StudioA-Blog

Το θέμα είναι να μην υπάρξει θανατηφόρο εις βάρος περαστικού, πεζού ή εποχουμένου. Η ιστορία έχει ως εξής:

Οδός Επτανήσου, δήμος Κηφισιάς, ευρύτερη περιοχή Πολιτείας, παλαιό τοπωνύμιο «Καραβέλι». Δρόμος ανηφορικός, από τη μία σπίτια και από την άλλη οι ναοί και τα κτίρια της εκκλησίας «Παναγία Ελευθερώτρια», σε οικόπεδο-λόφο που καταλαμβάνει ένα οικοδομικό τετράγωνο. Η συνέχεια του οικοπέδου-τετραγώνου πίσω από τους ναούς αποτελεί πευκόφυτο λοφίσκο, από τον οποίο συνεχώς γίνονται κατολισθήσεις από χώμα, πέτρες, βραχάκια, βράχους και μετεωρίτες, σαν τον ογκόλιθο των 5x6x2 μέτρων και 40 τόννων, που λίγο έλειψε να μας λιώσει (παρά μερικά δευτερόλεπτα) το βράδυ της Τρίτης 17-02-2009.

Έτος 2001. Απρίλιος. Γίνεται τεράστια κατολίσθηση χωμάτων και πετρών. Ο δρόμος κλείνει για 15 ημέρες, ο Δήμος κωφεύει και πληρώνουμε μπουλντόζα και φορτηγά για να μαζέψουν τα χώματα και να δημιουργήσουν υποτυπώδες ανάχωμα, ώστε να συγκρατηθούν τα υπόλοιπα.
2004, Χειμώνας. Παρκάρουμε αυτοκίνητο Mini μπροστά στην πόρτα του σπιτιού, βγαίνουμε, και τα επόμενα δευτερόλεπτα τεράστια βράχια κατρακυλούν από τον λόφο, κάνοντας σοβαρή ζημιά στο αυτοκίνητο και «φονεύοντας» τον όποιον είχε καθυστερήσει μερικά δευτερόλεπτα να βγει (στέλνω σχετικές φωτογραφίες).
Επί μία εβδομάδα ζητάμε από τον Δήμο να μας βοηθήσει να ξεθάψουμε τον δρόμο και να γίνει κάτι δραστικό, γιατί έχουν μείνει πλέον μεγάλοι βράχοι που κρέμονται απειλητικά έτοιμοι να πέσουν κάθε στιγμή. Ο Δήμος αδιαφορεί και διάφορες κυρίες στα τηλέφωνα μας λένε να κάνουμε αίτηση στο τεχνικό τμήμα για την αποκομιδή των βράχων!
Μία ολόκληρη εβδομάδα μετά τηλεφωνούμε στον Alpha και μετά την δημοσιοποίηση του θέματος από τηλεοράσεως, την επομένη καταφθάνει ο Δήμαρχος με μπουλντόζα και ανοίγει τον δρόμο, αρνούμενος όμως να κάνει οτιδήποτε για τον τρομερό κίνδυνο που επικρέματο από την πλαγιά, με την αιτιολογία ότι ο λόφος είναι ξένος και δεν μπορεί να παρέμβει.

Ο λόφος αυτός ανήκε στην εκκλησία Παναγία Ελευθερώτρια, που τον μεταβίβασε στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως για να χτίσει τρία τεράστια οικήματα (υπάρχουν τα σχέδια), αλλά το σχέδιο δεν ευοδώθηκε και ο λόφος-φιλέτο βρίσκεται τώρα στην ιδιοκτησία του «Ιδρύματος Ελευθερώτρια», το οποίο όμως δεν έχει καλές σχέσεις με την εκκλησία Ελευθερώτρια (!), της οποίας ιερείς λένε ότι η έκταση-φιλέτο τελικά θα καταλήξει στον Δήμο Κηφισιάς!
……..
Συνεχίζεται…
Προφανώς απηυδισμένοι με το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, οι τεράστιοι βράχοι του λόφου της Ελευθερώτριας αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν, κι έτσι το βράδυ της Τρίτης 17 Φεβρουαρίου πήδηξαν στο κενό και προσγειώθηκαν 15 μέτρα χαμηλότερα, στον δρόμο και στο πεζοδρόμιο του σπιτιού μου, αφού πρώτα έλιωσαν το μισό αυτοκίνητο από το οποίο είχαμε βγει προ 20 ή 30 δευτερολέπτων (!), και μόλις είχαμε κλείσει την πόρτα του σπιτιού πίσω μας!

Με την τριπλή πλέον εμπειρία των κατολισθήσεων από το ίδιο ακριβώς σημείο, και ξέροντας πως αντιδρά ο Δήμος, τηλεφώνησα στην αστυνομία, στον δικηγόρο μου, και στην τηλεόραση. Η αστυνομία ήρθε για να κλείσει τον δρόμο (η τροχαία μάλιστα ήθελε να μου δώσει κλήση γιατί δεν είχα επί του λιωμένου αυτοκινήτου την άδεια κυκλοφορίας!), και μετά την δημοσιοποίηση του θέματος από την τηλεόραση, ο Δήμος μας ενημέρωσε ότι θα αναλάβει την ευθύνη να επέμβει στον λόφο ξένης ιδιοκτησίας και να ορίσει εργολάβο για οριστική και ασφαλή λύση, και όχι απλή διάνοιξη της οδού όπως στο παρελθόν.

Συμπερασματικά, επρόκειτο για ένα ατύχημα που «περίμενε να συμβεί», και εάν δεν είχε ενδιαφερθεί η ιδιωτική τηλεόραση, πολύ αμφιβάλλω αν θα είχαμε πάρει έστω και αυτές τις υποσχέσεις. Φυσικά, τις ζημιές των αυτοκινήτων τις πληρώνουμε εμείς (εκτός αν κάνουμε αγωγή, μόνο που δεν είμαστε δικομανείς) και σε κάθε περίπτωση, ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα (αύριο) Σάββατο 21 Φεβρουαρίου, δηλαδή 4 ημέρες μετά την επικίνδυνη αυτή κατολίσθηση, οι ογκόλιθοι της Ελευθερώτριας συνεχίζουν να στολίζουν το τσακισμένο οδόστρωμα (και πεζοδρόμιο) της οδού Επτανήσου.