Ειδήσεις

27 Μαρ 2009

Γεύμα στο Χίλτον για Ντόρα και Σουφλιά

Σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον της υπουργού Εξωτερικών, η συνάντηση, που είχε ήδη προγραμματιστεί από την προηγούμενη εβδομάδα, αναβλήθηκε και έγινε τελικά χθες, αμέσως μετά την Κυβερνητική Επιτροπή, επειδή δεν υπήρχε άλλος κενός χρόνος στο πρόγραμμα της κυρίας Μπακογιάννη.
Αν και στην κυβέρνηση υπενθυμίζουν ότι οι δύο κορυφαίοι υπουργοί είχαν συναντηθεί ξανά πριν από ένα μήνα, πολλοί στο κυβερνητικό στρατόπεδο εκτιμούν ότι ο σκοπός της συνάντησης ήταν να διαλύσει τις σκιές και τις ανησυχίες που έχουν δημιουργήσει οι φήμες για τις ηγετικές φιλοδοξίες του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ.
Μάλιστα, κάποια κυβερνητικά στελέχη εκτιμούσαν ότι η συνάντηση ήθελε να στείλει το μήνυμα ότι ο κ. Σουφλιάς και η κυρία Μπακογιάννη δεν είναι απέναντι αλλά βρίσκονται σε συνεννόηση και έχουν ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας.
....
Περισσότερα: Ελεύθερος Τύπος

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ
Παρασκευή, 27 Μαρτίου 2009 - 06:45
Ο tempora, ω ΤΕΜΠΕ!


http://www.capital.gr/Articles.asp?id=703874
Την ώρα που απολάμβανα τη δεύτερη γουλιά του ελληνικού μου και άνοιγα την εφημερίδα, έτοιμος να ξεχυθώ για «σερφάρισμα» στις πυκνογραμμένες σελίδες της, να σου πετάχτηκε μπροστά μου. Με ύφος συνωμοτικό κάθισε προσεκτικά δίπλα μου και μου ψιθύρισε όλο νόημα: ΤΕΜΠΕ.

Ο Παναγιώτης είχε ένα μικρό σούπερ μάρκετ. Καλός άνθρωπος, καλός επαγγελματίας, αλλά είχα να δω το μάτι του να γυαλίζει έτσι από το 1999, όταν ασχολήθηκε περιστασιακά με τις μετοχές. Ψέματα! Και μία ακόμη φορά που πέτυχε να επιφέρει πλήγμα στον ανταγωνισμό, όταν έκλεισε μία καλή παρτίδα με απορρυπαντικά.

Ο Παναγιώτης, λοιπόν, μόλις είχε γυρίσει από την τράπεζα, όπου είχε κάνει το εξής deal: Πήρε την κρατική βοήθεια για την κρίση, υπό την μορφή άτοκου δανεισμού, από την Χ τράπεζα και αμέσως μετά πήγε στην Ψ για να τα «κλείσει» σε προθεσμιακή κατάθεση για έξι μήνες. Είκοσι χιλιάδες ευρώ. Επί 5%, επί 6 μήνες, ίσον 500 ευρώ…

«Καλά βρε Παναγιώτη, τόσος καυγάς για 500 ευρώ; Σου λείπουν», ήταν το εύλογο ερώτημά μου, για να εισπράξω αμέσως την απάντηση: «Το θέμα δεν είναι τα 500 ευρώ, αλλά το γεγονός ότι τους τη φέραμε»!

Ομολογώ ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ αυτή τη λογική. Πολύ περισσότερο δεν μπορώ να καταλάβω το είδος του επαγγελματισμού των τραπεζικών που συμβούλευσαν τον Παναγιώτη και τους χιλιάδες άλλους Παναγιώτηδες να κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα: Να πάρουν τα χρήματα που προορίζονταν για να πέσουν στην αγορά, για να πάρει η αγορά ανάσες, και να τα κλειδώσουν σε έναν τραπεζικό λογαριασμό. Όχι μόνο τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων δεν έφτασαν, τελικά, στον σωστό προορισμό, σε εκείνους που τα είχαν πραγματικά ανάγκη, αλλά κι εμείς οι ηλίθιοι οι λοιποί φορολογούμενοι πληρώσαμε μερικές εκατοντάδες ευρώ την εξυπνάδα ορισμένων. Κι αυτοί οι ορισμένοι δεν είναι κάποιοι άγνωστοι. Είναι γνωστοί μας, φίλοι μας, γείτονές μας.

Τώρα, λέει, κάποιοι πιέζουν για ΤΕΜΠΕ 2. Να σας πω κάτι; Καλά κάνουν! Αφού σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου και το κυρίαρχο δόγμα είναι αυτό της αρπαχτής και της ρεμούλας, γιατί να μην τα πάρουν; Κανονικά, βέβαια, θα έπρεπε να επιστρέψουν πίσω τα χρήματα του ΤΕΜΠΕ και να πληρώσουν κι ένα πρόστιμο για να μάθουν να μην το επαναλάβουν στο μέλλον. Κανονικά…

Θα μπορούσε, για παράδειγμα, το κράτος να ζητήσει στοιχεία από τις τράπεζες για το αν διατηρούν εκείνοι που πήραν το ΤΕΜΠΕ προθεσμιακές καταθέσεις και τι ύψους. Θα μπορούσε, επίσης, να κάνει κι άλλα πράγματα. Κι επειδή αυτό που ήδη είπαμε, όπως και τα «άλλα», πέφτουν λίγο δύσκολα για τις πλάτες αυτού του κράτους, ας κάνει το ελάχιστο: Να μην αφήσει το επόμενο ΤΕΜΠΕ στα χέρια των τραπεζών. Ας το αναλάβουν οι δημόσιες υπηρεσίες και ας θεσμοθετήσουν μηχανισμούς ελέγχου για το που θα πάνε τα λεφτά. Διαφορετικά, καλύτερο είναι να μην υπάρξει άλλο ΤΕΜΠΕ.

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr