StudioA-Blog

Μήνυμα αναγνώστη

Ξημερώνοντας Σαββάτο Πρωτομαγιάς του 1976 ο Αλέκος Παναγούλης έχασε την ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα, που μέχρι σήμερα παραμένει ανεξήγητο.
'Όλοι στο τακτικό ραντεβού, βρεθήκαμε στις 12 το μεσημέρι στο Α' Νεκροταφείο στο μνημόσυνο της οικογένειας και για τον Αλέκο.
Ο αδελφός του Στάθης μεταξύ των άλλων δήλωσε "Η πολιτεία ξεχνά, αλλά ο λαός θυμάται".
Θυμάται το σύμβολο της Αντίστασης κατά της δικτατορίας, τον "Ανίκητο" που έφυγε ξαφνικά και αναπάντεχα, αφού ο θάνατος τον περίμενε στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης, λίγο πριν την στάση που βρίσκεται σήμερα ο σταθμός του Μετρό με το όνομά του.
Σε ένα από τα ποιήματά του ο Αλέκος γράφει:

Θέλω να προσευχηθώ
με την ίδια δύναμη που θέλω να βλαστημήσω

Θέλω να τιμωρήσω
με την ίδια δύναμη που θέλω να συγχωρήσω

Θέλω να προσφέρω
με την ίδια δύναμη πού ΄θελα στο ξεκίνημα

Θέλω να νικήσω
αφού δεν μπορώ να νικηθώ

ΑΘΑΝΑΤΟΣ και χειροκροτήματα συνόδευσαν το τέλος της επιμνημόσυνης δέησης από τον παπα - Τσάκαλο και τους άλλους ιερείς.

Νίκος Πλακάς