Του Αγίου
Ναι, η άνετη Κυβέρνηση – Καραμανλή που έλεγε υπομειδιώντας ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ της και ότι το ζόρι το τραβούν οι αντίπαλοι της στα Σκόπια, τώρα ικετεύει για μια νέα, έστω και Σαββατοκυριακάτικη «πρόταση-Νίμιτζ» για να βγει από το αδιέξοδο και να πάρει μια ανάσα μέχρι το Βουκουρέστι.
Όμως, όπως δεν μπορείς να παρακολουθήσεις έναν άνθρωπο σε παραληρηματική κρίση, έτσι ακριβώς είναι αδύνατο να πάρεις στα σοβαρά την παραληρηματική εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης - Καραμανλή, όπως εκδηλώνεται και εκφράζεται στο ζήτημα.
Το περίφημο «όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις» που αποτελούσε, αν θυμάστε (από τότε πέρασαν δύο ολόκληρες εβδομάδες!), την κόκκινη γραμμή στην διαπραγμάτευση απαλείφθηκε πλέον από τα κείμενα που αναγιγνώσκει ο κ. Καραμανλής και τις δηλώσεις της κ. Μπακογιάννη, η οποία ως συνήθως διαμορφώνει κλίμα υποχώρησης στο εσωτερικό δίνοντας συνεντεύξεις στο εξωτερικό!
Αυτό διέπραξε πάλι σε συνέντευξή της στην μεγάλη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Αllgemeine», όπου η Υπουργός του κ. Καραμανλή επί των Εξωτερικών δηλώνει: «τα ονόματα «Άνω Μακεδονία» και «Νέα Μακεδονία», θα μπορούσαν να αποτελέσουν «βάση για συζητήσεις».
Πέρα της «αηδίας» περί «βάσης συζήτησης» σε αυτή την τελική φάση της διαπραγμάτευσης, που, για να μη ξεχνιόμαστε και πάλι, η ίδια η Κυβέρνηση-Καραμανλή επέλεξε να οδηγηθούν οι διαπραγματεύσεις, με το περίφημο προπαγανδιστικό πυροτέχνημα, δίχως πολιτικό ή διπλωματικό νόημα : «μη λύση, μη ένταξη», ένα βασανιστικό ερώτημα εγείρεται:
Καλά, το ίδιο πράγμα είναι το «Άνω» με το «Νέα», ως προσδιορισμοί στο Μακεδονία; Φυσικά και όχι και ακόμη φυσικότερα το δίδυμο Καραμανλή – Μπακογιάννη μοιάζει να μην έχει κανένα απολύτως επεξεργασμένο concept για το όνομα.
Αυτά βλέπουν και οι διαπραγματευτές, καλοθελητές και μυστήριοι/ες, που εμπλέκονται στην διαπραγμάτευση, μετά από την ανοιχτή πρόσκληση της Ελληνικής Κυβέρνησης, και μας δουλεύουν κανονικά.
Το μήνυμα που εκπέμπει η Κυβέρνηση με την ανακόλουθη στάση της στο ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ, στις ΗΠΑ και στην ΕΕ είναι σαφές: «δώστε μια λύση που να μπορούμε να την «πουλήσουμε» στην ελληνική κοινή γνώμη, για να τελειώνουμε και να τελειώνετε».«Άντε παιδιά να ξεμπερδεύουμε»!
Είναι τόση η ανικανότητα τους να πείσουν ακόμη και τους φίλους τους για το πραγματικό διακύβευμα στην υπόθεση του ονόματος της γείτονος, που μετά από τόσα χαμόγελα και διαβουλεύσεις, τόσα δείπνα και τόσα πήγαινε – έλα, διαβάζουν (και μαζί με αυτούς και εμείς) στους «Washington Τimes», την αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις να δηλώνει, αναφερόμενη στο θέμα της ονομασίας, ότι: «θα ήταν κρίμα αν κάτι που έχει σχέση με την αρχαιότητα στεκόταν εμπόδιο σε αυτό που νομίζω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για τη Μακεδονία… Η είσοδος της Αλβανίας, της Κροατίας και της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ θα ήταν σταθεροποιητικός παράγοντας στα Βαλκάνια σε μια στιγμή που χρειάζεται», αναφερόμενη παράλληλα σε τρεις χώρες οι οποίες «έχουν αποδείξει» την αξία τους.
Με τις υγείες σας, λοιπόν, κυβερνώντες και Έλληνες πολιτικοί, γενικότερα, καθώς όσο δεν αντιδρά η εξ αριστερών αντιπολίτευση, δυναμικά, σε αυτή την κατάσταση και «κάνει την πάπια», θα είναι σε κάποιο βαθμό συνυπεύθυνη στην τελική, άκρως προβληματική και αντίθετη με τα ελληνικά συμφέροντα λύση.
Το έχουμε πει εκατοντάδες φορές, ότι εμείς δεν αντιμετωπίζουμε εθνικιστικά την υπόθεση. Ποτέ δεν είπαμε ότι οι γείτονες δεν έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό (τους). Δεν τους λέμε «Σκοπιανούς», αλλά όπως αυτοί οι ίδιοι θέλουν να αποκαλούνται. Άλλο όμως αυτό και άλλο η ονομασία του όμορου προς την ελληνική Μακεδονία κράτους.
Ξέρετε τι πέτυχε μέχρι τώρα η εξωτερική μας πολιτική; Η γυναίκα μου, που κατάγεται από την ελληνική Μακεδονία, να αποφεύγει να το δηλώνει στην δουλειά της και στους γνωστούς της. Όσες φορές είπε – στη χώρα της ΕΕ που ζούμε – ότι είναι από την Μακεδονία, άκουσε να την ρωτούν τι πρόβλημα έχει με την Ελλάδα!
Είναι γεγονός. Όπως κατακλυσμιαία θα είναι τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν αν δεχθούμε αυτό που η Κυβέρνηση άφησε να επικρατήσει ως κυρίαρχη διπλωματική άποψη, ότι δηλαδή «η Ελλάδα έχει δικαιώματα στην αρχαιολογία της περιοχής, ενώ η «Μακεδονία» αποκλειστικά πολιτικά δικαιώματα σε αυτήν.
Εδώ έγινε το λάθος και αν αύριο προκύψει κάποιο κράτος με την ονομασία «Ν. R. Macedonia» - όπως έχουμε επανειλημμένως επισημάνει - να δείτε πώς σε ελάχιστο διάστημα εκτός από τα σημαινόμενα, ως προς το «Μακεδονία» θα μεταβληθούν και αυτά ως προς το «μακεδονικός».
Όσο για το χαμένο κύρος της Ελλάδας θεωρώ ότι είναι πλέον περιττό να συζητήσουμε.
Όμως, όπως δεν μπορείς να παρακολουθήσεις έναν άνθρωπο σε παραληρηματική κρίση, έτσι ακριβώς είναι αδύνατο να πάρεις στα σοβαρά την παραληρηματική εξωτερική πολιτική της Κυβέρνησης - Καραμανλή, όπως εκδηλώνεται και εκφράζεται στο ζήτημα.
Το περίφημο «όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις» που αποτελούσε, αν θυμάστε (από τότε πέρασαν δύο ολόκληρες εβδομάδες!), την κόκκινη γραμμή στην διαπραγμάτευση απαλείφθηκε πλέον από τα κείμενα που αναγιγνώσκει ο κ. Καραμανλής και τις δηλώσεις της κ. Μπακογιάννη, η οποία ως συνήθως διαμορφώνει κλίμα υποχώρησης στο εσωτερικό δίνοντας συνεντεύξεις στο εξωτερικό!
Αυτό διέπραξε πάλι σε συνέντευξή της στην μεγάλη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Αllgemeine», όπου η Υπουργός του κ. Καραμανλή επί των Εξωτερικών δηλώνει: «τα ονόματα «Άνω Μακεδονία» και «Νέα Μακεδονία», θα μπορούσαν να αποτελέσουν «βάση για συζητήσεις».
Πέρα της «αηδίας» περί «βάσης συζήτησης» σε αυτή την τελική φάση της διαπραγμάτευσης, που, για να μη ξεχνιόμαστε και πάλι, η ίδια η Κυβέρνηση-Καραμανλή επέλεξε να οδηγηθούν οι διαπραγματεύσεις, με το περίφημο προπαγανδιστικό πυροτέχνημα, δίχως πολιτικό ή διπλωματικό νόημα : «μη λύση, μη ένταξη», ένα βασανιστικό ερώτημα εγείρεται:
Καλά, το ίδιο πράγμα είναι το «Άνω» με το «Νέα», ως προσδιορισμοί στο Μακεδονία; Φυσικά και όχι και ακόμη φυσικότερα το δίδυμο Καραμανλή – Μπακογιάννη μοιάζει να μην έχει κανένα απολύτως επεξεργασμένο concept για το όνομα.
Αυτά βλέπουν και οι διαπραγματευτές, καλοθελητές και μυστήριοι/ες, που εμπλέκονται στην διαπραγμάτευση, μετά από την ανοιχτή πρόσκληση της Ελληνικής Κυβέρνησης, και μας δουλεύουν κανονικά.
Το μήνυμα που εκπέμπει η Κυβέρνηση με την ανακόλουθη στάση της στο ΝΑΤΟ, στον ΟΗΕ, στις ΗΠΑ και στην ΕΕ είναι σαφές: «δώστε μια λύση που να μπορούμε να την «πουλήσουμε» στην ελληνική κοινή γνώμη, για να τελειώνουμε και να τελειώνετε».«Άντε παιδιά να ξεμπερδεύουμε»!
Είναι τόση η ανικανότητα τους να πείσουν ακόμη και τους φίλους τους για το πραγματικό διακύβευμα στην υπόθεση του ονόματος της γείτονος, που μετά από τόσα χαμόγελα και διαβουλεύσεις, τόσα δείπνα και τόσα πήγαινε – έλα, διαβάζουν (και μαζί με αυτούς και εμείς) στους «Washington Τimes», την αμερικανίδα υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις να δηλώνει, αναφερόμενη στο θέμα της ονομασίας, ότι: «θα ήταν κρίμα αν κάτι που έχει σχέση με την αρχαιότητα στεκόταν εμπόδιο σε αυτό που νομίζω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για τη Μακεδονία… Η είσοδος της Αλβανίας, της Κροατίας και της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ θα ήταν σταθεροποιητικός παράγοντας στα Βαλκάνια σε μια στιγμή που χρειάζεται», αναφερόμενη παράλληλα σε τρεις χώρες οι οποίες «έχουν αποδείξει» την αξία τους.
Με τις υγείες σας, λοιπόν, κυβερνώντες και Έλληνες πολιτικοί, γενικότερα, καθώς όσο δεν αντιδρά η εξ αριστερών αντιπολίτευση, δυναμικά, σε αυτή την κατάσταση και «κάνει την πάπια», θα είναι σε κάποιο βαθμό συνυπεύθυνη στην τελική, άκρως προβληματική και αντίθετη με τα ελληνικά συμφέροντα λύση.
Το έχουμε πει εκατοντάδες φορές, ότι εμείς δεν αντιμετωπίζουμε εθνικιστικά την υπόθεση. Ποτέ δεν είπαμε ότι οι γείτονες δεν έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό (τους). Δεν τους λέμε «Σκοπιανούς», αλλά όπως αυτοί οι ίδιοι θέλουν να αποκαλούνται. Άλλο όμως αυτό και άλλο η ονομασία του όμορου προς την ελληνική Μακεδονία κράτους.
Ξέρετε τι πέτυχε μέχρι τώρα η εξωτερική μας πολιτική; Η γυναίκα μου, που κατάγεται από την ελληνική Μακεδονία, να αποφεύγει να το δηλώνει στην δουλειά της και στους γνωστούς της. Όσες φορές είπε – στη χώρα της ΕΕ που ζούμε – ότι είναι από την Μακεδονία, άκουσε να την ρωτούν τι πρόβλημα έχει με την Ελλάδα!
Είναι γεγονός. Όπως κατακλυσμιαία θα είναι τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν αν δεχθούμε αυτό που η Κυβέρνηση άφησε να επικρατήσει ως κυρίαρχη διπλωματική άποψη, ότι δηλαδή «η Ελλάδα έχει δικαιώματα στην αρχαιολογία της περιοχής, ενώ η «Μακεδονία» αποκλειστικά πολιτικά δικαιώματα σε αυτήν.
Εδώ έγινε το λάθος και αν αύριο προκύψει κάποιο κράτος με την ονομασία «Ν. R. Macedonia» - όπως έχουμε επανειλημμένως επισημάνει - να δείτε πώς σε ελάχιστο διάστημα εκτός από τα σημαινόμενα, ως προς το «Μακεδονία» θα μεταβληθούν και αυτά ως προς το «μακεδονικός».
Όσο για το χαμένο κύρος της Ελλάδας θεωρώ ότι είναι πλέον περιττό να συζητήσουμε.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
na ypenthymisw aplws...
oti to onoma-geografikos proorismos
htan mia protash pou tha epivvalotan sta skopia to 91
kao to aporripsame emeis...
ap'ekei kai pera, einai outopia
na xreonoume thn apotyxeia ?
sto thema onomatos mono se aythn thn
kyvernhsh...
Πως το Υπουργείο Εξωτερικών έστω και αν χάνει στο σκοπιανό καταπολεμεί αποτελεσματικά τους Έλληνες πολίτες.
Έλαβα από το Υπουργείο Εξωτερικών επιστολή υπ’ αριθ. Π8Σ-5676/ΑΣ 3860 από 18 Μαρτίου 2008 με την οποία μου εξηγούν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι δεν είχαν καμία υποχρέωση να μου κοινοποιήσουν επί δύο χρόνια τη δυσμενή διοικητική πράξη (Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου υπ’αριθ. 23/2006) με την οποία παραλείφθηκα από τις προαγωγές στον ανώτερο βαθμό, απλά και μόνο «επειδή δεν εγνώριζα το συγκεκριμένο αριθμό της», τον οποίο εκείνοι οι καρεκλοκένταυροι κρατούσαν κρυφό στο συρτάρι τους και εγώ αγνοούσα και το ότι υπήρχε).
Έτσι εγώ στράφηκα κατά της «σιωπηρής άρνησης της διοίκησης» με αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας. Οι καρεκλοκένταυροι όμως κρατούσαν έναν άσσο στο μανίκι τους για να τον βγάλουν στην κατάλληλη στιγμή.
Έτσι λοιπόν με έγγραφοΠ7Γ2β-9992/ΑΣ 13248 το Υπουργείο Εξωτερικών ισχυρίζεται ότι «Ο αιτών με το παρόν δικόγραφο στρέφεται εσφαλμένα κατά της υπ’ αριθ. 24 Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου για να προβάλλει τη δήθεν σιωπηρή απόρριψη από το Υπουργικό Συμβούλιο της προαγωγής του.... ενώ η Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου που αφορά στη μη προαγωγή του, κατ’ αναπομπή, (και άρα ουδεμία σιωπηρή απόρριψη υφίσταται), είναι, όπως προειπώθηκε, η υπ’ αριθμ. 23/7.9.06». Καταπληκτική κίνηση ματ. Γιατί άραγε δεν έχουμε κάνει παρόμοιες ματ κινήσεις και στο σκοπιανό;
Στο Υπουργείο Εξωτερικών έχουν παραπληροφορήσει όπως φαίνεται την Υπουργό Εξωτερικών και την έχουν πείσει ότι:
- Κατά τους καρεκλοκένταυρους, δεν ισχύει για το Υπουργείο Εξωτερικών η διάταξη του άρθρου 19 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας «Η ατομική διοικητική πράξη κοινοποιείται στο πρόσωπο το οποίο αφορά». (Πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο πολίτης πρέπει να μαντέψει την ύπαρξή της). Σχετική είναι και η αναφορά σε πόρισμα του Συνήγορου του Πολίτη (Υπ’αρ. πρωτ.: 3996.03.2.2 από 2 Μαϊου 2003). «Η υποχρέωση της διοίκησης να κοινοποιεί αυτήν καθ’ εαυτήν τη δυσμενή διοικητική πράξη (και όχι απλώς την πληροφορία περί της εκδόσεως αυτής), είναι αυτοδίκαιη και δεν είναι δυνατό να εξαρτάται από προηγούμενη αίτηση. Από προηγούμενη αίτηση μπορεί να εξαρτηθεί μόνον η κοινοποίηση του πρακτικού της γνωμοδοτικής επιτροπής (κοινοποίηση η οποία, ομοίως, καθίσταται υποχρεωτική εφ’ όσον ζητηθεί). Η γνωστοποίηση της αιτίας μιάς δυσμενούς πράξης, τουλάχιστον ως προς το αν η αιτία αυτή υπήρξε τυπική ή ουσιαστική, οφείλει να είναι σαφής και να μην υποχρεώνει τον διοικούμενο σε επισφαλείς νομικούς συλλογισμούς και πιθανολογήσεις».
- Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας (όπως π.χ. οι 2023/2003, 73/2005, 35554/2006 και 3555/2006 είναι «προαιρετικές» για το Υπουργείο Εξωτερικών.
- Η αγωγή αστικής ευθύνης του άρθρου 105 του ΕΙΣΝ.ΑΚ κατά του Δημοσίου είναι «αγωγή στρεφόμενη κατά της ίδιας της Υπουργού Εξωτερικών ευθυνομένης δια της ιδιωτικής περιουσίας της».
- Το αποτελεσματικότερο διπλωματικό μέσω για την επίλυση του Σκοπιανού είναι η άσκηση βέτο (δεν την ενημέρωσε κανείς ότι ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επιλύθηκε διαφορά με την προβολή ενός «βέτο», αφού αυτό που αρνείσαι σήμερα με την προβολή του βέτο, στο κάνουν αργότερα κλύσμα με τη μορφή «πακέτου»).
- Οι διπλωματικές μάχες δεν κερδίζονται μεν στο Συμβούλιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), αλλά κερδίζονται αναμφίβολα στις Συνεδριάσεις του Ανωτάτου Υπηρεσιακού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών, όπου λαμβάνονται δυσμενή μέτρα για τον ενδιαφερόμενο χωρίς να επιτρέπεται η παρουσία και η ακρόασή του. Εκεί στις 18 Ιουλίου 2006 ένας Πληρεξούσιος Υπουργός Α’ μετέτρεψε ένα ευμενές φύλλο ποιότητος που έγραφε «έχει αντιληφθεί την αξία των κοινωνικών σχέσεων» σε δυσμενές, μεταφέροντάς το ως «δεν έχει αντιληφθεί την αξία των κοινωνικών σχέσεων». Τέτοια ευχέρεια διπλωματικής ευελιξίας ο ανωτέρω διπλωμάτης δεν θα είχε αν μετείχε στο Συμβούλιο του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, για να υπερασπιστεί την ελληνική θέση στο σκοπιανό. Έτσι λοιπόν μόνη της, χωρίς τη συμπαράσταση διπλωματών, θα δώσει τη μάχη στο ΝΑΤΟ η Υπουργός Εξωτερικών.
Δημοσίευση σχολίου