Είμαστε μια ομάδα νέων ανθρώπων, που φτιάξαμε το www.booksmania.gr έχοντας την ελπίδα ότι θα δημιουργήσουμε μια νέα κοινότητα ανταλλαγών βιβλίων.
Σε αυτήν την κοινότητα, κάθε μέλος μπορεί να ανταλλάξει τα βιβλία του με άλλα που δεν έχει διαβάσει, από τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας.
Βοηθήστε μας να διαδώσουμε το νέο site.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας.
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ, 31 Μαρτίου 2009
Καλώς ήρθατε κύριε επίτροπε...
Ζούμε σε μία χώρα που οι πολίτες της προτιμούν να ζουν σε πράσινα, γαλάζια και κόκκινα συννεφάκια. Οι πολιτικοί τους χαϊδεύουν τα αφτιά για να υπερασπιστούν τις καρέκλες τους. Είμαστε ένα σύνολο κακομαθημένων που η κρίση αυτή θα μας προσγειώσει απότομα στην πραγματικότητα. Κι ίσως αυτή να είναι και η μοναδική ελπίδα για την ίδια τη χώρα...
Η κρίση αυτή μπορεί να αποδειχτεί η μεγάλη μας ευκαιρία! Από τη στιγμή που εμείς αρνούμαστε πεισματικά να κάνουμε τα αυτονόητα, οι όποιες ελπίδες για τη δημιουργία ενός σοβαρού κράτους εναπόκεινται, πλέον, σε εκείνους που πιθανότατα θα κληθούν για να διαχειριστούν την κατάσταση σε λίγο καιρό και στα πλαίσια πάντα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Από τη στιγμή που εμείς δεν κάνουμε κάτι για να σώσουμε τον εαυτό μας, το πιο πιθανό είναι αυτό να μας επιβληθεί, τελικά, από τις Βρυξέλλες.
Η συνταγή είναι γνωστή: Μείωση των κρατικών δαπανών, εξορθολογισμός του φορολογικού συστήματος, επίλυση του ασφαλιστικού. Το θέμα είναι ότι δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα εκείνος που θα τολμούσε να πάρει το βάρος του πολιτικού κόστους μιας τέτοιας πολιτικής. Πάρτε για παράδειγμα αυτό που έγινε μόλις πριν λίγες μέρες με το συνταξιοδοτικό των γυναικών. Το αυτονόητο μας επιβάλλεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν θα έπρεπε να το έχουμε εφαρμόσει από μόνοι μας εδώ και πολλά χρόνια. Κι όμως! Υπήρξαν πολιτικοί που βγήκαν για να υπερασπιστούν τα «ιερά και όσια». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν ήταν στο χέρι τους θα θεσμοθετούσαν την σύνταξη από τα 30!
Ακούμε συχνά το εξής σύνθημα: «Την κρίση να την πληρώσει η πλουτοκρατία και όχι ο λαός». Κι η κυβέρνηση, «σκίζεται» να ανταποκριθεί στο... λαϊκό αίσθημα και επιβάλλει την έκτακτη φορολογία, αντί να βγει στον λαό και να του πει την αλήθεια έξω από τα δόντια. Ότι θα αναγκαστούμε αργά ή γρήγορα να προχωρήσουμε σε περικοπές των μισθών του δημοσίου. Φοβούνται να πάρουν το πολιτικό κόστος και τρέχουν να κρυφτούν πίσω από τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι τόσο δειλοί, που χάνουν αυτόματα το δικαίωμα να ονομάζονται ηγέτες. Φοβούνται να κτυπηθούν με κατεστημένα συμφέροντα που έχουν δημιουργηθεί εδώ και δεκαετίες και νέμονται τα πάντα. Φοβούνται να ομολογήσουν την δική τους ευθύνη στη δημιουργία ενός καθεστώτος διαφθοράς που διέπει όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλες τις δομές αυτής της κοινωνίας. Μακάρι απλά και μόνο να ντρεπόντουσαν να δουν την πραγματικότητα...
Να πληρώσει η πλουτοκρατία. Αλλά τι; Τα εκατοντάδες χιλιάδες εορτοδάνεια, τους φουσκωμένους λογαριασμούς των πιστωτικών καρτών; Η πλουτοκρατία διόρισε στρατούς στο δημόσιο τομέα; Η πλουτοκρατία δημιούργησε τη διαφθορά στις εφορίες, στις πολεοδομίες, στους δήμους, στα νοσοκομεία; Για όλα φταίει η πλουτοκρατία και όλοι εμείς οι υπόλοιποι σε τίποτα; Ας κηρύξουμε, τότε, τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ελλάδας και ας τελειώνουμε...
Ας πούμε ότι έχετε ένα σοβαρό πρόβλημα στην οικογένειά σας. Τι θα κάνετε; Θα αδρανήσετε, θα κάνετε πως δεν συμβαίνει κάτι ή θα προσπαθήσετε να αντιμετωπίσετε άμεσα την κατάσταση για να πετύχετε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα; Μπορείτε να κάνετε ό,τι επιθυμείτε, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι προϊόν των δικών σας επιλογών.
Σήμερα θα έπρεπε να βρεθεί ένας που θα αναλάμβανε να περάσει το πλοίο μέσα από την καταιγίδα και να το οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι. Βλέπετε εσείς κάποιον διατεθειμένο να λάβει μία, έστω μία, «επώδυνη» απόφαση; Όχι! Πάρτε για παράδειγμα μία εταιρεία που βουλιάζει. Το διοικητικό συμβούλιο δεν αποφασίζει να δράσει, αλλά τρώει όλο τον χρόνο σε συνεδριάσεις και ατέρμονες συζητήσεις. Δεν δρα, μόνο συζητά, φλυαρεί. Τι πιθανότητες θα δίνατε εσείς για να σωθεί αυτή η εταιρεία; Ούτε μία! Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε αυτή τη χώρα. Βουλιάζουμε καθημερινά. Κι αυτό δεν συμβαίνει λόγω της κρίσης. Θα συνέβαινε ούτως ή αλλιώς. Απλά η κρίση ήταν ο καταλύτης. Και τι έγινε που βουλιάζουμε; Ποιος ασχολείται;
Κι επειδή δεν ασχολούμαστε εμείς, θα αναγκαστούν να ασχοληθούν εκείνοι που έχουν βάλει τόσα χρόνια τα ωραία τους λεφτουδάκια σε αυτή τη χώρα υπό τη μορφή των κοινοτικών επιδοτήσεων. Μας έδωσαν τα χρήματα για να κάνουμε υποδομές, τα χρησιμοποιήσαμε για να δημιουργήσουμε πέντε νέες οικογένειες φεουδαρχών. Το πρόβλημα για το τι κάναμε τα λεφτά είναι δικό μας, αλλά το να συνεχίσουμε να το σφυρίζουμε αδιάφορα και να κατηγορούμε για τα χάλια μας τη μια την διεθνή πλουτοκρατία, την άλλη την διεθνή μασονία και την άλλη τον κακό μας τον καιρό, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Γιατί μας έχουν δανείσει 360 δισεκατομμύρια ευρώ και δεν θα ήθελαν να χάσουν τόσα πολλά λεφτά.
Είναι κατάντια να περιμένει κανείς ότι θα έρθει μία διεθνή επιτροπεία για να βάλει τάξη στο αχούρι. Είναι μεγάλη κατάντια. Αλλά εδώ που φτάσαμε δεν έχουμε περιθώρια για ευγένειες. Και σημειώστε τούτο: Οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε κοινωνική αναταραχή που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδεί. Θα δούμε πράγματα που αυτή τη στιγμή δεν τα φανταζόμαστε. Τότε δεν θα δικαιούται κάποιος να πει ότι δεν ήξερε, ότι αιφνιδιάστηκε κι άλλα τέτοια φαιδρά. Όσοι αδρανούν σήμερα και μοιράζουν χαμόγελα θα είναι οι βασικοί υπαίτιοι για ό,τι συμβεί από εδώ και πέρα.
Θανάσης Μαυρίδης
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=705969
Δημοσίευση σχολίου