Οι στιγμές της αγωνίας πέρασαν. Πώς είναι η επόμενη μέρα;Προσπαθούμε να το ξεπεράσουμε. Όπως καταλαβαίνετε, το στρες που βιώσαμε ήταν τεράστιο. Μετά από μια τέτοια εμπειρία αναγκάζεσαι να επαναξιολογήσεις τα πράγματα, να δεις με άλλο μάτι τη ζωή. Καταλάβαμε ότι η μεγαλύτερη αξία στη ζωή είναι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι. Να είναι καλά εκείνοι. Όλα τα άλλα, τα οικονομικά για παράδειγμα, ξαναγίνονται. Ήμασταν μια αγαπημένη οικογένεια. Είμαστε μια αγαπημένη οικογένεια. Το παίρναμε όμως συχνά ως δεδομένο. Τώρα συνειδητοποιήσαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι σημασία έχουν μόνο τα πρόσωπα που αγαπάς. Πρέπει να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι καθʼ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας αυτής εκείνο που με βοήθησε ήταν η μεγάλη μου πίστη στο Θεό. Ήξερα και πριν ότι πιστεύω βαθιά, όμως δεν ήξερα πόση δύναμη θα αντλήσω από αυτή την πίστη σε μια κρίση.
…………..
Συνεχίζεται…
Είδαμε τον κ. Μυλωνά, στις πρώτες δηλώσεις του μετά την απελευθέρωσή του, απόλυτα ψύχραιμο, να κάνει ακόμη χιούμορ. Περιμένατε ότι θα αντιμετώπιζε έτσι την κατάσταση;
Ξέρω τον άντρα μου. Είναι τέρας ψυχραιμίας. Δεν περίμενα όμως να λειτουργήσει έτσι σε μια τέτοια κατάσταση. Όταν χτύπησε την πόρτα και μπήκε μέσα, μετά την απελευθέρωσή του, είδα κυριολεκτικά μπροστά μου τον ίδιο άντρα που άφησα πριν από 13 ημέρες.
Φοβηθήκατε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της απαγωγής ότι κάτι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Ναι, σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είχα στο μυαλό μου ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά. Δεν ήταν άλλωστε μια απλή υπόθεση. Δεν είχαμε να κάνουμε με παιδάκια. Εκείνο όμως που με έκανε να αισθάνομαι λίγο πιο σίγουρη ήταν ότι και εκείνοι από την πλευρά τους έδειχναν ενός είδους ωριμότητα, που με έπειθε ότι δεν επρόκειτο να με ξεγελάσουν, αν έκανα ό,τι ακριβώς μου έλεγαν. Φοβήθηκα, το παραδέχομαι. Δεν πίστευα όμως ότι η έκβαση δεν θα είναι αίσια τελικά. Έλεγα συνέχεια στα παιδιά μου “μην ανησυχείτε, ο πατέρας σας θα επιστρέψει, όλα θα πάνε καλά”.
Σας ενδιαφέρει από δω και πέρα τι θα γίνει με τους απαγωγείς;
Καθόλου δεν με ενδιαφέρει. Πιστεύω πως ο καθένας πληρώνει για τις πράξεις του σε αυτή τη ζωή με κάποιον τρόπο. Δε νιώθω καμία εκδικητικότητα, κανένα θυμό για αυτούς. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι. Θα είναι για πάντα κατατρεγμένοι. Δεν είμαι Θεός για να αποφασίσω αν θα τιμωρηθούν.
Κυρία Μυλωνά, τι σας δίδαξε όλη αυτή η εμπειρία τώρα που βλέπετε τα γεγονότα από μια απόσταση;
Καταρχήν ανακαλύψαμε παρά πολλούς φίλους. Δεν ξέρουμε πραγματικά ποιον να πρωτοευχαριστήσουμε. Ήταν όλοι κοντά μου τόσο κατά τη διάρκεια της απαγωγής όσο και στη χαρά μου μετά την αίσια έκβαση. Ευγνωμονώ τον κόσμο, τους φίλους, όλους όσοι έσπευσαν να βοηθήσουν και να μας στηρίξουν. Υπήρχαν άνθρωποι που είχα να δω χρόνια και εμφανίστηκαν στη δύσκολη στιγμή. Ευχαριστώ επίσης τα μέσα ενημέρωσης, εν προκειμένω και την εφημερίδα σας, που κράτησαν μια διακριτική στάση απέναντι στην υπόθεση της απαγωγής και σεβάστηκαν την επιθυμία μας. Όσο για το τι με δίδαξε η εμπειρία αυτή, θεωρώ ότι ήταν το μέσο, για να επαναξιολογήσουμε κάποια πράγματα. Δίνουμε καθημερινά σημασία σε ανοησίες. Ο Θεός τελικά στέλνει δοκιμασίες, μέσα από τις οποίες βελτιώνεις τη ζωή σου. Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι έρχονται δοκιμασίες και πρέπει να τις περνάμε. Ενδεχομένως κάποιες από αυτές να χρειάζεται να τις περνάμε. Τώρα πλέον θέλω να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με όλα αυτά και να ησυχάσουμε.
Να φανταστώ ότι θα φύγετε για διακοπές το επόμενο διάστημα...
Ναι, θα πάμε κάπου, να αλλάξουμε περιβάλλον, να ξεκουραστούμε. Ήταν ούτως ή άλλως προγραμματισμένο να φύγουμε και πριν από την απαγωγή. Θα ταξιδέψουμε όλοι μαζί, με τα παιδιά, εκτός Ελλάδας. Το έχουμε άλλωστε ανάγκη.
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου