StudioA-Blog

Μήνυμα αναγνώστη

Ακούγονται διάφορα περί της αποδοχής του γάμου των ομοφυλοφίλων και ακόμα χειρότερα για την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Ένα παιδί για να αναπτυχθεί φυσιολογικά χρειάζεται να έχει στο σπίτι δύο ισορροπημένα πρότυπα, το αντρικό και το γυναικείο, αφ ενός για να ενσωματωθεί φυσιολογικά στην κοινωνία αφ ετέρου για να ταυτιστεί στα ευαίσθητα χρόνια του με το φύλο στο οποίο ανήκει. Είναι επίσης γνωστό ότι η απουσία ή η υποτονική παρουσία ενός εκ των δύο φύλων στην οικογένεια ή το κακό πρότυπο ενός εκ των γονέων και η απόρριψή του μπορεί τελικά να οδηγήσει το παιδί σε τραυματικές και παθογενείς καταστάσεις όπως η ομοφυλοφιλία, η σύγχυση του ρόλου του, ο μισογυνισμός κλπ.
Αν λοιπόν ένα παιδί κινδυνεύει να υποστεί ανεξίτηλα τραύματα στην ψυχολογία του από την συμβίωσή του σε ένα φυσιολογικό περιβάλλον, φανταστείτε τι πιθανότητες έχει ένα παιδί να βγει φυσιολογικό σε ένα περιβάλλον δύο γυναικωτών πατεράδων ή δύο ανδροπρεπών επιθετικών μητέρων όπου όχι μόνο το αντίθετο φύλο θα απουσιάζει εντελώς αλλά και το υπάρχον θα είναι μια καρικατούρα του αντιθέτου φύλου.
Λένε για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Τα δικαιώματα των παιδιών για δύο φυσιολογικούς γονείς δεν υπάρχουν; Για να ικανοποιηθεί ο εγωκεντρικός συναισθηματισμός κάποιων με αρρωστημένη ή έστω αποκλίνουσα σεξουαλικότητα και να καλυφθούν τα συναισθηματικά τους κενά πρέπει δηλαδή αντί να αγοράσουν σκυλί να υιοθετήσουν παιδί; Την στιγμή μάλιστα που χιλιάδες φυσιολογικά και ισορροπημένα ζευγάρια αναμένουν για υιοθεσία; Εδώ, το πρόβλημα δεν είναι απλά η ομοφυλοφιλία αλλά ο εγωκεντρισμός και η φιλαυτία αυτού που θέλει ντε και καλά να εντάξει ένα παιδί στον εξωραϊσμένο - και στην πραγματικότητα αρρωστημένο - του μικρόκοσμο.