StudioA-Blog

Αθήνα, 25 Ιανουαρίου 2009

ΕΝΑ
Όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες, έτσι και οι αγρότες είμαστε θύματα των ηγητόρων μας: εδώ και δεκαετίες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι κυβερνήσεις και οι αγροτοσυνδικαλιστές οδήγησαν τον αγροτικό κόσμο σε έναν τρόπο παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων τους που βασιζόταν στις κοινοτικές επιδοτήσεις και τις κρατικές ενισχύσεις.
……….
Συνεχίζεται…

ΔΥΟ


Το μοντέλο αυτό, πρόσφερε πρόσκαιρη αύξηση των εισοδημάτων των αγροτών, είχε όμως βαρύτατο κόστος:


} Κόστος παραγωγικό (αφού ο αγροτικός κόσμος αποπροσανατολίστηκε από την προσπάθεια να βελτιώνουν τα προϊόντα του τη θέση τους στην αγορά και προσηλώθηκε στην αύξηση της πίεσης για μεγαλύτερες επιδοτήσεις και ενισχύσεις)


} Κόστος περιβαλλοντικό (αφού ορισμένες καλλιέργειες, όπως εκείνη του βαμβακιού, ήταν εντελώς απροσάρμοστες στις υδρολογικές συνθήκες της Ελλάδας, πράγμα που οδήγησε σε μείωση των υδατικών αποθεμάτων και χειροτέρευση της ποιότητάς τους και ερημοποίηση).


} Κόστος σε ανθρώπινες ζωές (σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη χρήση ζιζανιοκτόνων, το μοντέλο αυτό έφερε έτσι βαρύτατο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, που χάθηκαν άδικα και ατιμώρητα, όπως δείχνουν οι επιδημιολογικές έρευνες, ειδικά του καρκίνου).






ΤΡΙΑ



Το μοντέλο αυτό έχει εξαντλήσει τα όριά του. Η ελληνική ύπαιθρος αποτελεί μία χρυσή εφεδρεία για το μέλλον. Για να αξιοποιηθεί όμως ο πλούτος αυτός θα χρειαστούν ποιοτικά και βιολογικά προϊόντα, αγροτοβιομηχανικά συγκροτήματα, σύνδεση της υπαίθρου με δραστηριότητες του τριτογενούς τομέα (π.χ. αγροτοτουρισμός-οικοτουρισμός). Θα χρειαστούν μεγαλύτεροι κλήροι, που μπορεί να γίνουν πραγματικότητα εφόσον ξεκαθαριστεί το μητρώο αγροτών και υπάρξουν ενεργές πολιτικές αναδιανομής προς τους νεότερους και πιο δυναμικούς αγρότες, με ενίσχυση της πολιτείας.



ΤΕΣΣΕΡΑ


Αυτός ο δρόμος της παραγωγικής ανασυγκρότησης είναι ο μόνος που απομένει για τον αγροτικό κόσμο, ειδικά τους νέους αγρότες. Αυτό σημαίνει πως, όπως και όλες οι παραγωγικές τάξεις, οι αγρότες δεν είναι δυνατό να «διεκδικούν» τα αιτήματά τους ασκώντας βία στον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της πατρίδας.



ΠΕΝΤΕ


Τα ψέματα τελείωσαν. Καλούμε τους αγρότες να απομονώσουν τους πολιτικούς που τους εκμεταλλεύονται και τους αγροτοσυνδικαλιστές που τους χειραγωγούν, να επιστρέψουν στη γη τους και να δώσουν το μόνο αγώνα που έχει πράγματι νόημα: εκείνο της παραγωγικότητας, του εκσυγχρονισμού, της ανάπτυξης της υπαίθρου και της πολιτικής τους χειραφέτησης από την πολιτική τάξη της μεταπολίτευσης. Αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος, και δεν θα μπορέσουν να το διανύσουν όλοι. Είναι όμως ο μόνος που απομένει στον αγροτικό κόσμο, στη χώρα, στον καθένα από μας.



ΕΞΙ


Καθήκον της πολιτείας είναι να διατηρήσει τους δρόμους ανοικτούς και να μην υποκύψει στους εκβιασμούς, ακόμα και στους εκβιασμούς που προέρχονται από δικαιολογημένη απελπισία και οργή. Επί πολλά χρόνια, ο μεταπολιτευτικός πολιτικός κόσμος εκμεταλλεύτηκε τον αγροτικό κόσμο, τον εξαπάτησε, τον παραπλάνησε, του έπληξε την υγεία, τον εκμαύλισε παραγωγικά και ιδεολογικά. Σήμερα όμως, ήρθε η ώρα της ευθύνης: αποτελεί αυτονόητο καθήκον της όποιας κυβέρνησης να εξασφαλίζει πως οι κινητοποιήσεις των παραγωγικών τάξεων θα αποτελούν διατράνωση των αιτημάτων τους, όχι ομηρεία της κοινωνίας.





Το Γραφείο Τύπου