Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα βρίσκεται σε τεράστια δίνη με άγνωστα αποτελέσματα. Κοντά του και το Ελληνικό, ένα κομμάτι του, που δεν διέφερε και πολύ. Μερικοί ψίθυροι, μερικές λέξεις αρκούν για να το κλονίσουν ανεπανόρθωτα και να το καταστρέψουν. Με τόση εχθρότητα που έδειξε στην κοινωνία, με τόση σκληρότητα και αναλγησία, με τόση προσήλωση σε αδικαιολόγητα άδικα και ανθρωποβόρα κέρδη, ίσως να του έπρεπε από την κοινωνία και τους πολίτες, η ίδια σκληρότητα.
Χρόνια μιλούσαμε για την συμπεριφορά και τις επιδιώξεις των τραπεζών, επί χρόνια ζητούσαμε δικαιοσύνη στις συναλλαγές, ανθρωπιά, ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και εισπράτταμε επιδείξεις ισχύος από τις τράπεζες, ενώ εκείνες εισέπρατταν αδικαιολόγητα, υπέρογκα υπερκέρδη, που προέρχονταν από τον ιδρώτα και τις αγωνίες αυτής της κοινωνίας.
…….
Συνεχίζεται…
Τώρα η ύπαρξη των τραπεζών κρέμεται ακόμα και από μερικές λέξεις, μερικά παραπάνω «ίσως». Κάτι παραπάνω να περιέχει αυτό το κείμενο, μια μικρή έκφραση ανταπόδοσης στην συμπεριφορά των τραπεζιτών και θα είναι αρκετή για να γεννήσει θύελλες. Εμείς δεν σπείραμε τους ανέμους, άλλοι τους έσπειραν. Δεν θα σταθούμε αλληλέγγυοι στις τράπεζες, δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε μετά από τόση σκληρότητα απέναντι στην κοινωνία. Τους δίνουμε απλώς μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξουν ότι συμμερίζονται τις δίκαιες ανάγκες αυτής της κοινωνίας, μια ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν έστω την ανοχή των πολιτών, του μικροκαταθέτη, του μικροεπιχειρηματία, του καταναλωτή που δανείζεται για να επιβιώσει. Αυτά που σήμερα αξιώνουμε και απαιτούμε από τις τράπεζες, δεν είναι μόνο αιτήματα δίκαια, βάσιμα και αυτονόητα, αλλά αποτελούν την ελάχιστη εγγύηση ότι δεν θα ξανασυμβούν τα ίδια φαινόμενα ασυδοσίας και κοινωνικής σκληρότητας και επιθετικότητας. Εάν θέλουν τα σημερινά τραπεζικά μορφώματα να έχουν θέση στο μέλλον των κοινωνιών, πρέπει να αλλάξουν πορεία, να γίνουν κομμάτι τους.
Α. Διαφάνεια
Λέξη άγνωστη για τις τράπεζες ακόμα και σήμερα, τα «άδυτα» των τραπεζών πρέπει να παύσουν να υπάρχουν. Είναι η ελάχιστη υποχρέωση και εγγύηση απέναντι στους πελάτες τους, απέναντι στην κοινωνία, να έχουν οι τράπεζες στην διάθεση των πελατών τους, στην διάθεση της κοινωνίας τα στοιχεία τους για να μπορούμε να κρίνουμε και να παρεμβαίνουμε μέσα από τους πολιτειακούς θεσμούς για να διορθώνουμε τις πιθανές στρεβλώσεις της απληστίας και της ανοησίας κάποιων.
Β. Τόκοι, επιτόκια.
Κάποιοι μεταξύ μας, μελετητές της ιστορίας, θεωρούν τον τόκο τοξίνη, δηλητήριο της κοινωνικής ζωής. Αν πρέπει να υπάρχουν τράπεζες, οι τόκοι δεν θα πρέπει να δηλητηριάζουν τόσο έντονα την κοινωνία και τις δραστηριότητες των ανθρώπων. Η απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης, η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί, οι ανάγκες που επιβλήθηκαν ευνόησαν την κερδοσκοπία. Εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται για να πληρώνουν ένα μέρος του ημερομισθίου τους σε κερδοσκοπικούς τόκους τραπεζών, ένα μέρος από τα 25 Ευρώ του μεροκάματου το παίρνουν άδικοι τόκοι. Η μέχρι σήμερα λειτουργία των τραπεζών απέδειξε μιαν ασυδοσία που χρήζει ρύθμισης. Απαιτούμε δίκαιους τόκους, απαιτούμε κανένα συνολικό ετήσιο επιτόκιο να μην είναι μεγαλύτερο από το διπλάσιο του επιτοκίου της Ε.Κ.Τ. ή το επιτόκιο διατραπεζικού δανεισμού (Euribor) + 80% . Εφαρμοστέο πάντα από τα δύο το μικρότερο. Συνάμα κανένα επιτόκιο κατάθεσης δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το επιτόκιο της Ε.Κ.Τ. μείον 0,5%. Είναι μια δίκαιη λύση για όλους. Μια λύση που δεν αφήνει την αυθαιρεσία να γίνεται βρόγχος στο λαιμό της κοινωνίας .
Γ. Καταγγελία δανείων.
Τεράστια η σκληρότητα. Σε ένα κόσμο που τρέχει, που αλλάζει δραματικά, το μόνο πράγμα που ήταν σταθερό και ακλόνητο ήταν οι τραπεζικές απαιτήσεις. Οι τράπεζες επέβαλλαν έναν άγριο κανόνα στις καταγγελίες των συμβάσεων. Καταγγελία της σύμβασης μετά την καθυστέρηση μιας δόσης και - μετά από αγώνες του καταναλωτικού κινήματος - τριών. Συνάμα και για τις επιχειρήσεις, χίλιοι δυο άλλοι λόγοι καταγγελίας και στραγγαλισμού. Έτσι ένα δάνειο π.χ. 150.000 Ευρώ μπορούσε να καταγγελθεί και να γίνει ολόκληρο απαιτητό, εάν κάποιος χρωστούσε 2.000 - 3.000 Ευρώ. Η οφειλή των 3.000 Ευρώ γινόταν αυτόματα 150.000 Ευρώ και πώς να ανταποκριθεί κάποιος στις 150.000 Ευρώ, όταν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις 3.000; Παραλογισμός απόλυτος, ένας παραλογισμός που οδήγησε στην καταστροφή και εκποίηση περιουσιών, κόπων μιας ζωής. Ποιοι ήταν πάλι οι ευνοημένοι; Επιχειρήσεις, πελάτες των τραπεζών επί δεκαετίες, άνθρωποι από την επιχειρηματικότητα των οποίων οι τράπεζες είχαν κερδίσει τεράστια ποσά καταστράφηκαν, γιατί οι συμβάσεις τους καταγγέλθηκαν από τις τράπεζες στην πρώτη δύσκολη στιγμή, γιατί έκλεισαν οι πιστωτικές γραμμές, γιατί οι τράπεζες δεν κάλυψαν τους πελάτες τους με ελάχιστα ποσά. Αξιώνουμε το δίκαιο, το ορθό. Καμία συνολική καταγγελία δανείου ή πίστωσης δεν μπορεί να γίνει, εάν η εκκρεμής οφειλή δεν είναι μεγαλύτερη του 30% του συνολικού ποσού της πίστωσης. Αντίστοιχη υποχρέωση έχουν οι τράπεζες απέναντι στους επαγγελματίες. Τα οφειλόμενα ποσά που είναι ληξιπρόσθεσμα (π.χ. δύο δόσεις δανείου) παραμένουν οφειλόμενα και μπορεί η τράπεζα να τα διεκδικήσει, αλλά μόνο αυτά και τίποτα παραπάνω. Στην περίπτωση αυτή, τοκοφορία υπερημερίας μπορεί να εννοηθεί μόνο για το εκάστοτε κατά την σύμβαση απαιτητό ποσό (δόσεις) και όχι για το σύνολο της συμβάσεως. Αυτή είναι μία ακόμα δίκαιη, πραγματιστική λύση για όλους, μια λύση που συμμερίζεται το κοινωνικό γίγνεσθαι, μια λύση ουσίας.
Δ. Επαναδιαπραγμάτευση δανείων.
Οι συνθήκες αλλάζουν και οι άνθρωποι βρίσκονται εκκρεμείς και αβέβαιοι, κάποιος ασθένησε, κάποιος έχασε την δουλειά του και ψάχνει για νέα. Επιτρέπεται Ελληνες να στέκεται από πάνω του το χέρι της τράπεζας με την δαμόκλεια σπάθη; Αυτό δυστυχώς συνέβαινε μέχρι σήμερα. Σήμερα και υπό τις υπάρχουσες συγκυρίες, αλλά και όσα δυσοίωνα προβλέπονται, αξιώνουμε την επαναδιαπραγμάτευση όλων των δανειστικών συμβάσεων που έχουν τεθεί σε οριστική καθυστέρηση, όλων των συμβάσεων που κατ’ εφαρμογή αδίκων όρων χαρακτηρίστηκαν ληξιπρόθεσμες και απαιτητές, αλλά και των συμβάσεων όσων βλέπουν ότι υπό τους νέους όρους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Μπορεί κάποιος να μην μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στην δόση των 1.000 Ευρώ αλλά να μπορεί στα 600, στα 500. Πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέξει μια νέα ρύθμιση, χωρίς υπέρογκες προκαταβολές και αξιώσεις εξωφρενικών τόκων. Η τοκοφορία δεν αλλάζει από την ρύθμιση. Δηλαδή, εάν ένα δάνειο είχε δεκαετή διάρκεια, οι προβλεφθέντες αρχικά τόκοι δεν μεταβάλλονται από την ρύθμιση. Μετά την λήξη της αρχικά συμφωνηθείσας διάρκειας, θα ισχύουν οι τότε υφιστάμενοι κατά ποσοστό τόκοι. Η λύση αυτή αποτελεί, όχι μόνο μια λύση δίκαιη για την κοινωνία, αλλά και μια λύση που θα λύσει τα χέρια των τραπεζών, που θα βελτιώσει την εικόνα τους στο διεθνές πεδίο. Τους δίνουμε την ευκαιρία να αποδείξουν ότι σκοπός τους δεν είναι να γίνουν μετά την κρίση αυτή δυνάστες, αλλά αρωγοί της κοινωνικής δραστηριότητας. Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι θέσεις μας.Είναι σαφές τι απαιτούμε ως κοινωνία.Είναι σαφές ότι στην στροφή αυτή της ιστορίας, η κοινωνία αντιλαμβάνεται ποιος φταίει και γιατί. Καθώς κατέρρευσαν τα ψευδοθεωρήματα που έκρυβαν την αλήθεια, φάνηκε καθαρά πως συμπεριφορές αυθαίρετες, ασύδοτες και αντικοινωνικές δημιουργούν πάντα χάσματα και τραγέλαφους. Τείνουμε ένα χέρι ανοχής, προτείνουμε τα ελάχιστα δίκαια, θα εκτιμήσουμε μόνο την άμεση ανταπόκριση. Για τους παραπάνω λόγους το Νέο ΙΝΚΑ έχει απευθύνει πρόσκληση στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών προκειμένου να συζητηθούν τα ανωτέρω ζητήματα. Η συζήτηση θα διεξαχθεί στα γραφεία του Νέου ΙΝΚΑ (Λεωφ. Κηφισίας, αρ. 5), την ερχόμενη Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008 και ώρα 13:00 μ.μ.
…….
Συνεχίζεται…
Τώρα η ύπαρξη των τραπεζών κρέμεται ακόμα και από μερικές λέξεις, μερικά παραπάνω «ίσως». Κάτι παραπάνω να περιέχει αυτό το κείμενο, μια μικρή έκφραση ανταπόδοσης στην συμπεριφορά των τραπεζιτών και θα είναι αρκετή για να γεννήσει θύελλες. Εμείς δεν σπείραμε τους ανέμους, άλλοι τους έσπειραν. Δεν θα σταθούμε αλληλέγγυοι στις τράπεζες, δεν έχουμε λόγο να το κάνουμε μετά από τόση σκληρότητα απέναντι στην κοινωνία. Τους δίνουμε απλώς μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξουν ότι συμμερίζονται τις δίκαιες ανάγκες αυτής της κοινωνίας, μια ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν έστω την ανοχή των πολιτών, του μικροκαταθέτη, του μικροεπιχειρηματία, του καταναλωτή που δανείζεται για να επιβιώσει. Αυτά που σήμερα αξιώνουμε και απαιτούμε από τις τράπεζες, δεν είναι μόνο αιτήματα δίκαια, βάσιμα και αυτονόητα, αλλά αποτελούν την ελάχιστη εγγύηση ότι δεν θα ξανασυμβούν τα ίδια φαινόμενα ασυδοσίας και κοινωνικής σκληρότητας και επιθετικότητας. Εάν θέλουν τα σημερινά τραπεζικά μορφώματα να έχουν θέση στο μέλλον των κοινωνιών, πρέπει να αλλάξουν πορεία, να γίνουν κομμάτι τους.
Α. Διαφάνεια
Λέξη άγνωστη για τις τράπεζες ακόμα και σήμερα, τα «άδυτα» των τραπεζών πρέπει να παύσουν να υπάρχουν. Είναι η ελάχιστη υποχρέωση και εγγύηση απέναντι στους πελάτες τους, απέναντι στην κοινωνία, να έχουν οι τράπεζες στην διάθεση των πελατών τους, στην διάθεση της κοινωνίας τα στοιχεία τους για να μπορούμε να κρίνουμε και να παρεμβαίνουμε μέσα από τους πολιτειακούς θεσμούς για να διορθώνουμε τις πιθανές στρεβλώσεις της απληστίας και της ανοησίας κάποιων.
Β. Τόκοι, επιτόκια.
Κάποιοι μεταξύ μας, μελετητές της ιστορίας, θεωρούν τον τόκο τοξίνη, δηλητήριο της κοινωνικής ζωής. Αν πρέπει να υπάρχουν τράπεζες, οι τόκοι δεν θα πρέπει να δηλητηριάζουν τόσο έντονα την κοινωνία και τις δραστηριότητες των ανθρώπων. Η απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης, η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί, οι ανάγκες που επιβλήθηκαν ευνόησαν την κερδοσκοπία. Εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται για να πληρώνουν ένα μέρος του ημερομισθίου τους σε κερδοσκοπικούς τόκους τραπεζών, ένα μέρος από τα 25 Ευρώ του μεροκάματου το παίρνουν άδικοι τόκοι. Η μέχρι σήμερα λειτουργία των τραπεζών απέδειξε μιαν ασυδοσία που χρήζει ρύθμισης. Απαιτούμε δίκαιους τόκους, απαιτούμε κανένα συνολικό ετήσιο επιτόκιο να μην είναι μεγαλύτερο από το διπλάσιο του επιτοκίου της Ε.Κ.Τ. ή το επιτόκιο διατραπεζικού δανεισμού (Euribor) + 80% . Εφαρμοστέο πάντα από τα δύο το μικρότερο. Συνάμα κανένα επιτόκιο κατάθεσης δεν πρέπει να είναι μικρότερο από το επιτόκιο της Ε.Κ.Τ. μείον 0,5%. Είναι μια δίκαιη λύση για όλους. Μια λύση που δεν αφήνει την αυθαιρεσία να γίνεται βρόγχος στο λαιμό της κοινωνίας .
Γ. Καταγγελία δανείων.
Τεράστια η σκληρότητα. Σε ένα κόσμο που τρέχει, που αλλάζει δραματικά, το μόνο πράγμα που ήταν σταθερό και ακλόνητο ήταν οι τραπεζικές απαιτήσεις. Οι τράπεζες επέβαλλαν έναν άγριο κανόνα στις καταγγελίες των συμβάσεων. Καταγγελία της σύμβασης μετά την καθυστέρηση μιας δόσης και - μετά από αγώνες του καταναλωτικού κινήματος - τριών. Συνάμα και για τις επιχειρήσεις, χίλιοι δυο άλλοι λόγοι καταγγελίας και στραγγαλισμού. Έτσι ένα δάνειο π.χ. 150.000 Ευρώ μπορούσε να καταγγελθεί και να γίνει ολόκληρο απαιτητό, εάν κάποιος χρωστούσε 2.000 - 3.000 Ευρώ. Η οφειλή των 3.000 Ευρώ γινόταν αυτόματα 150.000 Ευρώ και πώς να ανταποκριθεί κάποιος στις 150.000 Ευρώ, όταν δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις 3.000; Παραλογισμός απόλυτος, ένας παραλογισμός που οδήγησε στην καταστροφή και εκποίηση περιουσιών, κόπων μιας ζωής. Ποιοι ήταν πάλι οι ευνοημένοι; Επιχειρήσεις, πελάτες των τραπεζών επί δεκαετίες, άνθρωποι από την επιχειρηματικότητα των οποίων οι τράπεζες είχαν κερδίσει τεράστια ποσά καταστράφηκαν, γιατί οι συμβάσεις τους καταγγέλθηκαν από τις τράπεζες στην πρώτη δύσκολη στιγμή, γιατί έκλεισαν οι πιστωτικές γραμμές, γιατί οι τράπεζες δεν κάλυψαν τους πελάτες τους με ελάχιστα ποσά. Αξιώνουμε το δίκαιο, το ορθό. Καμία συνολική καταγγελία δανείου ή πίστωσης δεν μπορεί να γίνει, εάν η εκκρεμής οφειλή δεν είναι μεγαλύτερη του 30% του συνολικού ποσού της πίστωσης. Αντίστοιχη υποχρέωση έχουν οι τράπεζες απέναντι στους επαγγελματίες. Τα οφειλόμενα ποσά που είναι ληξιπρόσθεσμα (π.χ. δύο δόσεις δανείου) παραμένουν οφειλόμενα και μπορεί η τράπεζα να τα διεκδικήσει, αλλά μόνο αυτά και τίποτα παραπάνω. Στην περίπτωση αυτή, τοκοφορία υπερημερίας μπορεί να εννοηθεί μόνο για το εκάστοτε κατά την σύμβαση απαιτητό ποσό (δόσεις) και όχι για το σύνολο της συμβάσεως. Αυτή είναι μία ακόμα δίκαιη, πραγματιστική λύση για όλους, μια λύση που συμμερίζεται το κοινωνικό γίγνεσθαι, μια λύση ουσίας.
Δ. Επαναδιαπραγμάτευση δανείων.
Οι συνθήκες αλλάζουν και οι άνθρωποι βρίσκονται εκκρεμείς και αβέβαιοι, κάποιος ασθένησε, κάποιος έχασε την δουλειά του και ψάχνει για νέα. Επιτρέπεται Ελληνες να στέκεται από πάνω του το χέρι της τράπεζας με την δαμόκλεια σπάθη; Αυτό δυστυχώς συνέβαινε μέχρι σήμερα. Σήμερα και υπό τις υπάρχουσες συγκυρίες, αλλά και όσα δυσοίωνα προβλέπονται, αξιώνουμε την επαναδιαπραγμάτευση όλων των δανειστικών συμβάσεων που έχουν τεθεί σε οριστική καθυστέρηση, όλων των συμβάσεων που κατ’ εφαρμογή αδίκων όρων χαρακτηρίστηκαν ληξιπρόθεσμες και απαιτητές, αλλά και των συμβάσεων όσων βλέπουν ότι υπό τους νέους όρους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Μπορεί κάποιος να μην μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στην δόση των 1.000 Ευρώ αλλά να μπορεί στα 600, στα 500. Πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέξει μια νέα ρύθμιση, χωρίς υπέρογκες προκαταβολές και αξιώσεις εξωφρενικών τόκων. Η τοκοφορία δεν αλλάζει από την ρύθμιση. Δηλαδή, εάν ένα δάνειο είχε δεκαετή διάρκεια, οι προβλεφθέντες αρχικά τόκοι δεν μεταβάλλονται από την ρύθμιση. Μετά την λήξη της αρχικά συμφωνηθείσας διάρκειας, θα ισχύουν οι τότε υφιστάμενοι κατά ποσοστό τόκοι. Η λύση αυτή αποτελεί, όχι μόνο μια λύση δίκαιη για την κοινωνία, αλλά και μια λύση που θα λύσει τα χέρια των τραπεζών, που θα βελτιώσει την εικόνα τους στο διεθνές πεδίο. Τους δίνουμε την ευκαιρία να αποδείξουν ότι σκοπός τους δεν είναι να γίνουν μετά την κρίση αυτή δυνάστες, αλλά αρωγοί της κοινωνικής δραστηριότητας. Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι θέσεις μας.Είναι σαφές τι απαιτούμε ως κοινωνία.Είναι σαφές ότι στην στροφή αυτή της ιστορίας, η κοινωνία αντιλαμβάνεται ποιος φταίει και γιατί. Καθώς κατέρρευσαν τα ψευδοθεωρήματα που έκρυβαν την αλήθεια, φάνηκε καθαρά πως συμπεριφορές αυθαίρετες, ασύδοτες και αντικοινωνικές δημιουργούν πάντα χάσματα και τραγέλαφους. Τείνουμε ένα χέρι ανοχής, προτείνουμε τα ελάχιστα δίκαια, θα εκτιμήσουμε μόνο την άμεση ανταπόκριση. Για τους παραπάνω λόγους το Νέο ΙΝΚΑ έχει απευθύνει πρόσκληση στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών προκειμένου να συζητηθούν τα ανωτέρω ζητήματα. Η συζήτηση θα διεξαχθεί στα γραφεία του Νέου ΙΝΚΑ (Λεωφ. Κηφισίας, αρ. 5), την ερχόμενη Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008 και ώρα 13:00 μ.μ.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Φοβερός ο Γιωργάκης! Η τρικυμία στον εγκέφαλο τον βοήθησε να λύσει το πρόβλημα των δανειοληπτών με τίς τράπεζες! Αυτό έγινε πριν ή μετά την πτώση από το ποδήλατο;
Βρε Παπακωνσταντίνου παιδάκι μου που τις ξετρυπώνετε αυτές τις λύσεις, πρέπει να έχετε τρομερό οικονομικό επιτελείο.
Ποιός είναι σύμβουλος της Κατσέλη, ο Χριστοδουλάκης;
Προς τι ο σχολιασμός ;
Τι σχέση έχει με το ΠΑΣΟΚ το κείμενο ;
Ασχετο με το ΠΑΣΟΚ είναι το κείμενο.
Δημοσίευση σχολίου