Διάβασα χθες ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του κ. Νίκου Γεωργιάδη, με τίτλο «Ο Γελωτοποιός του Βασιλιά». Βρήκα το θέμα όμορφο και είπα να γράψω και τη δική μου εκδοχή. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://zougla.gr/news.php?id=3440Ο γελωτοποιός του Βασιλιά
Πρώτη – Παραμυθική Εκδοχή
Στις αυλές των φεουδαρχών του μεσαίωνα υπήρχε ενίοτε ο «τρελός του βασιλιά». Είναι γελωτοποιός: δουλειά του είναι να κάνει τον άρχοντα να γελά αλλά ταυτόχρονα είναι ο μόνος που μπορεί να πει πικρές αλήθειες. Είναι ο μόνος που μπορεί να κρίνει τις πράξεις του άρχοντα. Ο μόνος που μπορεί να αναδείξει τις ενοχλητικές πραγματικότητες του βασιλείου.
……………………
Συνεχίζεται…
Ο τρελός αυτός ( αγγλιστί fool ή jester, γαλλιστί bouffon), είτε εμφανίζεται στα τρίστρατα των πόλεων, είτε στις αυλές των μεγιστάνων, είναι ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς τύπους του Μεσαίωνα - όσο και ο κληρικός, ο μοναχός, ο ιππότης. Η μορφή του, εξαιρετικά οικεία χάρη σε μια παραδοσιακή φορεσιά - την κουκούλα με τα γαϊδουρινά αυτιά, το παρωδικό σκήπτρο ή ποιμαντικό ραβδί, που έχει στην άκρη του ένα κεφάλι γυναίκας ή τρελού, και το παρδαλό ρούχο του από το οποίο κρέμονται κουδούνια - ,είναι ταυτόχρονα αινιγματική και αμφίσημη. Από τη μια ενσαρκώνει τη μωρία, δηλαδή μαζί τη χαζομάρα, την άγνοια και την παλαβομάρα. Από την άλλη, αποκαλύπτεται ένας τολμηρός σοφός που ξεμασκαρεύει το ψέμα, την υποκρισία και την απάτη των κάθε λογής ισχυρών, λέγοντας μεγαλόφωνα όσα ο "λαός" ψιθυρίζει μέσα του.
Δεύτερη- Παραβολική Εκδοχή
Κάποτε ένας βασιλιάς είχε κάποιον γελωτοποιό για να τον διασκεδάζει. Μια μέρα ο γελωτοποιός έκανε τον βασιλιά να διασκεδάσει τόσο πολύ, που για να τον αμείψει του έδωσε ένα χρυσό ραβδί, λέγοντας του: «Πάρε το αυτό και μόνο αν βρεις ποτέ κανένα πιο τρελό από σένα δος του το». Πέρασαν από τότε μερικά χρόνια και ο βασιλιάς αρρώστησε βαριά, έως θανάτου. Λέγει τότε στο γελωτοποιό: «Αγαπητέ μου φεύγω για το μεγάλο ταξίδι». Ο γελωτοποιός, κάνοντας ίσως πως δεν κατάλαβε, τον ρώτησε: «Και πότε βασιλιά μου θα γυρίσεις με το καλό;». Ο βασιλιάς αναστέναξε: «Το ταξίδι αυτό δεν έχει γυρισμό»! Ο γελωτοποιός φανερά ξαφνιασμένος: «Πω, πω, πολύ μεγάλο ταξίδι! Φαντάζομαι τι ετοιμασίες θα έχεις κάνει»! Ο βασιλιάς με βαθιά λύπη είπε: «Δυστυχώς, για όλα τα άλλα εφρόντισα στη ζωή μου, αλλά για το ταξίδι μου αυτό, δεν έκανα καμιά προετοιμασία». Τότε ο γελωτοποιός, δίνοντας πίσω το χρυσό ραβδί, του είπε: «Πάρτο πίσω βασιλιά μου, γιατί δεν βρήκα μέχρι τώρα πιο τρελό άνθρωπο από σένα!...».
Επίλογος΄
Σε αυτόν τον τόπο τρελούς του Βασιλιά πολλούς δεν έχουμε. Αντίθετα έχουμε πολλούς τζουτζέδες – διανοούμενους. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ύφος βλοσυρό και άκρως σοβαρό, αναμασούν την ημιμάθεια τους, έχουν στην τσέπη τους πάντα τη μεζούρα της ηθικής. Με αυτήν μετρούν το μπόι τους και ανάλογα εξηγούν τον κόσμο. Γνωρίζουν τα πάντα, έχουν κάνει και ψυχαναλυτές. Είναι λένε αριστεροί. Και ως εκ τούτου θρηνούν διαρκώς για την ανθρωπότητα, μίζεροι, μεμψίμοιροι. Λένε ότι ο Λάιος ο Βοιωτός εκ Θήβας έχει κάνει και Αρκάς. Μεταμοντέρνοι συλλογισμοί έχουν διαβρώσει τη σκέψη τους. Έχουν πάρει διαζύγιο από τον Ορθό Λόγο. Κουνούν το δάκτυλο επιδεικτικά και έχουν χριστεί (από ποιόν άραγε;) Κριτές και Σταυροφόροι της Αλήθειας. Μηδενιστές και Αλαζόνες υπηρετούν αφέντες, μικρούς ή μεγάλους. Το τίμημα του σαρκίου μικρό ή μεγάλο, ανάλογα με τη συγκυρία. Προκαλούν φόβο και θλίψη. Με σοβαρό ύφος περνιούνται ότι λένε αλήθειες. Κάνουν τα πάντα εκτός από αυτό.
Από: http://tatoulis.blogspot.com/2008/06/blog-post_26.html
……………………
Συνεχίζεται…
Ο τρελός αυτός ( αγγλιστί fool ή jester, γαλλιστί bouffon), είτε εμφανίζεται στα τρίστρατα των πόλεων, είτε στις αυλές των μεγιστάνων, είναι ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς τύπους του Μεσαίωνα - όσο και ο κληρικός, ο μοναχός, ο ιππότης. Η μορφή του, εξαιρετικά οικεία χάρη σε μια παραδοσιακή φορεσιά - την κουκούλα με τα γαϊδουρινά αυτιά, το παρωδικό σκήπτρο ή ποιμαντικό ραβδί, που έχει στην άκρη του ένα κεφάλι γυναίκας ή τρελού, και το παρδαλό ρούχο του από το οποίο κρέμονται κουδούνια - ,είναι ταυτόχρονα αινιγματική και αμφίσημη. Από τη μια ενσαρκώνει τη μωρία, δηλαδή μαζί τη χαζομάρα, την άγνοια και την παλαβομάρα. Από την άλλη, αποκαλύπτεται ένας τολμηρός σοφός που ξεμασκαρεύει το ψέμα, την υποκρισία και την απάτη των κάθε λογής ισχυρών, λέγοντας μεγαλόφωνα όσα ο "λαός" ψιθυρίζει μέσα του.
Δεύτερη- Παραβολική Εκδοχή
Κάποτε ένας βασιλιάς είχε κάποιον γελωτοποιό για να τον διασκεδάζει. Μια μέρα ο γελωτοποιός έκανε τον βασιλιά να διασκεδάσει τόσο πολύ, που για να τον αμείψει του έδωσε ένα χρυσό ραβδί, λέγοντας του: «Πάρε το αυτό και μόνο αν βρεις ποτέ κανένα πιο τρελό από σένα δος του το». Πέρασαν από τότε μερικά χρόνια και ο βασιλιάς αρρώστησε βαριά, έως θανάτου. Λέγει τότε στο γελωτοποιό: «Αγαπητέ μου φεύγω για το μεγάλο ταξίδι». Ο γελωτοποιός, κάνοντας ίσως πως δεν κατάλαβε, τον ρώτησε: «Και πότε βασιλιά μου θα γυρίσεις με το καλό;». Ο βασιλιάς αναστέναξε: «Το ταξίδι αυτό δεν έχει γυρισμό»! Ο γελωτοποιός φανερά ξαφνιασμένος: «Πω, πω, πολύ μεγάλο ταξίδι! Φαντάζομαι τι ετοιμασίες θα έχεις κάνει»! Ο βασιλιάς με βαθιά λύπη είπε: «Δυστυχώς, για όλα τα άλλα εφρόντισα στη ζωή μου, αλλά για το ταξίδι μου αυτό, δεν έκανα καμιά προετοιμασία». Τότε ο γελωτοποιός, δίνοντας πίσω το χρυσό ραβδί, του είπε: «Πάρτο πίσω βασιλιά μου, γιατί δεν βρήκα μέχρι τώρα πιο τρελό άνθρωπο από σένα!...».
Επίλογος΄
Σε αυτόν τον τόπο τρελούς του Βασιλιά πολλούς δεν έχουμε. Αντίθετα έχουμε πολλούς τζουτζέδες – διανοούμενους. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ύφος βλοσυρό και άκρως σοβαρό, αναμασούν την ημιμάθεια τους, έχουν στην τσέπη τους πάντα τη μεζούρα της ηθικής. Με αυτήν μετρούν το μπόι τους και ανάλογα εξηγούν τον κόσμο. Γνωρίζουν τα πάντα, έχουν κάνει και ψυχαναλυτές. Είναι λένε αριστεροί. Και ως εκ τούτου θρηνούν διαρκώς για την ανθρωπότητα, μίζεροι, μεμψίμοιροι. Λένε ότι ο Λάιος ο Βοιωτός εκ Θήβας έχει κάνει και Αρκάς. Μεταμοντέρνοι συλλογισμοί έχουν διαβρώσει τη σκέψη τους. Έχουν πάρει διαζύγιο από τον Ορθό Λόγο. Κουνούν το δάκτυλο επιδεικτικά και έχουν χριστεί (από ποιόν άραγε;) Κριτές και Σταυροφόροι της Αλήθειας. Μηδενιστές και Αλαζόνες υπηρετούν αφέντες, μικρούς ή μεγάλους. Το τίμημα του σαρκίου μικρό ή μεγάλο, ανάλογα με τη συγκυρία. Προκαλούν φόβο και θλίψη. Με σοβαρό ύφος περνιούνται ότι λένε αλήθειες. Κάνουν τα πάντα εκτός από αυτό.
Από: http://tatoulis.blogspot.com/2008/06/blog-post_26.html
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Μιά του Τατούλη, δυό του Τατούλη, ε, τρεις(!) και δεν πάει άλλο το δούλεμα για την ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τις "αλυσίδες"...
Οι μόνες αλυσίδες που έχει ένας υπεύθυνος άνθρωπος είναι αυτές που τον δένουν στον κακό εαυτό του και τις υπέρμετρες ανάγκες του.
Ακούστε το...
ο νεοφιλελεύθερος Γεωργιάδης λέει ότι ο Τατούλης "νόμιζε ότι ήταν αριστερός"; Πουλάει τρέλλα ο "ελληνοτουρκική φιλία uber alles"! (ξέρουμε για ποίον Γεωργιάδη μιλάμε, δεν τον μπερδεύουμε)
Δημοσίευση σχολίου