StudioA-Blog

Άλεξ - τρία χρόνια μετά....
Σήμερα 3 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον άδικο χαμό του γιου μας Αλέξανδρου Μεσχισβίλι. Μετά απ' ότι περάσαμε αυτά τα 3 χρόνια δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι στην σημερινή κοινωνία απουσιάζουν εντελώς οι ηθικοί κανόνες και ότι οι υπάρχοντες νόμοι χρειάζονται αναδιάρθρωση.
Όμως κανείς δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με αυτά, επικαλούμενος τα πολλαπλά "καθημερινά σοβαρά προβλήματα" που σίγουρα είναι πιο σημαντικά για όλους εκτός από εμάς.
….
Συνεχίζεται…

Την αβάσταχτη πίκρα την έχουμε συνηθίσει βλέποντας εδώ και 3 χρόνια τους δολοφόνους του γιου μας σε σχεδόν καθημερινή βάση. Και τι να κάναμε; Αφού η πολιτεία αποφάσισε ότι δεν μπορεί να τους περιορίσει ούτε στο ελάχιστο, δεν μπορέσαμε να φέρουμε και ιδιαίτερη αντίδραση. Στο κάτω-κάτω το έχουμε ξαναπεί, το πρόβλημα δεν είναι μόνο δικό μας, αλλά της κοινωνίας ολόκληρης, η οποία δέχτηκε να συνυπάρχουν σε ένα απλό σχολείο συμμαθητές του θύματος και θύτες. Μέχρι το τέλος του δικαστηρίου αποφεύγαμε να κάνουμε προσωπικά σχόλια και να περιγράφουμε λεπτομέρειες της δίκης για να μην μας κατηγορήσουν για απόπειρα επηρέασης της κοινής γνώμης.



Βασικά, μας κατηγόρησαν έτσι και αλλιώς, αλλά αυτό θα το αναλύσουμε αργότερα. Δεν μπορούμε σήμερα να σχολιάσουμε την δικαστική απόφαση γιατί δεν γνωρίζουμε όλες τις λεπτομέρειες. Δεν ήμουν παρούσα επειδή γνώριζα με ποιους έχουμε να κάνουμε και τι θα επακολουθήσει.
Έτσι, μετά την ανακοίνωση της απόφασης είχαμε μόνο σπασμένες βιβλιοθήκες και καρέκλες από μέρους των δολοφόνων και όχι τα κρανία μας. Άλλωστε τα χέρια τους είναι συνηθισμένα σε κάτι τέτοια.



Όπως πάντα, ακολούθησε ρεσιτάλ ¨ερμηνειών" από τα ΜΜΕ. Μάλιστα στο χθεσινοβραδινό δελτίο της ΕΤ3 ειπώθηκε ότι η μεταφορά του Αλέξανδρου στο ακατοίκητο σπίτι δεν προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία. Μάλλον έτσι τους είπανε οι συνήγοροι της αποτυχημένης υπεράσπισης. Ξέρετε πόσοι μάρτυρες δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και πόσοι "μάσησαν" τα λόγια τους επειδή φοβηθήκανε, και αυτό φαινόταν κιόλας; Πού να προκύψει κάτι αν ξέρεις ότι ο γιος σου, ο εγγονός σου, η ανιψιά σου αυτόματα γίνετε στόχος της περιβόητης συμμορίας και των φιλαράκων τους μόλις θα πεις δύο λόγια παραπάνω; Και κάτι άλλο. Αύριο οπωσδήποτε θα μάθουμε αν μπορούμε να κατονομάσουμε όλους τους παράγοντες αυτής της τραγωδίας, και του απίστευτου κύματος συκοφαντίας που ακολούθησε, για να είμαστε πιο σαφείς.

Δεν συμφωνώ με τον "μοναχικό λύκο" ο οποίος πέρυσι επισήμανε ότι δεν γράψαμε τίποτε για τις 3 Φεβρουαρίου.


Ό,τι και να γράψουμε, τον Αλέξανδρο δεν πρόκειται να τον γυρίσουμε πίσω. Και εμείς δεν τον σκεφτόμαστε μια φορά τον χρόνο, αλλά κάθε μέρα. Δεν θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε την εύνοια της κοινής γνώμης. Είδαμε και ξαναείδαμε πως χειραγωγείται η λεγόμενη "κοινή γνώμη", προκειμένου να βγάλουν λεφτά οι "κίτρινοι" δημοσιογράφοι. Αλλά νιώθουμε και κάποια ανακούφιση γιατί δεν υπάρχει πλέον κανένα πιο απίστευτο, πιο ανήθικο ψέμα που δεν ειπώθηκε για εμάς. Μόνο χάνοντας το βάρος της υπόληψης αποκτάς πραγματική ελευθερία. Επομένως δεν φοβόμαστε πλέον τίποτα.



Ευτυχώς που δίπλα μας έμειναν οι φίλοι που μας γνωρίζουν πολύ καλά, και συχνά πυκνά λαμβάνουμε μηνύματα υποστήριξης από αγνώστους ( και αυτούς τους θεωρούμε φίλους). Μάλλον δεν έχει στερέψει η λογική στον κόσμο ακόμα....



Σας αφήνουμε. Σήμερα είναι δύσκολη μέρα. Και θα ακολουθήσουν πολλές τέτοιες μέρες....