Ειδήσεις

19 Νοε 2008

Μείζον θέμα προκύπτει με την προβολή στην Εξεταστική Επιτροπή του επίμαχου dvd, που αποτελεί προϊόν υποκλοπής -Τι έλεγε ο υπουργός Δικαιοσύνης το Μάιο

Σύμφωνα με το νόμο, ο οποίος ψηφίστηκε το καλοκαίρι, απαγορεύεται η χρήση προϊόντων υποκλοπής, ακόμη και ως μοναδικού αποδεικτικού μέσου για κακούργημα στα δικαστήρια, πόσω μάλλον στη σύνταξη πορίσματος.

Διαβάστε απόσπασμα από ομιλία του υπουργού Δικαιοσύνης κ. Σωτήρη Χατζηγάκη στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, για το νομοσχέδιο «Ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου διασφάλισης του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας» στις 22 Μαΐου του 2008:
...........
Συνεχίζεται...

Τι απαγορεύεται και τι επιτρέπεται με τις νέες ρυθμίσεις.


Απαγορεύεται, απόλυτα, η καταγραφή μη δημόσιων (δηλαδή ιδιωτικών) συνομιλιών και πράξεων των ατόμων (είτε είναι αυτά ή όχι δημόσια πρόσωπα), οπουδήποτε και αν οι πράξεις αυτές λαμβάνουν χώρα. Είτε, δηλαδή, σε δημόσιους είτε σε ιδιωτικούς χώρους.

Απαγορεύεται κάθε χρήση απεικόνισης από κρυφή κάμερα και μαγνητοφώνηση από υποκλοπές μη δημόσιας δραστηριότητας του ατόμου, από οποιονδήποτε.

Απαγορεύεται π. χ. η καταγραφή της τηλεφωνικής επικοινωνίας, της συναντήσεως ή του γεύματος π. χ. υπουργού (δημόσιου προσώπου) με φίλο του, που έχει, όμως, εντελώς ιδιωτικό χαρακτήρα, είτε αυτή γίνεται σε δημόσιο χώρο (υπαίθριο δημόσιο χώρο, εστιατόριο, κλπ. χώρους προσιτούς στον καθένα) είτε, κατά μείζονα λόγο, σε ιδιωτικό χώρο (π. χ. σπίτι, γραφείο κλπ.).

Δεν απαγορεύεται, όμως, το αντίθετο. Δηλαδή, η καταγραφή και χρήση των προϊόντων αυτής δημόσιων (δηλαδή αυτών που δεν αφορούν αποκλειστικά τον ιδιωτικό βίο) συνομιλιών και πράξεων των ατόμων (δημοσίων προσώπων ή ιδιωτών), είτε αυτές λαμβάνουν χώρα σε δημόσιο χώρο είτε και σε ιδιωτικό χώρο (γραφείο, σπίτι).


Π. χ. : α) η πράξη της δωροδοκίας γιατρού σε νοσοκομείο, εφοριακού στην εφορία, σε δημόσιο κατάστημα ή χώρο κλπ. ή και σε ιδιωτικούς, ακόμα, χώρους, σπίτι, γραφείο, εφόσον οι πράξεις τους αυτές δεν αφορούν τον ιδιωτικό τους βίο, αλλά την άσκηση των δημοσίων καθηκόντων τους.


β) διάφορες εγκληματικές πράξεις των ατόμων (π. χ. ανθρωποκτονίες, εμπορία ναρκωτικών, εμπορία ανθρώπων, παιδεραστίες κλπ.), που λαμβάνουν χώρα είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό χώρο, αφού και οι πράξεις αυτές δεν είναι ιδιωτικές (μη δημόσιες) «υποθέσεις» και ασφαλώς δεν ανάγονται στο ιδιωτικό βίο των ατόμων.