είπε ο διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών του ΕΚΑΒ Κ. Δημ. Πύρρος, οι γιατροί του ΕΚΑΒ δεν είναι υποχρεωμένοι να ανεβαίνουν στις μηχανές. «Πολλοί είναι αυτοί που δεν θέλουν και δεν μπορείς να τους υποχρεώσεις να το κάνουν. Για αυτό από καιρού εις καιρόν, και ειδικά αυτή την περίοδο, αντιμετωπίζουμε κάποιες δυσκολίες» επισήμανε.

Τα προβλήματα εντοπίζονται μόνο στον ιατρικό τομέα. Οι διασώστες, οι οποίοι είναι και οδηγοί των μοτοσικλετών, είναι δέκα και καθένας έχει τη δική του μηχανή. «Αυτό συμβαίνει για λόγους ασφαλείας. Κάθε διασώστης οδηγός είναι υπεύθυνος και για τη συντήρηση της μηχανής του» πρόσθεσε ο κ. Πύρρος.

Τα τέσσερα σημεία του Λεκανοπεδίου στα οποία βρίσκονται «stand by» οι μοτοσικλέτες του ΕΚΑΒ είναι το Σύνταγμα, το Πεδίον του Άρεως, το κέντρο του Πειραιά και η Γλυφάδα. «Η μοτοσικλέτα είναι το πιο γρήγορο μέσο για την παροχή ιατρικής βοήθειας. Αν το ατύχημα βρίσκεται κοντά στο σημείο ευθύνης της, η μηχανή βρίσκεται εκεί σε 5 - 6 λεπτά» αναφέρει ο υπεύθυνος του τμήματος μοτοσικλετών του ΕΚΑΒ κ. Ν. Επταμινιτάκης. Από την άλλη, το ασθενοφόρο χρειάζεται μισή ώρα ίσως και περισσότερη αν η κίνηση στους δρόμους είναι μεγάλη.

* Βοήθησαν 14.500 ανθρώπους

Οι μοτοσικλέτες έχουν πλήρη εξοπλισμό και μπορούν να μετατρέψουν ένα απλό ασθενοφόρο σε κινητή μονάδα. Παρέχουν δηλαδή, τη δυνατότητα διασωλήνωσης του ασθενή. Με το απλό ασθενοφόρο ο ασθενής θα διασωληνωθεί στο νοσοκομείο, όταν φθάσει...

Στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ δείχνουν ότι το 2007, σε σύνολο 176.000 διακομιδών επειγόντων περιστατικών με ασθενοφόρο σε νοσοκομεία της Αττικής, οι διασώστες και οι γιατροί προσέφεραν με τις μοτοσικλέτες του κέντρου άμεση ιατρική βοήθεια σε 14.500 ανθρώπους. Οι περισσότεροι εξ αυτών είχαν τραυματιστεί σε τροχαίο, είχαν υποστεί εγκεφαλικό ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15467&m=A51&aa=1

Συνέντευξη των διασωστών σ το περιοδικό 2 Τροχοί

(τεύχος 158 - Ιανουάριος 2007)Δίτροχοι σωτήρες

Ποια είναι η ιστορία της ομάδας; Πότε και πώς ξεκίνησε;



Η ιστορία ξεκινάει το 1996 με ένα Yamaha Diversion 600, δωρεά της εταιρείας. Μέχρι το 2002 η μοτοσυκλέτα αυτή είχε διανύσει μόνον 11.000km, επειδή μέχρι τότε το πιλοτικό πρόγραμμα δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Από το 2003 και μετά και ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρξε πολιτική βούληση για αγορά και άλλων μοτοσυκλετών, αλλά και για επάνδρωση της ομάδας.

Πόσες μοτοσυκλέτες διαθέτετε και πόσες χρησιμοποιείτε;


Χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση δεκατρείς μοτοσυκλέτες . Η κάθε μία είναι χρεωμένη σε έναν αναβάτη, ο οποίος τη χρησιμοποιεί αποκλειστικά. Και κάθε μια έχει τουλάχιστον 30.000km, δείγμα του πόσο καλά δουλεύει το πρόγραμμα. Υπάρχουν φυσικά και δυο-τρεις εφεδρικές ώστε εάν μια μοτοσυκλέτα υποστεί βλάβη ή συντηρείται να μπορούμε να βγούμε έξω και να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας. Εάν αυτό είναι αδύνατο λόγω καιρικών συνθηκών, χρησιμοποιούμε μικρά αυτοκίνητα. Διασώστης και γιατρός φορτώνουν τις βαλίτσες της μοτοσυκλέτας και κυκλοφορούν με το αμάξι. Όπως είναι λογικό, δεν υπάρχει η ίδια αμεσότητα.


Σε ποιες πόλεις υπάρχει η ομάδα Μ;



Οι πόλεις στις οποίες λειτουργεί η ομάδα μας είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, το Ναύπλιο, η Ρόδος, η Καβάλα, το Ηράκλειο και η Λάρισα. Σκοπός μας δεν είναι να υπάρχει μια μοτοσυκλέτα σε μια πόλη, απλά διακοσμητική για να λέμε ότι υπάρχουμε και εκεί. Στόχος μας είναι η μηχανή να δουλεύει εκεί που βρίσκεται! Εάν δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα (όπως στην Πάτρα και τα Γιάννενα), η μοτοσυκλέτα φεύγει και πηγαίνει εκεί όπου τη χρειάζονται. Μας ζητούν μοτοσυκλέτες από όλη την Ελλάδα και πρέπει να κάνουνε την καλύτερη δυνατή κατανομή.


Πόσα άτομα είστε και πώς επιλέγονται τα μέλη της ομάδας;


Αυτήν τη στιγμή είμαστε δεκατρείς διασώστες - οδηγοί και επτά γιατροί. Θα θέλαμε να είμαστε περισσότερα άτομα, να γεμίσουμε όλη την Ελλάδα με μοτοσυκλέτες του ΕΚΑΒ. Όμως δεν μπορούμε αύριο να πάρουμε πενήντα μηχανές και μετά να ψάξουμε άτομα. Είναι και θέμα ασφάλειας. Τα περισσότερα παιδιά είναι "παλιά τιμόνια". Οι καινούργιοι εξετάζονται από εμένα εξονυχιστικά. Εγώ έχω εκπαιδευτεί στο Ισραήλ στον τομέα της προσωπικής ασφάλειας (σ.σ. Νεκτάριος Επταμινιτάκης- επικεφαλής της ομάδας Μ). Προσπαθούμε να διαλέγουμε επιλεκτικά. Οδηγός, διασώστης, μέλος της ομάδας. Αυτό είναι το τρίπτυχο.


Ποιος είναι ο χρόνος αντιμετώπισης περιστατικού και πόσα είναι τα περιστατικά που αντιμετωπίζετε καθημερινά;


Στην Αττική υπάρχουν τέσσερις μοτοσυκλέτες το πρωί και τέσσερις το απόγευμα, όσοι δηλαδή και οι τομείς ευθύνης. Πειραιάς, Γλυφάδα, Μοναστηράκι και Πεδίο του Άρεως. Εάν το περιστατικό είναι στον τομέα ευθύνης, ο χρόνος αντιμετώπισης είναι 5-6min, ενώ το ασθενοφόρο αυτοκίνητο λόγω της δύσκολης πρόσβασης χρειάζεται 20 - 30min (σ.σ. πολλές φορές και περισσότερο). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η μοτοσυκλέτα έχει εξοπλισμό ισάξιο νοσοκομείου.



Μπορεί να διασωληνωθεί επί τόπου ο ασθενής.


Με το κλασικό ασθενοφόρο αυτό θα γίνει στο νοσοκομείο, καθώς μόνον ένα στα δέκα ασθενοφόρα είναι κινητή μονάδα. Με τη μοτοσυκλέτα ο τραυματίας έχει μεγάλες πιθανότητες να ζήσει, καθώς στα πρώτα καθοριστικά λεπτά θα έχει δίπλα του γιατρό και εξειδικευμένο εξοπλισμό.


Στη μοτοσυκλέτα επιβαίνει γιατρός ή διασώστης;


Τη μοτοσυκλέτα την οδηγεί διασώστης. Ο συνεπιβάτης είναι γιατρός και αυτό είναι το σημαντικό της υπόθεσης. Ο διασώστης, ακόμα και εάν γνωρίζει κάποιες ιατρικές πράξεις, δεν έχει το νομικό πλαίσιο, το δικαίωμα δηλαδή να τις προσφέρει.


Κάθε πότε αντικαθιστάται ο εξοπλισμός των αναβατών και τα αναλώσιμα της μοτοσυκλέτας (π.χ. ελαστικά);


Η αντικατάστασή τους γίνεται άμεσα όταν χρειάζεται ή υπάρχει γραφειοκρατία; Η καταπόνηση της μοτοσυκλέτας είναι μεγάλη, αφού όλα τα χιλιόμετρα γίνονται σε αστικό περιβάλλον με τη μοτοσυκλέτα φορτωμένη. Σε ό,τι ζητήσουμε υπάρχει άμεση ανταπόκριση από τη διοίκησή μας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην αποθήκη μας υπάρχουν περίπου τριάντα ζευγάρια καινούργια λάστιχα.


Δώστε μας μερικές πληροφορίες για τις μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιείτε. Τι εξοπλισμό διαθέτουν;


Οι μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούμε είναι τα Yamaha TDM 900, καθώς και τα Kawasaki KLR 650. Διαθέτουν φάρους, σειρήνες, μπαγκαζιέρα και πλαϊνές βαλίτσες. Διαβιβάζουμε με Tetra και VHF. Σε λίγο καιρό θα αποκτήσουμε και τέσσερα GPS τα οποία θα εναλλάσσονται ανάλογα τη βάρδια. Τα on-off χρησιμοποιούνται όπου οι συνθήκες είναι δύσκολες για τα TDM. Στην Παλιά Πόλη της Ρόδου π.χ. ένα μονοκύλινδρο 650 είναι πιο ευέλικτο από μια μεγάλη μοτοσυκλέτα όπως το Yamaha. Στο Ναύπλιο χρησιμοποιούμε επίσης on-off για να έχουμε άμεση πρόσβαση στην ευρύτερη περιοχή της Αρβανιτιάς, μια κακοτράχαλη περιοχή όπου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες έχουμε πνιγμούς λουομένων. Με τον εξοπλισμό αυτόν, τα TDM ζυγίζουν περισσότερο από 300kg. Καταλαβαίνετε ότι η κατανομή του βάρους γίνεται οπισθόβαρη και χρειάζεται μεγάλη πείρα για να μην υπάρχουν ατυχήματα. Συμβαίνουν ατυχήματα εν ώρα υπηρεσίας; Είναι στο πρόγραμμα κάποια ατυχήματα. Λόγω όμως της πείρας και της σχολαστικής συντήρησης των μοτοσυκλετών, τα ατυχήματα είναι σπάνια, παρά τον μεγάλο αριθμό χιλιομέτρων αλλά και των συνθηκών που γίνονται αυτά.


Σε ποια υπηρεσία υπάγεστε; Η υπηρεσία θεωρεί επιτυχή τη λειτουργία της Ομάδας;


Η διοίκηση του ΕΚΑΒ, αλλά και το υπουργείο είναι πολύ ευχαριστημένοι με την αποτελεσματικότητα του τμήματος. Για αυτό έχουμε και πλήρη στήριξη σε ό,τι χρειαστούμε. Είμαστε μια μάχιμη ομάδα και αυτό φαίνεται να το εκτιμούν. Χαρακτηριστική η περίπτωση της πτώσης του αεροπλάνου "Ήλιος" στο Γραμματικό, όπου φτάσαμε πρώτοι μέσα από θάμνους και μονοπάτια και ουσιαστικά ήμασταν η μοναδική επικοινωνία της ΕΜΑΚ με το σημείο. Ή με τη χιονοθύελλα όταν πήγαμε με το τρένο στην Οινόη για να απεγκλωβίσουμε κόσμο. Έχουν έρθει από Ιταλία, Αγγλία, Ισραήλ, ακόμα και από Μόσχα για να πάρουν κάτι από την πείρα μας. Η μεγαλύτερη αναγνώριση όμως είναι οι επιστολές, τα τηλεφωνήματα, το αγκάλιασμα από κάποιες λέσχες μοτοσυκλέτας, το "ευχαριστώ" από έναν περαστικό.

http://www.fire.gr/portal/modules.php?name=News&file=article&sid=95&mode=thread&order=0&thold=0