Το «Κλωτσιά στη Φτώχεια» συμμετείχε στο διεθνές φεστιβάλ ecofilms στη Ροδο το καλοκαίρι του 2008 και θα ταξιδέψει και στο εξωτερικό σε άλλα διεθνή φεστιβάλ.
Η "Μηχανή του Χρόνου" σας καλεί στην δημόσια προβολή του ντοκιμαντέρ που θα γίνει το Σάββατο 18 Οκτωβρίου στον κινηματογράφο "Μικρόκοσμος", στη λεωφόρο Συγγρού στις 5 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη
Σκηνοθετική επιμέλεια – σενάριο: Χρίστος Βασιλόπουλος - Δημήτρης Πετρόπουλος
Έρευνα: Δημήτρης Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Αργυροπουλου.
Μουσική: Δημήτρης Μπίζος
Την άνοιξη του 2007 για πρώτη φορά στην Ελλάδα ξεκίνησε η προσπάθεια να συγκροτηθεί εθνική ομάδα αστέγων, για να αγωνισθεί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αστέγων στη Κοπεγχάγη.
Το περιοδικό «Γαλέρα» ανέλαβε να συντονίσει την προσπάθεια και να οργανώσει την ομάδα.
Σύμφωνα με το διεθνή ορισμό άστεγοι θεωρούνται όσοι δεν έχουν κατοικία, οι πρωην χρήστες ουσιών και οι οικονομικοί μετανάστες.
Η «Μηχανή του Χρόνου» κατέγραψε τις προσπάθειες των αστέγων ποδοσφαιριστών, από την πρώτη προπόνηση, μέχρι τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλου στη Δανία.
Το ποδόσφαιρο όμως, δεν ήταν παρά η αφορμή για να αναδειχθούν τα τεράστια προβλήματα της φτώχειας, της στέγης, της μετακίνησης και της νομιμοποίησης των μεταναστών, αλλά και της ζωής των πρώην εξαρτημένων.
«Έχω οικογενειακό τάφο στο πρώτο νεκροταφείο, αλλά δεν έχω σπίτι να μείνω» εξομολογείται ένας από τους αστέγους που συμμετέχουν στην ομάδα.
«Την περίοδο της εξάρτησης ένιωθα σαν την αλεπού με την κομμένη ουρά» λέει ο αρχηγός της ομάδας, πρώην χρήστης.
Οι οικονομικοί μετανάστες διηγούνται την περιπέτεια για την απόκτηση της πράσινης ή της ροζ κάρτας.
«Βρίζω και τσακώνομαι με την κοπέλα μου κάθε φορά που πρέπει να πάω για ανανέωση της κάρτας στο αστυνομικό τμήμα. Ξέρω ότι ένας ηλίθιος αστυνομικός θα με κλωτσάει στο γκαράζ ». Αυτά είναι τα λόγια ενός μετανάστη από το Ιράκ που δε χάνει καμιά προπόνηση, αλλά ξέρει ότι δεν διαθέτει νόμιμα χαρτιά, που θα του επιτρέψουν να ταξιδέψει στην Κοπεγχάγη.
Περίπου εξήντα άστεγοι ποδοσφαιριστές συμμετείχαν στις προπονήσεις. Αλλά μόνο οκτώ κατάφεραν να πάρουν εισιτήριο και να συμμετάσχουν στο μουντιάλ των αστέγων. Η διαδικασία επιλογής ήταν επώδυνη, αλλά η χαρά της συμμετοχής ήταν μεγαλύτερη από την απογοήτευση του αποκλεισμού.
Για τους περισσοτέρους, ήταν η πρώτη φορά που εντάχθηκαν σε μια οργανωμένη ομάδα και ειχαν τη δυνατότητα να τρέξουν, όχι επειδή τους κυνηγούν, αλλά για να παίξουν μπάλα…
«θα πάμε στη Κοπεγχάγη για να πάρουμε το κύπελο αλλά και για να ρίξουμε μια κλωτσιά στη φτώχια και το ρατσισμό λέει ο Νικηφόρος , ένας από τους παίκτες της εθνικής και η φράση του αυτή έγινε ο τίτλος του ντοκιμαντέρ...
Το περιοδικό «Γαλέρα» ανέλαβε να συντονίσει την προσπάθεια και να οργανώσει την ομάδα.
Σύμφωνα με το διεθνή ορισμό άστεγοι θεωρούνται όσοι δεν έχουν κατοικία, οι πρωην χρήστες ουσιών και οι οικονομικοί μετανάστες.
Η «Μηχανή του Χρόνου» κατέγραψε τις προσπάθειες των αστέγων ποδοσφαιριστών, από την πρώτη προπόνηση, μέχρι τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλου στη Δανία.Το ποδόσφαιρο όμως, δεν ήταν παρά η αφορμή για να αναδειχθούν τα τεράστια προβλήματα της φτώχειας, της στέγης, της μετακίνησης και της νομιμοποίησης των μεταναστών, αλλά και της ζωής των πρώην εξαρτημένων.
«Έχω οικογενειακό τάφο στο πρώτο νεκροταφείο, αλλά δεν έχω σπίτι να μείνω» εξομολογείται ένας από τους αστέγους που συμμετέχουν στην ομάδα.
«Την περίοδο της εξάρτησης ένιωθα σαν την αλεπού με την κομμένη ουρά» λέει ο αρχηγός της ομάδας, πρώην χρήστης.
Οι οικονομικοί μετανάστες διηγούνται την περιπέτεια για την απόκτηση της πράσινης ή της ροζ κάρτας.
«Βρίζω και τσακώνομαι με την κοπέλα μου κάθε φορά που πρέπει να πάω για ανανέωση της κάρτας στο αστυνομικό τμήμα. Ξέρω ότι ένας ηλίθιος αστυνομικός θα με κλωτσάει στο γκαράζ ». Αυτά είναι τα λόγια ενός μετανάστη από το Ιράκ που δε χάνει καμιά προπόνηση, αλλά ξέρει ότι δεν διαθέτει νόμιμα χαρτιά, που θα του επιτρέψουν να ταξιδέψει στην Κοπεγχάγη.
Περίπου εξήντα άστεγοι ποδοσφαιριστές συμμετείχαν στις προπονήσεις. Αλλά μόνο οκτώ κατάφεραν να πάρουν εισιτήριο και να συμμετάσχουν στο μουντιάλ των αστέγων. Η διαδικασία επιλογής ήταν επώδυνη, αλλά η χαρά της συμμετοχής ήταν μεγαλύτερη από την απογοήτευση του αποκλεισμού.
Για τους περισσοτέρους, ήταν η πρώτη φορά που εντάχθηκαν σε μια οργανωμένη ομάδα και ειχαν τη δυνατότητα να τρέξουν, όχι επειδή τους κυνηγούν, αλλά για να παίξουν μπάλα…
«θα πάμε στη Κοπεγχάγη για να πάρουμε το κύπελο αλλά και για να ρίξουμε μια κλωτσιά στη φτώχια και το ρατσισμό λέει ο Νικηφόρος , ένας από τους παίκτες της εθνικής και η φράση του αυτή έγινε ο τίτλος του ντοκιμαντέρ...
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου