Μήνυμα αναγνώστη
Οι γονείς μου ζουν σε ένα ορεινό χωριό του Κιλκίς, την Κούπα του Δήμου Αξιούπολης. Οι μόνιμοι κάτοικοι δεν είναι ούτε 25 και από αυτούς οι περισσότεροι πάνω από 75 χρόνων. Κρατούν όμως ζωντανό το χωριό γιατί γύρω από αυτούς υπάρχει μια κινητικότητα από παιδιά και εγγόνια.
Το τελευταίο διάστημα νιώθουν τελείως εγκαταλειμμένοι καθώς η μόνη τους παρηγοριά ο αγροτικός γιατρός (ευθύνη του νοσοκομείου Γουμένισσας Κιλκίς) έχει να φανεί πάνω από ένα μήνα χωρίς καμιά ειδοποίηση τουλάχιστον να μην περιμένουν στο κρύο και στην βροχή. Παρά τις διαμαρτυρίες δεν έχουμε κανένα αποτέλεσμα… Δεν υπάρχει γιατρός είπαν μετά από ένα μήνα.
Όλοι είναι άρρωστοι άνθρωποι και για την συνταγογράφηση φαρμάκων χρειάζεται να κάνουν τουλάχιστον 35 χιλιόμετρα με συγκοινωνία μια φορά την εβδομάδα και όχι πάντα.
Δυστυχώς, η πολιτεία κάνει ότι είναι δυνατόν για να ερημώσει η πολύπαθη ύπαιθρος…
Το τελευταίο διάστημα νιώθουν τελείως εγκαταλειμμένοι καθώς η μόνη τους παρηγοριά ο αγροτικός γιατρός (ευθύνη του νοσοκομείου Γουμένισσας Κιλκίς) έχει να φανεί πάνω από ένα μήνα χωρίς καμιά ειδοποίηση τουλάχιστον να μην περιμένουν στο κρύο και στην βροχή. Παρά τις διαμαρτυρίες δεν έχουμε κανένα αποτέλεσμα… Δεν υπάρχει γιατρός είπαν μετά από ένα μήνα.
Όλοι είναι άρρωστοι άνθρωποι και για την συνταγογράφηση φαρμάκων χρειάζεται να κάνουν τουλάχιστον 35 χιλιόμετρα με συγκοινωνία μια φορά την εβδομάδα και όχι πάντα.
Δυστυχώς, η πολιτεία κάνει ότι είναι δυνατόν για να ερημώσει η πολύπαθη ύπαιθρος…
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου