StudioA-Blog

Στην αρχαιότητα ο κήρυκας, ο φορέας ενός μαντάτου ήταν δημοφιλής.Τόσο, ώστε να μην πληρώνει ποτέ για το φαγητό του, να θεωρείται περιζήτητος γαμπρός και οι πολιτικοί να ερίζουν ποιος θα έχει καλύτερες σχέσεις με τους περισσότερους. Βλέπετε οι κήρυκες γνώριζαν κόσμο.

Αρκετούς αιώνες μετά εμφανίστηκε ο τελάλης. Επίσης δημοφιλής στον κόσμο, αρνητικά ή θετικά δεν παίζει ρόλο, καθώς ανακοίνωνε τις διαταγές ή τις ειδήσεις της περιόδου.
Σήμερα οι κήρυκες και οι τελάληδες θα μπορούσαν να είναι οι ρεπόρτερ καναλιών ή εφημερίδων .Ενώ ο τελάλης εργαζόταν για τον βεζίρη ή αργότερα τον πρόεδρο της κοινότητας, του χωριού μεταφέροντας τα μαντάτα, ο ρεπόρτερ δουλεύει για τον καναλάρχη ή τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας.Επειδή πολλοί θα βιαστούν να κάνουν σκέψεις περί διαπλοκής ή μίσθαρνων οργάνων αφήστε με πρώτα να καταθέσω κάποιες επισημάνσεις:

Καταρχήν υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι. Αυτοί που διψούν για εξουσία και αυτοί που εξουσιάζονται.

Από τη χρονική περίοδο που οι . . . «εφημερίδες» σκαλίζονταν σε μαρμάρινες πλάκες με σφηνοειδή γραφή ή με ιερογλυφικά σε πάπυρο, ο στόχος μπορεί να ήταν η ενημέρωση αλλά οι «ιδιοκτήτες» των μέσων μόλις αντιλήφθηκαν την ισχύ τους, άρχισαν να λοξοκοιτάζουν την εκάστοτε εξουσία.

Παγκοσμίως στο μεσοπόλεμο και μετά, πολλές εφημερίδες ήταν όργανα κομμάτων ή συμφερόντων. Λαμπρές δημοσιογραφικές φωνές και πένες ήταν η εξαίρεση και το άλλοθι της δημοσιογραφίας.

ΣΗΜΕΡΑ: Έχει πλέον εκλείψει ο παραδοσιακός εκδότης εφημερίδων. Τον έχει αντικαταστήσει κάποιος που είναι πιθανότατα εργολάβος και έχει την εφημερίδα για να προωθήσει τις δουλειές του. Όσον αφορά τα κανάλια είναι μια εξαίρετη επένδυση και μάλιστα, κάνεις και ισχυρούς φίλους.
Συμπερασματικά η ισχύς των ΜΜΕ, το δέος που προκαλούν στις εξουσίες αλλά και τα όποια πιθανά… παραστρατήματα ιδιοκτητών, έχουν μια διαχρονικότητα.
Πάντα οι πολιτικοί ήθελαν τα Μέσα με το μέρος τους, πάντα κάποιοι ιδιοκτήτες αισθάνονταν την ψευδαίσθηση της ισχύος και πάντα κάποιοι υπάλληλοι δημοσιογράφοι αισθάνονταν άσχημα και προσπαθούσαν να κάνουν αμερόληπτα τη δουλειά τους ή εν πάσει περιπτώσει να αυτολογοκρίνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην χάσουν εργασία και αξιοπρέπεια .
Αναμφίβολα, τα ΜΜΕ είναι επιχειρήσεις που προσβλέπουν στο κέρδος και σίγουρα κάποιοι κάνουν τα πάντα για να κερδίσουν. Από το να προβάλλουν «σκουπίδια» που εξάπτουν τα ταπεινότερα ανθρώπινα ένστικτα μέχρι να εκτελούν συμβόλαια πολιτικών «δολοφονιών».
Πιστέψτε με όμως, δεν είναι όλοι έτσι. Θα μπορούσα να αναφερθώ, με στοιχεία, σε συγκεκριμένα παραδείγματα αλλά θα έθετα εαυτόν σε σοβαρούς επαγγελματικούς κινδύνους.Θα μου πείτε βέβαια κάποια «κανάλια» με μηδενική τηλεθέαση ή εφημερίδες με ανύπαρκτη κυκλοφορία πώς επιβιώνουν; Με κρατική διαφήμιση ή με άλλους πόρους;Δεν πρέπει να σας ανησυχούν αυτά.
Προσωπικώς, με φοβίζει περισσότερο η πιθανή διαπλοκή των ισχυρών και προβεβλημένων Μέσων με τους εκάστοτε ηγέτες των χωρών. Φραγμός στη σχέση διαπλοκής δεν μπορεί να μπει και αυτό γιατί οι νόμοι ψηφίζονται με καθυστέρηση, υποκλίνονται στη γραφειοκρατία, και οι πιθανοί διαπλεκόμενοι έχουν καλύτερα αντανακλαστικά από το νομοθέτη.
Το μυστικό είναι το προσωπικό ήθος τους καθενός.Άλλο ήθος είχαν οι ιδιοκτήτες της εφημερίδας που αποκάλυψε το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ και άλλο οι ιδιοκτήτες του καναλιού που ανακάλυψαν κορμοράνους στον Περσικό.Άλλο ήθος είχαν αυτοί που υποκλίθηκαν στον Χίτλερ και άλλο αυτοί που φυλακίστηκαν γιατί δεν υπέκυψαν.Άλλο τσαγανό έχουν αυτοί που αποκάλυψαν το Βατοπαίδι και άλλο αυτοί που κάλυψαν τους εμπλεκόμενους .
Πάντως για να μην γίνουμε αφοριστικοί, φαντάζεται κάποιος ένα αύριο χωρίς ΜΜΕ;Σίγουρα, όχι. Καλώς ή κακώς τα «Μέσα» έχουν γίνει η φωνή του λαού και είναι το μοναδικό αντίπαλο δέος στους εκάστοτε εξουσιαστές.
Προσωπικώς, προτιμώ ΜΜΕ που ανεβάζουν Μπερλουσκόνι στην εξουσία παρά να μην υπάρχουν, αφήνοντας ασύδοτους όλους αυτούς που πιστεύουν πως πάντα έχουν δίκιο, είναι ικανότεροι και εξυπνότεροι από το λαό, και είναι οι επί γης σύγχρονοι Θεοί.

Νίκος Μάνεσης
………
Από: http://anemologites.com/