StudioA-Blog

Ο Νίκος Χρυσοχοίδης επέστρεψε από την Γερμανία στην γενέτειρά του την Κομοτηνή και μόλις πριν ένα χρόνο είχε την τύχη να συναντήσει την παιδική του φίλη Άννα στο δρόμο, η οποία τον αναγνώρισε, αλλά δεν κράτησε στοιχεία επικοινωνίας…
«Να μπορέσει μία κοπέλα που με γνώριζε όταν ήταν δέκα ετών να με αναγνωρίσει μετά από 55 χρόνια, είναι κάτι εξαιρετικό και αισθάνομαι ηθική υποχρέωση να την βρω», θα πει επιδιώκοντας αυτή η συνάντηση να γίνει με τη μεσολάβηση της εφημερίδας «O Χρόνος».
…………
Συνεχίζεται…

Έπαιζαν στον πατρικό τους φούρνο σαν μικρά παιδιά στα δύσκολα χρόνια της κατοχής μετά χαθήκαν ώσπου τυχαία στο δρόμο παρά το διάβα των 50 χρόνων αντάμωσαν φευγαλέα χωρίς να ανταλλάξουν ούτε τα ονόματά τους.


Χωρίς να έχει κανένα στοιχείο επικοινωνίας με το κοριτσάκι αυτό που έγινε γυναίκα ολόκληρη και μια ώριμη κυρία πλέον, ο Νίκος Χρυσοχοίδης συνταξιούχος και ο ίδιος επιστρέφοντας με την σύζυγό του στην πατρίδα αποφάσισε να την αναζητήσει την παιδική του φίλη και δημοσιοποιεί αυτή την ανθρώπινη ιστορία μέσω του «Χρόνου», που έχει μεγάλη διεισδυτικότητα μήπως και βρεθεί άκρη. Από διακριτικότητα, δεν θέλησε να δημοσιοποιήσει άλλα στοιχεία παρά μόνο το μικρό της όνομα της παιδικής του ανάμνησης, που είναι Άννα.

Ο κ. Χρυσοχοίδης που επέστρεψε μετά 50 χρόνια στην γενέτειρά του, την Κομοτηνή, από την Γερμανία όπου έζησε, μόλις πριν ένα χρόνο είχε την τύχη να συναντήσει την παιδική του φίλη στο δρόμο, η οποία τον αναγνώρισε. Δυστυχώς η παρουσία τρίτων προσώπων στη συνάντηση δεν του επέτρεψε να ρωτήσει περισσότερα για την Άννα, αλλά ούτε να ζητήσει και κάποιο στοιχείο επικοινωνίας. Από τότε έχει ένα βάρος, όπως είπε ο ίδιος στο «Χ» και αισθάνεται την ηθική υποχρέωση να αναζητήσει την παιδική του φίλη.
Είναι μία πραγματικά βαθιά ανθρώπινη ιστορία, την οποία ο κ. Χρυσοχοίδης μας εμπιστεύθηκε και μας αφηγήθηκε. «Ο πατέρας της Άννας εργαζόταν στον πατέρα μου, στον φούρνο που είχαμε στο σταθμό, στο φούρνο των Χρυσοχοϊδέων, από εκεί κατάγονται όλοι οι σημερινοί επιχειρηματίες ξενοδόχοι, ήταν ο παππούς μας.


-Η κοπέλα ήταν τότε 3 – 4 χρόνια μικρότερή μου. Εγώ θα ήμουν 13 χρονών και αυτή 10. Από το 1957 που κλείσαμε το φούρνο, από τότε έχω να τη δω. Το να με αναγνωρίσει ήταν για μένα κάτι εξαιρετικό και έχω ένα βάρος που δεν ανταποκρίθηκα εγώ αυτόν τον τελευταίο χρόνο και αυτό το βάρος θέλω να το βγάλω. Να μπορέσει μία κοπέλα των 10 ετών να με αναγνωρίσει μετά από 55 χρόνια.
Με την οποία ήσασταν μαζί τα παιδικά χρόνια.
-Ήταν μικρή και ερχόταν στον μπαμπά της, εμείς επιδιώξαμε τότε να τους έχουμε κοντά μας, ήταν 3 – 4 παιδιά και όπως σας είπα, τους έχασα, γιατί μάλλον χάθηκα εγώ. Αυτή με αναγνώριζε και το βρίσκω κάπως αδέξιο από πλευράς μου που δεν ενδιαφέρθηκα να κάνω ορισμένες ερωτήσεις για τη ζωή της.
Εσείς πότε φύγατε από την Κομοτηνή;
-Έφυγα από την Κομοτηνή το 1957, περισσότερα από 50 χρόνια ζω εκτός Κομοτηνής με αποτέλεσμα να έχω χάσει και τους παιδικούς φίλους…

Πότε συναντηθήκατε με την παιδική σας φίλη;
-Νωρίτερα από ένα χρόνο ήταν η τελευταία φορά που έτυχε να είμαι με κάποιον με καλημέρισε και δεν μπορέσαμε να επεκτείνουμε τη συζήτηση γιατί υπήρχε αυτό το τρίτο πρόσωπο. Αυτή ήταν η δεύτερη συνάντηση. Την πρώτη φορά ήταν αυτή που με αναγνώρισε. Την άλλη φορά βέβαια ήξερα ότι ήτανε η Άννα. Εδώ στην Κομοτηνή πρέπει να ζει. Η κυρία αυτή με αναγνώρισε και αυτό με έκανε να αισθάνομαι κάπως που δεν ενδιαφέρθηκα, αφού αυτή επιδίωξε δύο φορές να μου μιλήσει. Το μόνο που ήθελα ήταν αν μπορούσε μέσω της δημοσιοποίησης, να μπορέσουμε να συναντηθούμε.
Θα επιδιώξετε να δείτε και άλλους παλιούς σας φίλους και συμμαθητές, που έχετε να τους συναντήσετε τα 50 αυτά χρόνια που ζήσατε στο εξωτερικό;
-Αυτούς τους ανθρώπους τους οποίους έχω χάσει, τους φίλους, τους συμμαθητές μου και αν ξέρω ότι κάπου βρίσκονται και βέβαια θα επιδίωκα οπωσδήποτε να τους δω. Όπως το έκανα και στη Θεσσαλονίκη για κάποιο Τσερέκογλου, ο οποίος καθόταν τότε στην περιοχή Σταθμού και τον βρήκα, ανταποκρίθηκε η γυναίκα του στην έκκλησή μου». Τα στοιχεία επικοινωνίας του κ. Χρυσοχοίδη είναι φυσικά διαθέσιμα στην εφημερίδα μας, η οποία όπως και ο ίδιος ελπίζει η Άννα, η παιδική φίλη που αναγνώρισε το Νίκο μετά από 55 χρόνια, να διαβάσει αυτή την συγκινητική έκκληση και να ανταποκριθεί στο κάλεσμά του.

Δήμητρα Συμεωνίδου

…….
Από εφημερίδα: «Ο Χρόνος»