Ήταν αρχές δεκαετίας του 80 με την συντηρητική επανάσταση του Ronald Reagan να κυριαρχεί και την οικονομία της αγοράς να αποθεώνεται. Μια ιστορία που ξεκίνησε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων αν και η οικονομική πολιτική του Αμερικανού πρόεδρου γνωστή και ως «Reaganomics» (αύξηση των κρατικών δαπανών με ταυτόχρονη μείωση των φόρων για τα μεγάλα εισοδήματα ώστε να χρηματοδοτηθεί ο «πόλεμος των άστρων») μπορεί να απέδωσε είχε όμως μια σημαντική συνέπεια που ακούει στο όνομα: Αποσύνδεση από την πραγματική οικονομία.
……
Συνεχίζεται…
Μέχρι τότε οι κανόνες της αγοράς είχαν να κάνουν με την παραγωγή την κατανάλωση και το κέρδος. Οι εταιρείες επένδυαν μέρος των κερδών τους στην παραγωγή για να αποκομίσουν κέρδος. Η συντηρητική επανάσταση οδήγησε στην αναζήτηση και μόνο υψηλής κερδοφορίας με κάθε κόστος. Η ανάγκη για άκρατη κερδοφορία έφερε τις γνωστές φούσκες επισφαλείς επενδύσεις και τυχοδιωκτικές λογικές στο βωμό του ακόρεστου κέρδους. Οι περιπτώσεις μεγάλων πολυεθνικών που κατέρρευσαν (Enron, Worldcom, Vivendi) δεν φαίνεται να έγιναν μάθημα. Τώρα καταφεύγουν άρον-άρον σε ένα κακέκτυπο του Κεϋνσιανού μοντέλου με την κρατική παρέμβαση για την διάσωση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών κολοσσών αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και επαναφοράς ενός ρυθμιστικού πλαισίου κατόπιν εορτής.
Ο γίγαντας μπορεί να λένε πολλοί ότι έχει πήλινα πόδια και ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης ίσως. Ας αναλογιστούν όμως όλοι οι προφήτες πόσες φορές στο παρελθόν προέβησαν στην ίδια κίβδηλη προφητεία. Ας σκεφτούν ακόμα τι θα σήμαινε μια ευρείας έκτασης οικονομική κρίση στις ΗΠΑ πολύ απλά προστατευτικά μέτρα και το ερώτημα είναι αν οι επίδοξοι «αυτοκράτορες» ( Κίνα) θα αντέξουν μέσα στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομικής αλληλεξάρτησης, Οψόμεθα.
ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ
……
Συνεχίζεται…
Μέχρι τότε οι κανόνες της αγοράς είχαν να κάνουν με την παραγωγή την κατανάλωση και το κέρδος. Οι εταιρείες επένδυαν μέρος των κερδών τους στην παραγωγή για να αποκομίσουν κέρδος. Η συντηρητική επανάσταση οδήγησε στην αναζήτηση και μόνο υψηλής κερδοφορίας με κάθε κόστος. Η ανάγκη για άκρατη κερδοφορία έφερε τις γνωστές φούσκες επισφαλείς επενδύσεις και τυχοδιωκτικές λογικές στο βωμό του ακόρεστου κέρδους. Οι περιπτώσεις μεγάλων πολυεθνικών που κατέρρευσαν (Enron, Worldcom, Vivendi) δεν φαίνεται να έγιναν μάθημα. Τώρα καταφεύγουν άρον-άρον σε ένα κακέκτυπο του Κεϋνσιανού μοντέλου με την κρατική παρέμβαση για την διάσωση των αμερικανικών και ευρωπαϊκών κολοσσών αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και επαναφοράς ενός ρυθμιστικού πλαισίου κατόπιν εορτής.
Ο γίγαντας μπορεί να λένε πολλοί ότι έχει πήλινα πόδια και ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης ίσως. Ας αναλογιστούν όμως όλοι οι προφήτες πόσες φορές στο παρελθόν προέβησαν στην ίδια κίβδηλη προφητεία. Ας σκεφτούν ακόμα τι θα σήμαινε μια ευρείας έκτασης οικονομική κρίση στις ΗΠΑ πολύ απλά προστατευτικά μέτρα και το ερώτημα είναι αν οι επίδοξοι «αυτοκράτορες» ( Κίνα) θα αντέξουν μέσα στα πλαίσια της παγκόσμιας οικονομικής αλληλεξάρτησης, Οψόμεθα.
ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ
1 σχόλια:
Ωραίες αερολογίες έγραψες.
Έχω συγγενείς μου στην Αμερική που μου περιέγραψαν τα Reaganomics με μια φράση ,
''έκανε ο Ρήγκαν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους πτωχούς πτωχότερους''
Karl Marx Jr
Δημοσίευση σχολίου