Μήνυμα αναγνώστη
......
Είμαι ιδιοκτήτρια μιας μικρομεσαίας επιχείρησης και συγκεκριμένα φροντιστηρίου ξένων γλωσσών.
Αποφάσισα να κλείσω την επιχείρηση αυτή και να βρω άλλο τρόπο για να ζήσω διότι τα νέα φορολογικά μέτρα του «κράτους-εχθρού μου» ήταν το κερασάκι στην τούρτα των όλων όσων έχω αντιμετωπίσει έως σήμερα προσπαθώντας να επιβιώσω και να διασφαλίσω τους μισθούς των τριών μου υπαλλήλων.
Η επιχείρηση αυτή για μένα αποτελούσε έως σήμερα πηγή εσόδων ισοδύναμων με ένα μισθό της τάξεως των 900-1000 ευρώ μηνιαίως και τίποτα περισσότερο. Τα υπόλοιπα έσοδα τα κατάπιναν τα έξοδα με αποτέλεσμα να μην περισσεύουν χρήματα για να μπορώ καν να πληρώσω κάποιον για να βάψει (!!!) τους τοίχους μου κάθε Αύγουστο.
Συνέχιζα όμως τόσα χρόνια να παλεύω πιστεύοντας ότι μελλοντικά τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Κακώς το πίστευα αυτό!
Τώρα το κράτος έρχεται να με καταληστέψει ακόμα περισσότερο και με φορολογεί από ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΥΡΩ!!!
Δηλαδή αντί για το αφορολόγητο των 10.500 το χρόνο (= 875 ευρώ το μήνα χωρίς φόρο), τώρα πρέπει να δίνω 1050 ευρώ το χρόνο (=87,5 ευρώ το μήνα) επιπλέον επειδή το κράτος θεωρεί ότι μου περισσεύουν και ότι του τα χρωστάω.
Πείτε μου σας παρακαλώ, ποιος υπάλληλος με τέτοιο μισθό πληρώνει τόσα λεφτά στην εφορία;
Σε τι διαφέρω εγώ από εκείνους;
Γιατί το κράτος προσπαθεί να με εξοντώσει;
Γιατί εγώ να συνεχίσω να ταΐζω υπαλλήλους συμβάλλοντας έτσι στη μείωση της ανεργίας;
Γιατί το κράτος δεν αναγνωρίζει αυτή μου την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο;
Αν εγώ κι άλλοι τόσοι μικρομεσαίοι κλείσουν και πάνε να γίνουν υπάλληλοι, ποιος θα μείνει για να απασχολεί τον κόσμο που δουλεύει αυτή τη στιγμή στις επιχειρήσεις τους; Ποιος θα μείνει για να απασχολήσει τους ίδιους; Το Δημόσιο; Οι μεγαλοεπιχειρηματίες που ποσώς τους ενδιαφέρει αν θα δώσουν ένα χιλιάρικο ευρώ παραπάνω το χρόνο;
Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι που κατακλέβουν την εφορία και δεν "μασάνε" να δώσουν 1000 επιπλέον.
Η επιχείρηση αυτή για μένα αποτελούσε έως σήμερα πηγή εσόδων ισοδύναμων με ένα μισθό της τάξεως των 900-1000 ευρώ μηνιαίως και τίποτα περισσότερο. Τα υπόλοιπα έσοδα τα κατάπιναν τα έξοδα με αποτέλεσμα να μην περισσεύουν χρήματα για να μπορώ καν να πληρώσω κάποιον για να βάψει (!!!) τους τοίχους μου κάθε Αύγουστο.
Συνέχιζα όμως τόσα χρόνια να παλεύω πιστεύοντας ότι μελλοντικά τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Κακώς το πίστευα αυτό!
Τώρα το κράτος έρχεται να με καταληστέψει ακόμα περισσότερο και με φορολογεί από ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΥΡΩ!!!
Δηλαδή αντί για το αφορολόγητο των 10.500 το χρόνο (= 875 ευρώ το μήνα χωρίς φόρο), τώρα πρέπει να δίνω 1050 ευρώ το χρόνο (=87,5 ευρώ το μήνα) επιπλέον επειδή το κράτος θεωρεί ότι μου περισσεύουν και ότι του τα χρωστάω.
Πείτε μου σας παρακαλώ, ποιος υπάλληλος με τέτοιο μισθό πληρώνει τόσα λεφτά στην εφορία;
Σε τι διαφέρω εγώ από εκείνους;
Γιατί το κράτος προσπαθεί να με εξοντώσει;
Γιατί εγώ να συνεχίσω να ταΐζω υπαλλήλους συμβάλλοντας έτσι στη μείωση της ανεργίας;
Γιατί το κράτος δεν αναγνωρίζει αυτή μου την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο;
Αν εγώ κι άλλοι τόσοι μικρομεσαίοι κλείσουν και πάνε να γίνουν υπάλληλοι, ποιος θα μείνει για να απασχολεί τον κόσμο που δουλεύει αυτή τη στιγμή στις επιχειρήσεις τους; Ποιος θα μείνει για να απασχολήσει τους ίδιους; Το Δημόσιο; Οι μεγαλοεπιχειρηματίες που ποσώς τους ενδιαφέρει αν θα δώσουν ένα χιλιάρικο ευρώ παραπάνω το χρόνο;
Δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι που κατακλέβουν την εφορία και δεν "μασάνε" να δώσουν 1000 επιπλέον.
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
η πλειονότητα όμως των φροντιστηρίων αγαπητή κυρία δεν δίνει αποδείξεις έτσι δεν είναι ;
Δημοσίευση σχολίου