StudioA-Blog

Μήνυμα αναγνώστη
….
Από το βιβλίο του Κ. Σιμόπουλου «Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα», τόμος Β2 σ.455.

"Πραγματικά η συμπεριφορά των Τούρκων στις περισσότερες περιοχές νότια από τη Θεσσαλία ήταν εγκάρδια. Όχι βέβαια επειδή αισθάνονταν αδερφωμένοι με τους Έλληνες, αλλά επειδή ένιωθαν ανίσχυροι, ολιγάριθμοι καθώς ήταν ανάμεσα σε συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς.
….
Συνεχίζεται…
Οι αγάδες λοιπόν και οι μπέηδες είχαν συμφέρον να διατηρούν φιλικές σχέσεις με τους Έλληνες για να διαιωνίζουν το δεσποτισμό και την εκμετάλλευση. Και καθώς ήταν αποκομμένοι από την ομαδική μουσουλμανική ζωή, προσαρμόζονταν στις ελληνικές συνήθειες. Καλόγνωμοι λοιπόν οι μπέηδες και οι αγάδες από ανάγκη, καλόβολοι και οι υπόδουλοι από φόβο. Αλλά η τυραννία υπήρχε και το μίσος κατά του τυράννου κουφόβραζε. Έτσι, όταν θα ξεσπάσει η θύελλα, όταν θα αρχίσει ο ξεσηκωμός, οι Τούρκοι, πολιορκημένοι στα κάστρα του Μωριά, απορούσαν και φώναζαν υποκριτικά στους επαναστατημένους χωριάτες από τα μπιντένια των φρουρίων: «Βρε Ρωμιοί, τι πάθατε; Αδέρφια δεν είμαστε;» Ο Κασομούλης, περιγράφοντας τον ξεσηκωμό της Νάουσας, όπου επί αιώνες, Έλληνες και Τούρκοι ζούσαν «ειρηνικά»,δίνει μια δραματική εικόνα της αποταμιευμένης οργής των υπόδουλων: «Ητον ελεεινόν θέαμα, να βλέπης εκατόν χρόνων φίλους πατρόθεν χωρίς όπλον, με το σακκί της κούσπας και αλευριού, έμπροσθέν του να ζυγιάζη ο Αχμέτης,ο δε Δημήτρης φίλος του να τον λερίζη (να τον θερίζη) με το μαχαίρι ' να φωνάζη ο Τούρκος:<Βρε Μήτσο, βρε καρδάς (σύντροφε) εμείς παλαιοί φίλοι αντάμ μπαμπαντάν,τι είναι τούτο; Που ακούγει ο Ναουσαίος; Πατρίς, Πατρίς, ελευθερία. Τούρκε γαμώ την πίστη σου και το σηκότι σου, δεν θέλομεν κούσπα, στο διάβολο κι`εσείς κι`αυτή>


(Ενθυμήματα Στρατιωτικά της Επαναστάσεως των Ελλήνων,τ.Α'σ.203)"