Κύριε Πρόεδρε,Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Φίλες και Φίλοι,
Θα μπορούσα εύκολα να αναγνώσω και σήμερα την ομιλία που προ εξαμήνου εκφώνησα από αυτό εδώ το βήμα. Θα το έκανα, αν πίστευα ότι δεν υπάρχει δυνατότητα διεξόδου από το τέλμα. Αν πίστευα ότι αυτή εδώ η κρίση θα αποτελέσει το χρυσόβουλο της εκχώρησης στις καλένδες της ιστορίας της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Αν πίστευα ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Θα το έκανα, τέλος, αν η αγωνία μου για την παράταξη μας δεν ήταν τόσο μεγάλη.
…………
…………
Συνεχίζεται…
Ερχόμαστε να συζητήσουμε σήμερα εν μέσω μιας κρίσης, της οποίας την κορύφωση είμαι βέβαιος ότι δεν έχουμε ακόμη δει. Κρίσης πολιτικής, κρίσης ηθικής, κρίσης οικονομικής, κρίσης εμπιστοσύνης του λαού προς την παράταξή μας, αλλά και απέναντι στο σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Η κρίση αυτή ωστόσο, δεν ήρθε από το πουθενά. Τα σημάδια υπήρχαν. Ήταν εξαιρετικά ορατά. Σε εσάς απευθύνθηκα. Μόνο με εσάς θα μπορούσα να μοιραστώ την αγωνία μου τόσο για το μέλλον της παράταξης όσο και για το μέλλον του τόπου. Μίλησα τότε για την καθημερινότητα του Έλληνα που γίνεται ημέρα με την ημέρα πιο δύσκολη. Έκανα λόγο για την απουσία ιδεολογίας μεταρρυθμίσεων, που θα ανατρέπει κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Σημείωσα με ένταση ότι ποτέ δε σταθήκαμε με θάρρος μπροστά στον πολίτη προκειμένου να του εξηγήσουμε τι έχει να χάσει και τι να κερδίσει από κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία: κόστος και όφελος έμειναν πάντα αμπαρωμένα στα υπουργικά γραφεία. Τέλος, υπενθύμισα σε κάθε δυνατό τόνο ότι με τη σημαία της διαφάνειας εκλεγήκαμε και αυτήν θα οφείλαμε να υπηρετήσουμε με κάθε τρόπο. Δε δίστασα να μιλήσω για τους λίγους και γνωστούς, αυτούς που με όχημα το κόμμα έκαναν φέουδο της παρέας το κράτος, εκείνους τους καιροσκόπους και τυχοδιώκτες που παρεισέφρησαν στο κόμμα, χωρίς ποτέ να ανήκουν σε αυτό, με μόνο ενδιαφέρον τη διαιώνιση του δικού τους θώκου. Σας είπα ότι ο μόνος εχθρός είναι ο δικός μας κακός εαυτός. Απάντησα σε όσους εθελοτυφλούσαν οκνηρά ότι δε θα συνεχίζαμε επί μακρόν να παίζουμε μόνοι στην πολιτική αρένα. Προέβλεψα επιδείνωση της κατάστασης και περίοδο αστάθειας. Ζήτησα διορθωτικές κινήσεις, προκειμένου να μην φθάσουμε στο σημερινό σημείο, με τον αντίπαλο προ των πυλών.
Εσείς θα κρίνετε σήμερα αν επαληθεύθηκα.
Αντί ωστόσο, να διορθώσουν κάποιοι τη μουσική, προτίμησαν να πυροβολήσουν τον πιανίστα. Αυτή είναι άλλωστε η επικοινωνιακή τακτική , που πασιφανώς σήμερα έχει πλέον ναυαγήσει. Αυτή είναι η επικοινωνιακή τακτική, που αφού βέβαια απέδωσε πολλά ατομικά ιδιοτελή οφέλη στους εμπνευστές της, τελικώς οδήγησε στην κρίση που βιώνουμε σήμερα. Αυτή είναι η επικοινωνιακή τακτική, που αφαίρεσε από την πολιτική την ουσία της, που είναι οι λύσεις των προβλημάτων του τόπου, και τη συρρίκνωσε σε ασκήσεις επικοινωνίας. Μόνο που στο τέλος της ημέρας τα πραγματικά προβλήματα εκδικούνται. Η εικόνα δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα.
Τότε μίλησα με αλήθειες. Και μίλησα αυστηρά πολιτικά. Μου απάντησαν παραπολιτικά. Με χλεύη και φραστικές απρέπειες. Με χαρακτήρισαν αντάρτη. Λες και θα όφειλα να καταθέτω ακόμη πιστοποιητικά κομματικής συνείδησης, 30 χρόνια μετά. Τριάντα χρόνια αφότου υπηρετώ τούτην εδώ την παράταξη με απόλυτη αυστηρότητα και μεγάλη συνέπεια Είκοσι χρόνια αφότου δίνω επιτυχώς τη μάχη του σταυρού στην Αρκαδία, αφήνοντας χιλιόμετρα πίσω το μισό υπουργικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και βέβαια χωρίς ποτέ να αναζητήσω δεκανίκι στους δικούς μας κομματικούς μηχανισμούς. Ανακύκλωσαν την γνωστή ιστορία ότι θα ρίξω την κυβέρνηση, επιλέγοντας να μην με ακούν όταν προς κάθε κατεύθυνση δήλωνα ότι δεν θα ήμουν ΠΟΤΕ εγώ εκείνος που θα ακολουθούσα παρεμφερείς τακτικές. Απείλησαν με διαγραφές και κυρώσεις, διότι προτίμησαν την κινδυνολογία και όχι την ουσία. Εφηύραν θεωρίες συνωμοσίας, παράκεντρων και σχεδίων αποσταθεροποίησης. Δεν δίστασαν να πουν ότι τα είπα αυτά διότι έχασα τον υπουργικό θώκο. Λες κι αν ήθελα να τον είχα κρατήσει, δεν γνώριζα ότι θα έπρεπε να έχω πορευτεί σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από εκείνην που πολιτεύτηκα.
Μίλησαν τέλος, κύριε πρόεδρε, για πικρίες και άλλες συναφείς συναισθηματικές καταστάσεις (παρένθεση εδώ). Όλοι έχουμε πικραθεί. Πράγματι, πικράθηκα όταν κανείς δε μίλησε για τις ατελείωτες ώρες δουλειάς στο υπουργείο πολιτισμού. Και εσείς είστε σε θέση να το γνωρίζετε καλά αυτό. Πράγματι, πικράθηκα όταν δεν αντιδράσατε στις δηλώσεις του διαδόχου σας υπουργού όταν διατράνωνε ότι παρέλαβε «τίποτε». Λησμονώντας προφανώς ότι από εσάς παρέλαβε. Κύριε Πρόεδρε, όλοι πικραίνονται. Μηδενός εξαιρουμένου. Κι εσείς πικραμένος και χολωμένος ήσαστε όταν λίγο μετά τον ανασχηματισμό του 93, ο τότε πρωθυπουργός δεν σας συμπεριέλαβε στο υπουργικό σχήμα. Πλην όμως στην πολιτική τέτοιου είδους πικρίες κρατούν λίγο. Στην πολιτική, οι έμπειροι δεν λειτουργούν με συναισθηματισμούς. Τα συναισθήματα μας δεν αφορούν κανέναν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Τότε, λοιπόν πριν από 6 μήνες μίλησα αυστηρά πολιτικά. Δεν εισακούσθηκα. Το γεγονός όμως ότι επέλεξα να πω μπροστά σας, όλα εκείνα για τα οποία η κοινωνία, αλλά και η παράταξη μας τότε σιγοψυθίριζε και σήμερα βέβαια βροντοφωνάζει, δεν δίνει τη δυνατότητα σε κανέναν να ισχυρισθεί ότι δεν γνώριζε, ότι δεν είχε ακούσει. Κανείς μας δεν έχει άλλοθι ότι δεν άκουσε, δεν είδε, δεν γνωρίζει. Κανείς δεν μπορεί να παριστάνει τη φυλακισμένη στον πύργο βασιλοπούλα.
Οι συνιστώσες της κρίσης είναι δεδομένες. Οι προτάσεις μου – όπως τις έχω κατ’ επανάληψη καταγράψει- είναι συγκεκριμένες.
Οι μεταρρυθμίσεις αργούν. Η πραγματική πολιτική έχει μείνει πίσω, όπως πολύ σωστά είπατε προημερών κ. Πρόεδρε. Ποιοι είναι ωστόσο εκείνοι που παρεμποδίζουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια ; Eίστε μήπως εσείς, και όλοι εμείς τα στελέχη της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης; Είμαστε εμείς που επί πολλά χρόνια αγωνιστήκαμε για να σπάσουν τα «φέουδα»; Είμαστε εμείς που για δεκαετίες βρεθήκαμε απέναντι σε γραφειοκρατικά κυκλώματα, σε προσωπικά συμφέροντα, στην πατρωνεία, στις πελατειακές σχέσεις; Ή μήπως είναι ένας ανύπαρκτος φαντασιακός εχθρός, από αυτούς που μας αρέσει να εφευρίσκουμε όταν οι καταστάσεις βαίνουν εις βάρος μας; Ασφαλώς και όχι, φίλες και φίλοι. Άλλο είναι το βαθύτερο πρόβλημα, που θα συνεχίζει να καθιστά ανέφικτη την επιστροφή στην πραγματική πολιτική. Το πρόβλημα έχει να κάνει με την παντελή απουσία ιδεολογίας μεταρρυθμίσεων. Τι εννοώ; Δεν έχουμε μιλήσει με ειλικρίνεια στον Έλληνα. Δεν έχουμε εξηγήσει επαρκώς τους λόγους για τους οποίους όλα αυτά τα μέτρα πρέπει να προωθηθούν. Και ακόμη παραπέρα και σημαντικότερα. Δεν έχουμε εξηγήσει στον ελληνικό λαό το ευρύτερο σχέδιο της παράταξης μας για τον τόπο. Και τούτο, διότι πάει καιρός που δεν συζητήσαμε τις βασικές αρχές, τις θεμελιώδεις συνισταμένες αυτοπροσδιορισμού μας. Προς επίρρωση του ισχυρισμού μου, δείτε την αντίδραση του κ. Πουπάκη και της ΔΑΚΕ στην πρόσφατη υπόθεση της Ολυμπιακής και τις διατυπώσεις του που ουδεμία σχέση έχουν με τη φιλοσοφία της παράταξης μας.
Πρέπει ΤΩΡΑ να συζητήσουμε τι κόμμα είμαστε. Για να καταφέρουμε να πορευτούμε στο μέλλον. Και για να προλάβω τις γνωστές απαντήσεις περί δεδομένης κυβερνητικής πρακτικής, ας μη συγχέουμε την κυβερνητική πρακτική με τις θέσεις ενός κόμματος. Δεν μιλώ για μέτρα. Μιλώ για εκείνα τα μέτρα-θέσεις που για να έχουν συνοχή χρειάζονται ένα ιδεολογικό καμβά που θα τα σηματοδοτεί και θα προσανατολίζει το έργο. Αυτός ο καμβάς λείπει διαχρονικά από τον χώρο της κεντροδεξιάς. Εξ ου και η αγωνία ορισμένων στην πρώτη διακυβέρνηση μην τυχόν και επαναληφθεί η ιστορία της δεξιάς παρένθεσης. Αγωνία που άφησε πίσω το έργο, μας έκανε διστακτικούς και δειλούς. Αναπληρώνεται βραχυχρόνια με επικοινωνιακού τύπου ευρήματα, όπως ήταν ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» ή ο «μεσαίος χώρος», ή το «κοινωνικό κέντρο» αλλά αυτά δεν απαντούν στα βασικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Δεν απαντούν καν στα δευτερεύοντα. Πρόκειται για όρους που δεν μπορούν να σταθούν στην διαδικασία της πολιτικής. Πρέπει να γίνουν πολιτική και για να γίνουν πολιτική πρέπει να υπάρξει ιδεολογική ζύμωση. Αν αυτά τα καίρια ερωτήματα δεν απαντηθούν οποιαδήποτε έκκληση για επιστροφή στην πραγματική πολιτική, θα παραμείνει δυστυχώς …ακόμη ένας ευσεβής πόθος...
Και βέβαια σε σύγχρονες- προοδευτικές πολιτικές δεν θα προχωρήσουμε ποτέ αν δεν ασχοληθούμε κατ’ αρχήν με εμάς τους ίδιους. Πώς θα εκσυγχρονίσουμε τη χώρα, πώς θα επανιδρύσουμε το κράτος, αν εμείς μείνουμε σε παρωχημένες δομές, σε αρτηριοσκληρώσεις και ολοκληρωτικές – σταλινικού τύπου- λογικές. Πρέπει να δώσουμε απαντήσεις: θέλουμε ένα ελεύθερο κόμμα, δημοκρατικό, σύγχρονο, στα πρότυπα των μεγάλων ευρωπαικών κομμάτων; Με απλά λόγια. Είναι αυτό που αναφέρω ως την δική μας επανίδρυση, προαπαιτούμενο για όποια άλλη επανίδρυση. Προτάσεις που κατέθεσα και προ ετών, όταν διεκδίκησα τη θέση του Γραμματέα της Κ.Ε. Και σήμερα βέβαια είναι πιο επίκαιρες από ποτέ.
Κύριε Πρόεδρε,
Για τις βαθύτερες ουσίες της κρίσης που σήμερα βιώνουμε. Τον ιδεολογικό καμβά που θα νοηματοδοτεί και θα σηματοδοτεί το έργο μας. Τον εκσυγχρονισμό και την διαδικασία επανίδρυσης της παράταξης μας. Την επιστροφή στις πάγιες αρχές μας, όπως αυτές ορίστηκαν από εμάς το 2004. Το ρόλο και τη διάσταση που η ηθική θα διαδραματίσει εφεξής στην πολιτική διαδικασία. Τους τρόπους ουσιαστικής αντιμετώπισης (και όχι σε επίπεδο ηθικιστικής ρητορείας) της διαφθοράς ως κοινωνικό φαινόμενο , αλλά και ως πολιτική – σε όλο το φάσμα των κομμάτων- πραγματικότητα. Τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής που δεν θα εξαντλείται σε αφορισμούς αλλά στην ανάδειξη του νέου οράματος με καινοτόμα σχέδια για την ανασύνταξη της Ελληνικής κοινωνίας και την αναδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας.
Όλα αυτά πρέπει ΤΩΡΑ να συζητηθούν κύριε πρόεδρε. Άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Ούτε για την παράταξη. Ούτε για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά, μηδενός εξαιρουμένου. Ούτε και για τον τόπο ασφαλώς. Πρέπει να συζητηθούν σε έναν διάλογο ανοικτό. Χωρίς στεγανά. Χωρίς προαπαιτούμενα. Χωρίς προηγούμενες συμφωνίες. Ελεύθερα. Δημοκρατικά. Βαθιά πολιτικά.
Χρειαζόμαστε λοιπόν μια Νέα Συνθήκη με την κοινωνία.
Κύριε Πρόεδρε, πρέπει όλοι να συναισθανθούμε την μεγάλη μας ευθύνη. Να βάλουμε το χέρι επί τον τύπο των ήλων. Να καταδείξουμε εμπράκτως ότι ένα και μόνο πολιτικό κεφάλαιο δεν είναι για ξόδεμα: αυτό της παράταξης. Ζητάω από εσάς προσωπικά να αναλάβετε την πρωτοβουλία και να οδηγήσετε ΑΜΕΣΑ την παράταξη σε έκτακτο συνέδριο. Προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Προκειμένου να διαδραματίσουμε ρόλο καταλύτη εξελίξεων στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Προκειμένου να κάνουμε ΕΜΕΙΣ την πολιτική ανατροπή . Μια πολιτική ανατροπή όμως ουσίας που θα σηματοδοτεί όχι το ξαναμοίρασμα της τράπουλας , αλλά το αναγεννημένο, το καινούριο που ο τόπος έχει τόση ανάγκη.
Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
Η παράταξη μας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Η παράταξη μας δεν είναι οι κάποιοι λίγοι. Είμαστε εμείς, οι πολλοί. Εμείς που δεν δεχόμαστε να γίνουμε συνένοχοι σε ιδιοτελείς ενέργειες και συμπεριφορές, εν ονόματι μιας κακώς νοούμενης κομματικής αλληλεγγύης. Εμείς που θα απομονώσουμε τους λίγους επίορκους και θα σταματήσουμε τα εκφυλιστικά φαινόμενα. Εμείς που – ως κομμάτι της ίδιας της κοινωνίας – θα βρούμε την τόλμη και το θάρρος να την πείσουμε για τις δύσκολες μεταρρυθμιστικές πολιτικές που έχει ανάγκη ο τόπος. Εμείς που μπορούμε να την πείσουμε , διότι δεν ξεχάσαμε τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε απέναντι στον ελληνικό λαό το 2004.
Η αδράνεια δεν είναι επιλογή. Τα επικοινωνιακά κολπάκια δεν είναι επιλογή. Τα σκουπίδια κάτω από το χαλί δεν είναι επιλογή. Οι μεγάλες ρητορείες δεν είναι επιλογή. Η μόνη μας επιλογή είναι ν’ ανοίξουμε τα παράθυρα να φωτιστεί το σπίτι, να διώξουμε τις αράχνες και τα ποντίκια που ροκανίζουν το δημόσιο πλούτο και να ρίξουμε το βάρος μας στα προβλήματα του Έλληνα και του τόπου.
Μπορούμε να το πετύχουμε. Όλοι εμείς, το υγιές τμήμα της παράταξης. Όλοι εμείς, το υγιές τμήμα της κοινωνίας. Όλοι εμείς, που μας εμπνέουν τα ίδια πιστεύω, που μας ενώνουν οι κοινοί στόχοι. Όλοι εμείς με όσα στελέχη του κόμματος μας που διαθέτουμε πολιτικό κεφάλαιο αξόδευτο, για να επενδύσει στις πλάτες μας ο τόπος.
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα πολιτικό κόμμα με μεγάλη ιστορία. Είναι ο εκφραστής της σύγχρονης, φιλελεύθερης, δημοκρατικής Ελλάδας. Κριτήριο για τα λόγια και τις πράξεις μας πρέπει να είναι οι δημοκρατικές αρχές, η νομιμότητα και το ήθος. Προτεραιότητές μας πρέπει να είναι η πολιτική κάθαρση, η οικονομία, η παιδεία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κάποιους λίγους να μας συμπαρασύρουν στον προσωπικό τους κατήφορο. Θα τους αφήσουμε πίσω και εμείς θα τραβήξουμε μπροστά. Η παράταξη αυτή ανήκει σε όλους.. Όλοι είμαστε εγγυητές της ενότητας. Ο καθένας μας ξεχωριστά. Και όλοι μας ισοδύναμα.
Κύριε Πρόεδρε,
Οδηγήστε την παράταξη σε συνέδριο στο αμέσως προσεχές διάστημα. Αποσαφηνίστε ότι οι συνεχιζόμενες εκλογολογίες ουδεμία βάση έχουν, παρά περισσότερο φθείρουν την παράταξη και βυθίζουν τη χώρα σε τέλμα. Επιστρέψτε στην ουσία των όσων δεσμεύσεων αναλάβατε απέναντι στον ελληνικό λαό το 2004.
Η στιγμή είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Για την παράταξη. Για τον τόπο. Για εσάς ατομικά. Διότι αν ο κ. Σημίτης (ο οποίος μάλιστα ουδέποτε ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ, μάλλον ως βαρίδι το έσερνε πίσω του,) κρίθηκε τελικώς από την ευρύτερη πασοκική πολιτεία και όχι από την προσωπική τη δική του διαδρομή, και έχασε πώς θα κριθεί λοιπόν ένας πρωθυπουργός σαν κι εσάς του οποίου το προφίλ και το όνομα είναι απόλυτα συνυφασμένα με την μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη και την πορεία της την τελευταία δεκαετία…
Κυρίες και κύριοι,
Η στιγμή είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Ο καθένας το πολιτικό του κεφάλαιο μπορεί να το ξοδεύει όπως θέλει. Και θα κριθεί ασφαλώς. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να σπαταλήσει έστω και λίγο από το πολιτικό κεφάλαιο της παράταξης. Και εμείς οφείλουμε αυτό να το διασφαλίσουμε. Με όποιο κόστος. Με όποια απώλεια.
Ερχόμαστε να συζητήσουμε σήμερα εν μέσω μιας κρίσης, της οποίας την κορύφωση είμαι βέβαιος ότι δεν έχουμε ακόμη δει. Κρίσης πολιτικής, κρίσης ηθικής, κρίσης οικονομικής, κρίσης εμπιστοσύνης του λαού προς την παράταξή μας, αλλά και απέναντι στο σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Η κρίση αυτή ωστόσο, δεν ήρθε από το πουθενά. Τα σημάδια υπήρχαν. Ήταν εξαιρετικά ορατά. Σε εσάς απευθύνθηκα. Μόνο με εσάς θα μπορούσα να μοιραστώ την αγωνία μου τόσο για το μέλλον της παράταξης όσο και για το μέλλον του τόπου. Μίλησα τότε για την καθημερινότητα του Έλληνα που γίνεται ημέρα με την ημέρα πιο δύσκολη. Έκανα λόγο για την απουσία ιδεολογίας μεταρρυθμίσεων, που θα ανατρέπει κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Σημείωσα με ένταση ότι ποτέ δε σταθήκαμε με θάρρος μπροστά στον πολίτη προκειμένου να του εξηγήσουμε τι έχει να χάσει και τι να κερδίσει από κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία: κόστος και όφελος έμειναν πάντα αμπαρωμένα στα υπουργικά γραφεία. Τέλος, υπενθύμισα σε κάθε δυνατό τόνο ότι με τη σημαία της διαφάνειας εκλεγήκαμε και αυτήν θα οφείλαμε να υπηρετήσουμε με κάθε τρόπο. Δε δίστασα να μιλήσω για τους λίγους και γνωστούς, αυτούς που με όχημα το κόμμα έκαναν φέουδο της παρέας το κράτος, εκείνους τους καιροσκόπους και τυχοδιώκτες που παρεισέφρησαν στο κόμμα, χωρίς ποτέ να ανήκουν σε αυτό, με μόνο ενδιαφέρον τη διαιώνιση του δικού τους θώκου. Σας είπα ότι ο μόνος εχθρός είναι ο δικός μας κακός εαυτός. Απάντησα σε όσους εθελοτυφλούσαν οκνηρά ότι δε θα συνεχίζαμε επί μακρόν να παίζουμε μόνοι στην πολιτική αρένα. Προέβλεψα επιδείνωση της κατάστασης και περίοδο αστάθειας. Ζήτησα διορθωτικές κινήσεις, προκειμένου να μην φθάσουμε στο σημερινό σημείο, με τον αντίπαλο προ των πυλών.
Εσείς θα κρίνετε σήμερα αν επαληθεύθηκα.
Αντί ωστόσο, να διορθώσουν κάποιοι τη μουσική, προτίμησαν να πυροβολήσουν τον πιανίστα. Αυτή είναι άλλωστε η επικοινωνιακή τακτική , που πασιφανώς σήμερα έχει πλέον ναυαγήσει. Αυτή είναι η επικοινωνιακή τακτική, που αφού βέβαια απέδωσε πολλά ατομικά ιδιοτελή οφέλη στους εμπνευστές της, τελικώς οδήγησε στην κρίση που βιώνουμε σήμερα. Αυτή είναι η επικοινωνιακή τακτική, που αφαίρεσε από την πολιτική την ουσία της, που είναι οι λύσεις των προβλημάτων του τόπου, και τη συρρίκνωσε σε ασκήσεις επικοινωνίας. Μόνο που στο τέλος της ημέρας τα πραγματικά προβλήματα εκδικούνται. Η εικόνα δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα.
Τότε μίλησα με αλήθειες. Και μίλησα αυστηρά πολιτικά. Μου απάντησαν παραπολιτικά. Με χλεύη και φραστικές απρέπειες. Με χαρακτήρισαν αντάρτη. Λες και θα όφειλα να καταθέτω ακόμη πιστοποιητικά κομματικής συνείδησης, 30 χρόνια μετά. Τριάντα χρόνια αφότου υπηρετώ τούτην εδώ την παράταξη με απόλυτη αυστηρότητα και μεγάλη συνέπεια Είκοσι χρόνια αφότου δίνω επιτυχώς τη μάχη του σταυρού στην Αρκαδία, αφήνοντας χιλιόμετρα πίσω το μισό υπουργικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ και βέβαια χωρίς ποτέ να αναζητήσω δεκανίκι στους δικούς μας κομματικούς μηχανισμούς. Ανακύκλωσαν την γνωστή ιστορία ότι θα ρίξω την κυβέρνηση, επιλέγοντας να μην με ακούν όταν προς κάθε κατεύθυνση δήλωνα ότι δεν θα ήμουν ΠΟΤΕ εγώ εκείνος που θα ακολουθούσα παρεμφερείς τακτικές. Απείλησαν με διαγραφές και κυρώσεις, διότι προτίμησαν την κινδυνολογία και όχι την ουσία. Εφηύραν θεωρίες συνωμοσίας, παράκεντρων και σχεδίων αποσταθεροποίησης. Δεν δίστασαν να πουν ότι τα είπα αυτά διότι έχασα τον υπουργικό θώκο. Λες κι αν ήθελα να τον είχα κρατήσει, δεν γνώριζα ότι θα έπρεπε να έχω πορευτεί σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από εκείνην που πολιτεύτηκα.
Μίλησαν τέλος, κύριε πρόεδρε, για πικρίες και άλλες συναφείς συναισθηματικές καταστάσεις (παρένθεση εδώ). Όλοι έχουμε πικραθεί. Πράγματι, πικράθηκα όταν κανείς δε μίλησε για τις ατελείωτες ώρες δουλειάς στο υπουργείο πολιτισμού. Και εσείς είστε σε θέση να το γνωρίζετε καλά αυτό. Πράγματι, πικράθηκα όταν δεν αντιδράσατε στις δηλώσεις του διαδόχου σας υπουργού όταν διατράνωνε ότι παρέλαβε «τίποτε». Λησμονώντας προφανώς ότι από εσάς παρέλαβε. Κύριε Πρόεδρε, όλοι πικραίνονται. Μηδενός εξαιρουμένου. Κι εσείς πικραμένος και χολωμένος ήσαστε όταν λίγο μετά τον ανασχηματισμό του 93, ο τότε πρωθυπουργός δεν σας συμπεριέλαβε στο υπουργικό σχήμα. Πλην όμως στην πολιτική τέτοιου είδους πικρίες κρατούν λίγο. Στην πολιτική, οι έμπειροι δεν λειτουργούν με συναισθηματισμούς. Τα συναισθήματα μας δεν αφορούν κανέναν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Τότε, λοιπόν πριν από 6 μήνες μίλησα αυστηρά πολιτικά. Δεν εισακούσθηκα. Το γεγονός όμως ότι επέλεξα να πω μπροστά σας, όλα εκείνα για τα οποία η κοινωνία, αλλά και η παράταξη μας τότε σιγοψυθίριζε και σήμερα βέβαια βροντοφωνάζει, δεν δίνει τη δυνατότητα σε κανέναν να ισχυρισθεί ότι δεν γνώριζε, ότι δεν είχε ακούσει. Κανείς μας δεν έχει άλλοθι ότι δεν άκουσε, δεν είδε, δεν γνωρίζει. Κανείς δεν μπορεί να παριστάνει τη φυλακισμένη στον πύργο βασιλοπούλα.
Οι συνιστώσες της κρίσης είναι δεδομένες. Οι προτάσεις μου – όπως τις έχω κατ’ επανάληψη καταγράψει- είναι συγκεκριμένες.
Οι μεταρρυθμίσεις αργούν. Η πραγματική πολιτική έχει μείνει πίσω, όπως πολύ σωστά είπατε προημερών κ. Πρόεδρε. Ποιοι είναι ωστόσο εκείνοι που παρεμποδίζουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια ; Eίστε μήπως εσείς, και όλοι εμείς τα στελέχη της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης; Είμαστε εμείς που επί πολλά χρόνια αγωνιστήκαμε για να σπάσουν τα «φέουδα»; Είμαστε εμείς που για δεκαετίες βρεθήκαμε απέναντι σε γραφειοκρατικά κυκλώματα, σε προσωπικά συμφέροντα, στην πατρωνεία, στις πελατειακές σχέσεις; Ή μήπως είναι ένας ανύπαρκτος φαντασιακός εχθρός, από αυτούς που μας αρέσει να εφευρίσκουμε όταν οι καταστάσεις βαίνουν εις βάρος μας; Ασφαλώς και όχι, φίλες και φίλοι. Άλλο είναι το βαθύτερο πρόβλημα, που θα συνεχίζει να καθιστά ανέφικτη την επιστροφή στην πραγματική πολιτική. Το πρόβλημα έχει να κάνει με την παντελή απουσία ιδεολογίας μεταρρυθμίσεων. Τι εννοώ; Δεν έχουμε μιλήσει με ειλικρίνεια στον Έλληνα. Δεν έχουμε εξηγήσει επαρκώς τους λόγους για τους οποίους όλα αυτά τα μέτρα πρέπει να προωθηθούν. Και ακόμη παραπέρα και σημαντικότερα. Δεν έχουμε εξηγήσει στον ελληνικό λαό το ευρύτερο σχέδιο της παράταξης μας για τον τόπο. Και τούτο, διότι πάει καιρός που δεν συζητήσαμε τις βασικές αρχές, τις θεμελιώδεις συνισταμένες αυτοπροσδιορισμού μας. Προς επίρρωση του ισχυρισμού μου, δείτε την αντίδραση του κ. Πουπάκη και της ΔΑΚΕ στην πρόσφατη υπόθεση της Ολυμπιακής και τις διατυπώσεις του που ουδεμία σχέση έχουν με τη φιλοσοφία της παράταξης μας.
Πρέπει ΤΩΡΑ να συζητήσουμε τι κόμμα είμαστε. Για να καταφέρουμε να πορευτούμε στο μέλλον. Και για να προλάβω τις γνωστές απαντήσεις περί δεδομένης κυβερνητικής πρακτικής, ας μη συγχέουμε την κυβερνητική πρακτική με τις θέσεις ενός κόμματος. Δεν μιλώ για μέτρα. Μιλώ για εκείνα τα μέτρα-θέσεις που για να έχουν συνοχή χρειάζονται ένα ιδεολογικό καμβά που θα τα σηματοδοτεί και θα προσανατολίζει το έργο. Αυτός ο καμβάς λείπει διαχρονικά από τον χώρο της κεντροδεξιάς. Εξ ου και η αγωνία ορισμένων στην πρώτη διακυβέρνηση μην τυχόν και επαναληφθεί η ιστορία της δεξιάς παρένθεσης. Αγωνία που άφησε πίσω το έργο, μας έκανε διστακτικούς και δειλούς. Αναπληρώνεται βραχυχρόνια με επικοινωνιακού τύπου ευρήματα, όπως ήταν ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» ή ο «μεσαίος χώρος», ή το «κοινωνικό κέντρο» αλλά αυτά δεν απαντούν στα βασικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Δεν απαντούν καν στα δευτερεύοντα. Πρόκειται για όρους που δεν μπορούν να σταθούν στην διαδικασία της πολιτικής. Πρέπει να γίνουν πολιτική και για να γίνουν πολιτική πρέπει να υπάρξει ιδεολογική ζύμωση. Αν αυτά τα καίρια ερωτήματα δεν απαντηθούν οποιαδήποτε έκκληση για επιστροφή στην πραγματική πολιτική, θα παραμείνει δυστυχώς …ακόμη ένας ευσεβής πόθος...
Και βέβαια σε σύγχρονες- προοδευτικές πολιτικές δεν θα προχωρήσουμε ποτέ αν δεν ασχοληθούμε κατ’ αρχήν με εμάς τους ίδιους. Πώς θα εκσυγχρονίσουμε τη χώρα, πώς θα επανιδρύσουμε το κράτος, αν εμείς μείνουμε σε παρωχημένες δομές, σε αρτηριοσκληρώσεις και ολοκληρωτικές – σταλινικού τύπου- λογικές. Πρέπει να δώσουμε απαντήσεις: θέλουμε ένα ελεύθερο κόμμα, δημοκρατικό, σύγχρονο, στα πρότυπα των μεγάλων ευρωπαικών κομμάτων; Με απλά λόγια. Είναι αυτό που αναφέρω ως την δική μας επανίδρυση, προαπαιτούμενο για όποια άλλη επανίδρυση. Προτάσεις που κατέθεσα και προ ετών, όταν διεκδίκησα τη θέση του Γραμματέα της Κ.Ε. Και σήμερα βέβαια είναι πιο επίκαιρες από ποτέ.
Κύριε Πρόεδρε,
Για τις βαθύτερες ουσίες της κρίσης που σήμερα βιώνουμε. Τον ιδεολογικό καμβά που θα νοηματοδοτεί και θα σηματοδοτεί το έργο μας. Τον εκσυγχρονισμό και την διαδικασία επανίδρυσης της παράταξης μας. Την επιστροφή στις πάγιες αρχές μας, όπως αυτές ορίστηκαν από εμάς το 2004. Το ρόλο και τη διάσταση που η ηθική θα διαδραματίσει εφεξής στην πολιτική διαδικασία. Τους τρόπους ουσιαστικής αντιμετώπισης (και όχι σε επίπεδο ηθικιστικής ρητορείας) της διαφθοράς ως κοινωνικό φαινόμενο , αλλά και ως πολιτική – σε όλο το φάσμα των κομμάτων- πραγματικότητα. Τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής που δεν θα εξαντλείται σε αφορισμούς αλλά στην ανάδειξη του νέου οράματος με καινοτόμα σχέδια για την ανασύνταξη της Ελληνικής κοινωνίας και την αναδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας.
Όλα αυτά πρέπει ΤΩΡΑ να συζητηθούν κύριε πρόεδρε. Άλλος χρόνος δεν υπάρχει. Ούτε για την παράταξη. Ούτε για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά, μηδενός εξαιρουμένου. Ούτε και για τον τόπο ασφαλώς. Πρέπει να συζητηθούν σε έναν διάλογο ανοικτό. Χωρίς στεγανά. Χωρίς προαπαιτούμενα. Χωρίς προηγούμενες συμφωνίες. Ελεύθερα. Δημοκρατικά. Βαθιά πολιτικά.
Χρειαζόμαστε λοιπόν μια Νέα Συνθήκη με την κοινωνία.
Κύριε Πρόεδρε, πρέπει όλοι να συναισθανθούμε την μεγάλη μας ευθύνη. Να βάλουμε το χέρι επί τον τύπο των ήλων. Να καταδείξουμε εμπράκτως ότι ένα και μόνο πολιτικό κεφάλαιο δεν είναι για ξόδεμα: αυτό της παράταξης. Ζητάω από εσάς προσωπικά να αναλάβετε την πρωτοβουλία και να οδηγήσετε ΑΜΕΣΑ την παράταξη σε έκτακτο συνέδριο. Προκειμένου να βγούμε από την κρίση. Προκειμένου να διαδραματίσουμε ρόλο καταλύτη εξελίξεων στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Προκειμένου να κάνουμε ΕΜΕΙΣ την πολιτική ανατροπή . Μια πολιτική ανατροπή όμως ουσίας που θα σηματοδοτεί όχι το ξαναμοίρασμα της τράπουλας , αλλά το αναγεννημένο, το καινούριο που ο τόπος έχει τόση ανάγκη.
Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,
Η παράταξη μας δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Η παράταξη μας δεν είναι οι κάποιοι λίγοι. Είμαστε εμείς, οι πολλοί. Εμείς που δεν δεχόμαστε να γίνουμε συνένοχοι σε ιδιοτελείς ενέργειες και συμπεριφορές, εν ονόματι μιας κακώς νοούμενης κομματικής αλληλεγγύης. Εμείς που θα απομονώσουμε τους λίγους επίορκους και θα σταματήσουμε τα εκφυλιστικά φαινόμενα. Εμείς που – ως κομμάτι της ίδιας της κοινωνίας – θα βρούμε την τόλμη και το θάρρος να την πείσουμε για τις δύσκολες μεταρρυθμιστικές πολιτικές που έχει ανάγκη ο τόπος. Εμείς που μπορούμε να την πείσουμε , διότι δεν ξεχάσαμε τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε απέναντι στον ελληνικό λαό το 2004.
Η αδράνεια δεν είναι επιλογή. Τα επικοινωνιακά κολπάκια δεν είναι επιλογή. Τα σκουπίδια κάτω από το χαλί δεν είναι επιλογή. Οι μεγάλες ρητορείες δεν είναι επιλογή. Η μόνη μας επιλογή είναι ν’ ανοίξουμε τα παράθυρα να φωτιστεί το σπίτι, να διώξουμε τις αράχνες και τα ποντίκια που ροκανίζουν το δημόσιο πλούτο και να ρίξουμε το βάρος μας στα προβλήματα του Έλληνα και του τόπου.
Μπορούμε να το πετύχουμε. Όλοι εμείς, το υγιές τμήμα της παράταξης. Όλοι εμείς, το υγιές τμήμα της κοινωνίας. Όλοι εμείς, που μας εμπνέουν τα ίδια πιστεύω, που μας ενώνουν οι κοινοί στόχοι. Όλοι εμείς με όσα στελέχη του κόμματος μας που διαθέτουμε πολιτικό κεφάλαιο αξόδευτο, για να επενδύσει στις πλάτες μας ο τόπος.
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα πολιτικό κόμμα με μεγάλη ιστορία. Είναι ο εκφραστής της σύγχρονης, φιλελεύθερης, δημοκρατικής Ελλάδας. Κριτήριο για τα λόγια και τις πράξεις μας πρέπει να είναι οι δημοκρατικές αρχές, η νομιμότητα και το ήθος. Προτεραιότητές μας πρέπει να είναι η πολιτική κάθαρση, η οικονομία, η παιδεία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε σε κάποιους λίγους να μας συμπαρασύρουν στον προσωπικό τους κατήφορο. Θα τους αφήσουμε πίσω και εμείς θα τραβήξουμε μπροστά. Η παράταξη αυτή ανήκει σε όλους.. Όλοι είμαστε εγγυητές της ενότητας. Ο καθένας μας ξεχωριστά. Και όλοι μας ισοδύναμα.
Κύριε Πρόεδρε,
Οδηγήστε την παράταξη σε συνέδριο στο αμέσως προσεχές διάστημα. Αποσαφηνίστε ότι οι συνεχιζόμενες εκλογολογίες ουδεμία βάση έχουν, παρά περισσότερο φθείρουν την παράταξη και βυθίζουν τη χώρα σε τέλμα. Επιστρέψτε στην ουσία των όσων δεσμεύσεων αναλάβατε απέναντι στον ελληνικό λαό το 2004.
Η στιγμή είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Για την παράταξη. Για τον τόπο. Για εσάς ατομικά. Διότι αν ο κ. Σημίτης (ο οποίος μάλιστα ουδέποτε ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ, μάλλον ως βαρίδι το έσερνε πίσω του,) κρίθηκε τελικώς από την ευρύτερη πασοκική πολιτεία και όχι από την προσωπική τη δική του διαδρομή, και έχασε πώς θα κριθεί λοιπόν ένας πρωθυπουργός σαν κι εσάς του οποίου το προφίλ και το όνομα είναι απόλυτα συνυφασμένα με την μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη και την πορεία της την τελευταία δεκαετία…
Κυρίες και κύριοι,
Η στιγμή είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Ο καθένας το πολιτικό του κεφάλαιο μπορεί να το ξοδεύει όπως θέλει. Και θα κριθεί ασφαλώς. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να σπαταλήσει έστω και λίγο από το πολιτικό κεφάλαιο της παράταξης. Και εμείς οφείλουμε αυτό να το διασφαλίσουμε. Με όποιο κόστος. Με όποια απώλεια.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Εκτιμώ και σέβομαι τον Τατούλη παρά τις αντιθέσεις μας σε θέματα πολιτικής. Η όποια αντιπαράθεση με την τακτική που επιλέγει, πρέπει κατά την γνώμη μου να είναι όσο πιο ήπια είναι δυνατόν επειδή δεν μας είναι γνωστά τα δεδομένα για την αξιολόγηση ή την κρίση των επιλογών του.
Η πολιτική ζωή χρειάζεται περισσότερους με τον λόγο Τατούλη γιατί είναι προτιμότερη η πολιτισμένη αντιπαράθεση σε ζητήματα πολιτικής, από το καφριλίκι με "ελλειποβαρείς" στόκους, με ιδεοληπτικά προσκολλημένους, ποδοσφαιρικά φανατισμένους, με εμμονικούς ψυχασθενείς, με πνευματικά καθυστερημένους ή ακόμα και καρεκλολάγνα διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους πολιτικαντικοσκουπιδάρχες.
Επιτέλους, καιρός να φύγει αυτό που "ήρθε στον τόπο του", και να πάρει η πολιτική την θέση της στη Βουλή. Καιρός να μπορούμε να σεβόμαστε αυτόν με τον οποίο διαφωνούμε, καιρός να μην υπάρχει "θεός και δαίμων" στη πολιτική αλλά διαφορετικές και αμοιβαία σεβαστές απόψεις. Προτιμώ σαν "αντίπαλο" τον όποιο Τατούλη κυρίως επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ο διάλογος μαζί του(ς) δεν θα είναι προσχηματικός. Καιρός πια όλη αυτή η αληταρία που μαζεύτηκε εκεί μέσα στο σύνταγμα να μας αδειάσει τη γωνιά και να πάει στο βόθρο της έτσι ώστε κάποτε ο Βουλευτής, όπως και η εκάστοτε Κυβέρνηση, μετά την εκλογή τους, να ΜΠΟΡΟΥΝ να είναι ΟΛΩΝ των Ελλήνων και να απολαμβάνουν της εκτίμησης και σεβασμού ολόκληρου του εκλογικού σώματος.
Οσο κι αν μας δίνει cue(s) αυτό το μπάχαλο, προτιμάμε την cue-πενία από την μονταζοδιασκέδαση.
Είναι ανάγκη Δημοκρατίας, είναι ανάγκη οι θεσμοί να ανακτήσουν την αξία που κάποιο λίγοι φανατισμένοι αλήτες τους στέρησαν. Επιτέλους με την Μπανανία, δεν είναι η Ελλάδα του πολιτισμού, της Δημοκρατίας και της διανόησης αυτό που συμβαίνει πλέον στη Βουλή των Ελλήνων.
Και κάτι ακόμα, η βία φέρνει βία, η περιφρόνηση την οργή και ο ψευτοτσαμπουκάς έναν πραγματικό τσαμπουκά.
Never ask a question Καραμανλή, when you know that the answer, will hurt you!
ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΗΤΑΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΙ ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΕΙΡΩΝΕΥΟΝΤΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΟ ΑΠΟ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΑ ΜΕΛΗ.
ΣΗΜΕΡΑ Ο Κώστας Καραμανλής έκανε
Επίδειξη ισχύος γκαρίζοντας μπροστά σε κρατικοδίαιτους ''σεμνούς και ταπεινούς'' ΝεοΔημοκράτες.
Ο ΚΩΝ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ επιδίωξε σήμερα να βγει από το πολιτικό αδιέξοδο και να εκτονώσει το βαρύ κλίμα στο κυβερνητικό στρατόπεδο μέσα από το «προστατευμένο» περιβάλλον της γαλάζιας Κεντρικής Επιτροπής. Στη Ν.Δ. είναι κοινό μυστικό ότι απορρίφθηκε ως ακροατήριο η Κοινοβουλευτική Ομάδα, αφού οι περισσότεροι βουλευτές ήταν έτοιμοι να ξεσπαθώσουν. Αντιθέτως κρίθηκε ότι η Κεντρική Επιτροπή παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια και είναι πιο εύκολα ελεγχόμενη, αφού στη συντριπτική πλειονότητά τους τα αιρετά μέλη της έχουν καταλάβει καίριες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Στην Κ.Ε. της Ν.Δ. απεικονίζεται ουσιαστικά η γαλάζια επέλαση στο κράτος, καθώς ανάμεσα στα 200 αιρετά μέλη της εκείνοι που δεν κατέχουν κρατική θέση αποτελούν πλέον εξαίρεση (σ.σ. τα υπόλοιπα από τα 500 μέλη της Κ.Ε. κατέχουν ex officcio θέση- βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι, πρόεδροι επιστημονικών, επαγγελματικών φορέων κ.ά.). Ενδεικτικά θέσεις στον κρατικό μηχανισμό έχουν εξασφαλίσει οι:
● Κων. Κωστούλας (μέλος Πολιτικού Συμβουλίου Ν.Δ.), πρόεδρος ΕΥΔΑΠ ● Γ. Βερναδάκης, διοικητής ΟΑΕΔ ● Αντ. Ανδριτσάκης, σύμβουλος υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας ● Σ. Βόσδου, περιφερειάρχης Ιονίου ● Φωτεινή Βρύνα, διευθύντρια υπουργείου Ανάπτυξης ● Πάτρ. Γεωργιάδης, γενικός γραμματέας υπουργείου Εσωτερικών ● Μαρία Γιαννίρη, διευθύντρια υπουργείου Απασχόλησης ● Φλ. Ζάννος, διευθυντής γραφείου υφυπουργού Εξωτερικών. ● Κων.Ζωντανός, πρόεδρος θυγατρικής ΟΤΕ ● Βασ.Κανακάς, σύμβουλος υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ● Γ. Κανελλόπουλος, σύμβουλος υπουργείου Απασχόλησης ● Αν.Κάππας, σύμβουλος ΥΠΕΣ ● Θ.Καρλαύτης, πρόεδρος ΟΣΚ ● Σπ. Κλαδάς, πρώην επικεφαλής ΥΠΕΕ ● Χαρ.Κόκκινος, περιφερειάρχης ● Δημ. Κοντός, γ.γ. υπουργείου Απασχόλησης ● Νικ. Κοτσοβός, σύμβουλος υφυπουργού Εσωτερικών ● Χρ.Κουρούσης, γ.γ. Νησιωτικής Πολιτικής ● Δημ. Κρανιάς, μέλος Δ.Σ. ΟΠΑΠ ● Ιωάν. Λέκκας, περιφερειάρχης ● Ανδ. Λεούδης, περιφερειάρχης ● Δημ.Λυκόπουλος, σύμβουλος υφυπουργού Αθλητισμού ● Ισ.Μαδής, πρόεδρος Λαχαναγοράς ● Χαρ.Μανιάτης, περιφερειάρχης Αττικής ● Μαρία Ματθαίου, μέχρι πρότινος συνεργάτης υπουργού Οικονομίας ● Δημ. Μπακατσέλος, πρόεδρος ΔΕΘ ● Αθ. Μαλέρμπας, πρόεδρος Διώρυγας Κορίνθου ● Σωτ. Νικολαρόπουλος, διευθυντής γραφείου υπ. Οικονομίας ● Διομ.Νταούλας, σύμβουλος ΥΕΘΑ ● Ειρήνη Ντασκάρη- Γερασιμίδη, πρόεδρος νοσοκομείου ● Ιωάν. Οικονόμου, γενικός γραμματέας Καταναλωτή ● Ιωάν.Πατσιογιάννης, μέχρι πρότινος πρόεδρος ΠΥΡΚΑΛ ● Δημ. Πανοζάχος, περιφερειάρχης Ηπείρου ● Γεώρ. Πέτραινας, σύμβουλος υπουργείου Παιδείας ● Αθ.Σκορδας, περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας ● Αρκ.Σπανουδάκης, μέχρι πρότινος προϊστάμενος ΔΕ Κρήτης ● Ευστ.Σταθόπουλος, σύμβουλος υπουργείου Μεταφορών ● Δημ. Σταμάτης, περιφερειάρχης Θράκης ● Δημ.Τζίφας, πρόεδρος Εργατικής Εστίας ● Αβρ.Τριανταφυλλίδης, σύμβουλος ΕΤΕ ● Μάρ.Τσάκας, ειδικός γραμματέας ΥΠΕΕ ● Γεώρ. Τσαλικάκης, αντιπρόεδρος ΟΔΙΕ ● Κων. Τσαμαδιάς, πρόεδρος Ινστιτούτου Επιμόρφωσης ● Σέργ. Τσίφτης, ειδικός γραμματέας Εθνικού Τυπογραφείου ● Σερ. Τσόκας, περιφερειάρχης Κρήτης ● Γ. Φωτεινόπουλος, πρόεδρος ΟΚΑΝΑ ● Κ. Κόλλιας, μέλος Δ.Σ. ΟΠΑΠ Ιnternational (θυγατρική του ΟΠΑΠ). ● Φ. Αγαδάκος, πρόεδρος Ολυμπιακό Χωριό ΑΕ., αντιπρόεδρος Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας ● Γ.Τσαλικάκης, πρόεδρος Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος (ΟΔΙΕ) ● Φιλ. Ταυρής, πρόεδρος Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας ● Κ. Σμυρλής, διευθυντικό στέλεχος ΙΚΑ ● Ελ. Ιορδανόπουλος, πρόεδρος ΤΑΞΥ ● Κ.Ταγγίρης, μέλος δ.σ. ΕΡΤ 3 και Ηelexpo ● Δ. Βαγιωνάς, μέχρι πρότινος πρόεδρος ΕΟΦ ● Γ.Γούσης, περιφερειακός διευθυντής ΔΕ Αττικής ● Σ.Ζωγανάς, αντιπρόεδρος ΑΕ ΑΣΠΡΟΦΩΣ ● Αντ. Αντωνάκος , διευθύνων σύμβουλος ΕΙΝ ● Γ. Σουφλιάς, πρόεδρος Δ.Σ. ΕΟΜΜΕΧ ● Αθ. Παπαθανάσης, στέλεχος Αρχής Καταναλωτή ● Δ. Δαρνάκας, πρόεδρος Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ) ● Ν. Παππάς, πρόεδρος ΣΕΚΑΠ ΑΕ, μέλος Δ.Σ. Συνεταιριστικής Ασφαλιστικής ● Γρ.Αλεξιάδης, σύμβουλος ΑΤΕ, πρόεδρος ΚΕΣΠΥ, μέλος ΕΘΙΑΓΕ ● Αθηνά ΑθανασιάδουΑηδόνα, αντιπρόεδρος ΔΕΘ ● Ευθ. Αλεξανδρής αντιπρόεδρος ΟΠΑΠ Ιnternational ● Παν.Αλεξίου, διευθυντής γραφείου ΥΠΕΣ ● Κατερίνα Αδαμοπούλου, μέλος Δ.Σ. ΑΓΡΟΓΗ
Δημοσίευση σχολίου