StudioA-Blog

Η Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας από την πρώτη στιγμή ήταν παρούσα στην καταγγελία του περιστατικού όπου αστυνομικός έσκισε και πάτησε το Κοράνι ενός μετανάστη κατά τη διάρκεια τυπικού ελέγχου. Το Κοράνι το παρέδωσε ο καταγγέλων στα χέρια μας και με αυτό πήγαμε στο αστυνομικό τμήμα όπου συζητήσαμε λεπτομερώς με τον συνταγματάρχη που απέστειλε η ΓΑΔΑ για αυτό το λόγο. Μας διαβεβαίωσε ότι τάχιστα θα μας δώσει το όνομα του αστυνομικού και πως η Ελληνική Αστυνομία καταδικάζει τέτοιες ενέργειες που προσβάλλουν το θρησκευτικό αίσθημα των πολιτών. Εμείς δηλώσαμε ότι θα προσφύγουμε στη δικαιοσύνη και πως καλή τη πίστει θα περιμένουμε από την αστυνομία να μας δώσει το όνομα προκειμένου να προχωρήσουμε στην κατάθεση της μήνυσης, έτσι ώστε να παρέλθει και η διαδικασία του αυτοφώρου, όλα αυτά καλόπιστα.
……
Συνεχίζεται…
Καταδικάσαμε έντονα τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, τα μέλη μας δεν συμμετείχαν, αντίθετα κινηθήκαμε προς εκτόνωση του θέματος καθώς θεωρήσαμε δεδομένες τις υποσχέσεις της αστυνομίας ότι θα κινηθεί ανάλογα προκειμένου να οδηγηθούμε σε εκτόνωση. Τα ΜΜΕ κάλυψαν με ακρίβεια τις θέσεις μας και μετέδωσαν το μήνυμα στους εκατοντάδες χιλιάδες Μουσουλμάνους της χώρας αλλά και στο εξωτερικό που δηλώναμε ότι πρέπει να ηρεμήσουμε και να αφήσουμε το θέμα στα χέρια του νόμου.

Καταθέσαμε στην ΓΑΔΑ τις μαρτυρίες και τα στοιχεία μας καθώς και το σκισμένο Κοράνι, και αναμέναμε το όνομα του αστυνομικού προκειμένου να καταθέσουμε και επίσημα τη μήνυση στο δικαστήριο. Την Τρίτη 25 Μαΐου 2009 καταθέσαμε μήνυση κατ’αγνώστου και δηλώσαμε ικανοποιημένοι γιατί έτσι οδεύαμε προς λύση του ζητήματος έστω και χωρίς όνομα.

Δυστυχώς στη μετέπειτα συνάντηση του προέδρου της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας Ναΐμ Ελγαντούρ και του συνήγορού μας κ. Φραγκίσκου Ραγκούση με τον ταξίαρχο της ΓΑΔΑ που έχει αναλάβει την υπόθεση, μας έγινε σαφές ότι η Αστυνομία δεν επιθυμεί λύση αλλά συνέχιση της παρούσας κατάστασης. Μας εξηγήθηκε πως δεν πρόκειται να μας δοθεί όνομα, σύντομα τουλάχιστον, ότι θα περάσει ίσως και ένας μήνας προκειμένου να απολογηθεί ο εν λόγω αστυνομικός καθώς έχει το δικαίωμα αναβολής.

Όπως αντιλαμβάνεστε αυτό ανατρέπει την προσπάθειά μας κατευνασμού και είναι δυνατό να πυροδοτήσει αντιδράσεις από το σύνολο του Μουσουλμανικού πληθυσμού της Αθήνας που μέχρι στιγμής δεν έχει διαδηλώσει καθώς ακολούθησε την προτροπή μας για λύση μέσω της νομικής οδού.






Για το λόγο αυτό οι Άραβες της Αθήνας θα συνεδριάσουν Τετάρτη ώρα 8μμ με τη Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας προκειμένου να σχεδιάσουν με ψυχραιμία τις επόμενες κινήσεις τους. Τυχόν ειρηνικές κινητοποιήσεις θα γίνουν γνωστές σε επόμενο δελτίο τύπου.

Επαναλαμβάνουμε πως καταδικάζουμε τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας, τις φθορές, τις επιθέσεις, τις κλοπές, όπως καταδικάζουμε την καταπάτηση και προσβολή των θρησκευτικών συμβόλων και αισθημάτων των πολιτών. Καταδικάζουμε την εκμετάλλευση μερίδας μεταναστών από πολιτικές κινήσεις εγείροντας την θρησκευτική τους πίστη πολλαπλασιάζοντας το αίσθημα αδικίας μέσα τους με ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Η Πίστη του Μουσουλμάνου είναι ό,τι ακριβότερο διαθέτει και εμείς έχοντας οδηγό την Πίστη μας ζούμε αρμονικά στην κοινωνία εδώ και δεκαετίες. Πιστεύουμε ότι η ενέργεια του αστυνομικού ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, θα θέλαμε να λήξει εκεί με τη νομική λύση και όχι να βρισκόμαστε εκτεθειμένοι και μετέωροι από την ανησυχητική καθυστέρηση της αστυνομίας να τελειώσει το ζήτημα αυτό δίνοντας επιτέλους τα στοιχεία του καταγγελόμενου αστυνομικού.


Ευχαριστούμε πολύ,

Το Δ.Σ. της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας

Οι ευρωεκλογές του 1989 συνέπεσαν με την ολοκλήρωση της δεύτερης 4ετίας του ΠΑΣΟΚ και επισκιάστηκαν πλήρως από την ταυτόχρονη διεξαγωγή των κρίσιμων και αμφίρροπων βουλευτικών εκλογών της 18ης Ιουνίου, προσωρινή- όπως αποδείχτηκε- κατάληξη μιας παρατεταμένης πολιτικής κρίσης.
........
Συνεχίζεται...
Η σημασία των ευρωεκλογών υποβαθμίστηκε, έτσι, απόλυτα και από τα τρία κυρίαρχα κόμματα της εποχής. Το ΠΑΣΟΚ, η Ν.Δ. και ο ενιαίος Συνασπισμός που είχε συγκροτηθεί στα τέλη του 1988 και διεκδικούσε ρυθμιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις- αφιέρωσαν το σύνολο της προεκλογικής τους εκστρατείας στην εσωτερική πολιτική και στα πολωτικά διακυβεύματά της με επίκεντρο την «κάθαρση». Όπως και το 1981, τα ευρωψηφοδέλτια των δύο μεγάλων κομμάτων στελεχώθηκαν με πρόσωπα που διέθεταν ευρωπαϊκή εμπειρία (ο Γ. Πεσματζόλου ως ανεξάρτητος και η Μ. Γιαννάκου θα τελούν επικεφαλής για τη Ν.Δ., ο Γ. Ρωμαίος και ο Χρ. Παπουτσής για το ΠΑΣΟΚ), χωρίς όμως να προβληθούν ιδιαίτερα κατά την προεκλογική περίοδο. Οι επιλογές αυτές δεν οδήγησαν πάντως σε μια χαλαρή διασπορά ψήφων στη δεύτερη κάλπη των ευρωεκλογών, όπως είχε συμβεί το 1981. Αντίθετα, το εξαιρετικά πολωμένο κλίμα των βουλευτικών εκλογών και κυρίως η ρήξη που ήδη είχε επέλθει στις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με την κομμουνιστική Αριστερά λειτούργησαν αποτρεπτικά για επιλογές «διπλής ψήφου».
7,24% πτώση του δικομματισμού
Τα δύο μεγάλα κόμματα εμφάνισαν βέβαια μειωμένη δύναμη στην κάλπη των ευρωεκλογών, προς όφελος όλων των υπόλοιπων κομμάτων. Συνολικά όμως η πτώση του δικομματισμού (κατά 7,24%) ήταν περίπου η μισή σε σύγκριση με αυτό που είχε καταγραφτεί στην πρώτη εμπειρία «διπλών εκλογών» το 1981. Και το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως στην αντοχή που επέδειξε το αμυνόμενο (στην τότε συγκυρία) ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατόρθωσε να συσπειρώσει και στις δύο κάλπες τον βασικό πυρήνα των οπαδών του. Σε γενικές γραμμές, η μείωση της δύναμης του ΠΑΣΟΚ κατά 3% κατευθύνθηκε κυρίως προς τα μικρά πασοκογενή κόμματα του Γερ. Αρσένη και του Αντ. Τρίτση και προς τους (πρωτοεμφανιζόμενους) Οικολόγους- Εναλλακτικούς και μόνο περιθωριακά τροφοδότησε την άνοδο του ΣΥΝ. Γεγονός που είχε ως συνέπεια ο ΣΥΝ (παρά την ελαφρά άνοδο σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές) να εμφανίσει μείωση της επιρροής, σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 1984 [15,06% αθροιστικά για ΚΚΕ και ΚΚΕ (εσ.)] και ακόμη περισσότερο με τις ευρωεκλογές του 1981. Σαφής ένδειξη για τη συρρίκνωση της ευρύτερης απήχησης που διέθετε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 η κομμουνιστική Αριστερά.
Η φιλοευρωπαϊκή στροφή της κοινής γνώμης
Η ΕΝΤΑΞΗ της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα αποτέλεσε τα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση αντικείμενο πολιτικής αντιδικίας, η οποία έτεινε να παγιώσει στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 αντιθετικά ιδεολογικά στερεότυπα, άμεσα συναρτημένα με τις πολιτικές και κομματικές προτιμήσεις. Το γεγονός αυτό καταγράφτηκε ήδη από τις πρώτες έρευνες του Ευρωβαρόμετρου όπου συμμετείχε και η Ελλάδα (από τα τέλη του 1980), οι οποίες αποτύπωσαν μια αμφίθυμη και διχασμένη κοινή γνώμη. Ειδικότερα όταν οι ερωτήσεις αφορούσαν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, οι θετικές γνώμες διαμορφώνονται περί το 40%, ενώ υπήρχε ένας ισχυρός αρνητικός πυρήνας (περίπου το 20% θα επιθυμούσε ακόμα και τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας) και ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού παρέμενε επιφυλακτικό ή ουδέτερο. Η κατανομή αυτή των απόψεων της κοινής γνώμης διατηρήθηκε για μια ολόκληρη πενταετία με μικρές μόνο αλλαγές, οι οποίες αφορούσαν κυρίως τη σταδιακή αποδυνάμωση του αρνητικού πυρήνα που έτεινε να περιοριστεί μεταξύ 10% και 15%.
Η φιλοευρωπαϊκή στροφή της ελληνικής κοινής γνώμης άρχισε από τα τέλη του 1986, όταν είχε παγιωθεί η αίσθηση ότι η συμμετοχή στην ΕΟΚ ωφέλησε την Ελλάδα (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα κ.τ.λ.). Κατά τη διετία που ακολούθησε (1987-1988) η μεταστροφή προσέλαβε ραγδαίους ρυθμούς και, έτσι, από τις αρχές του 1989 οι δείκτες αποδοχής, ακόμα και στην απαιτητικότερη εκδοχή τους, ξεπέρασαν το 60%, ενώ ο αρνητικός πυρήνας συρρικνώθηκε σε επίπεδα που δεν υπερέβαιναν το 10%. Σύμφωνα μάλιστα με τον απλούστερο και κλασικότερο δείκτη που χρησιμοποιεί το Ευρωβαρόμετρο- αν η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα αποτελεί «κάτι καλό» ή κάτι κακό»- το 70% όσων απαντούν τοποθετούνταν το 1989 στον θετικό πόλο και μόνο το 6% στον αρνητικό.
Μαζική υποστήριξη
Η μεταστροφή της κοινής γνώμης προς μια μαζική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80 μετέτρεψε μια σχετικώς «ευρωσκεπτιστική» χώρα, όπως ήταν έως τότε η Ελλάδα, σε έναν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής προοπτικής, με όλους τους δείκτες που αναφέρονται στην αποδοχή και υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταγράφονται σε σταθερά υψηλότερο επίπεδο σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Ο ξαφνικός «ευρωπαϊκός έρωτας» που κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, υποχώρησε ελαφρώς στη συνέχεια, με αντίστοιχη διεύρυνση του χώρου των ουδέτερων κρίσεων, χωρίς πάντως η εξέλιξη αυτή να μεταβάλει την ευρύτερη αποδοχή της Ε.Ε. Τα οφέλη από τη συμμετοχή της Ελλάδας αναγνωρίζονται αβίαστα, αλλά η συναισθηματική ταύτιση παραμένει ελλειμματική.
Πτώση του (ενιαίου) ΣΥΝ και στα αστικά κέντρα και στα «κάστρα» της Αριστεράς
Η ΠΤΩΣΗ της επιρροής του ΣΥΝ, σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 1984, εντοπίζεται σχεδόν στο σύνολό της στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα (πρωτεύουσα και Θεσσαλονίκη) καθώς και σε ορισμένα παραδοσιακά προπύργια της κομμουνιστικής Αριστεράς (Λέσβος, Λευκάδα, Μαγνησία κ.λπ.). Άμεση αντανάκλαση μιας γενικότερης αποδυνάμωσης του ιστορικού προσδιορισμού που χαρακτήριζε την εκλογική βάση της κομμουνιστικής Αριστεράς, με αναφορά στις διαιρετικές τομές του Εμφυλίου.
Η σύγκριση του εκλογικού χάρτη του ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του 1989 με τον αντίστοιχο χάρτη της ΕΔΑ στις εκλογές του 1963 είναι αποκαλυπτική.
Στα περισσότερα παραδοσιακά προπύργια, η πτώση είναι κατακόρυφη όπως και στο σύνολο της Κεντρικής Μακεδονίας.
Η εξίσωση των εκλογικών ποσοστών στις δύο αυτές αναμετρήσεις αποτέλεσε, επομένως, μια τελική συνισταμένη αντίρροπων μετασχηματισμών.
Έτσι κι αλλιώς, όμως, ο ιστορικός προσδιορισμός της κομματικής ταύτισης με την κομμουνιστική Αριστερά θα δεχτεί ένα νέο ισχυρό πλήγμα με την κατάρρευση του Τείχους και τη νέα διάσπαση του ΚΚΕ το 1991.
4 ευρωβουλευτές με τον Συνασπισμό
Στις ευρωεκλογές του 1989 ο (ενιαίος)
ΣΥΝ εξέλεξε τρεις ευρωβουλευτές εκ μέρους του ΚΚΕ- τον Βασίλη Ευφραιμίδη, τον Αλέκο Αλαβάνο (που παρέμεινε στον ΣΥΝ μετά το 1991) και τον Δημήτρη Δεσύλα (που προσχώρησε στο ΝΑΡ)- και έναν εκ μέρους της ΕΑΡ, τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Ο Μιχ. Παπαγιαννάκης παρέμεινε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επί 15 χρόνια με ιδιαίτερα αγωνιστική παρουσία και σημαντικό έργο.
Το πλούσιο αρχείο του από τη θητεία του στην Ευρωβουλή, ταξινομημένο και ψηφιοποιημένο, βρίσκεται σήμερα στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ).


Από: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4518803&ct=1

Αθήνα, 27 Μαΐου 2009