Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών. Προερχόταν από μια εύπορη οικογένεια και εδώ και πολλά χρόνια, μετά το χωρισμό των γονιών του, ζούσε με τη μητέρα, τη γιαγιά και την κατά δύο χρόνια μικρότερη αδελφή του.
Η μητέρα του Αλέξανδρου διατηρεί κοσμηματοπωλείο στη Βουκουρεστίου, ενώ ο πατέρας, που ζει σε άλλη περιοχή της Αττικής, είναι διευθυντής τραπεζικού υποκαταστήματος.
Οι φίλοι του Αλέξανδρου λένε ότι δεν είχε καμία σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ήταν ένα παιδί με τα ενδιαφέροντα των συνομήλικών του και πολλές από τις παρέες του ήταν από το ιδιωτικό σχολείο των Βορείων προαστίων όπου φοιτούσε.
.......................
Συνεχίζεται…
Η μητέρα του Αλέξανδρου διατηρεί κοσμηματοπωλείο στη Βουκουρεστίου, ενώ ο πατέρας, που ζει σε άλλη περιοχή της Αττικής, είναι διευθυντής τραπεζικού υποκαταστήματος.
Οι φίλοι του Αλέξανδρου λένε ότι δεν είχε καμία σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ήταν ένα παιδί με τα ενδιαφέροντα των συνομήλικών του και πολλές από τις παρέες του ήταν από το ιδιωτικό σχολείο των Βορείων προαστίων όπου φοιτούσε.
Αυτό που όλοι ονομάζουμε «διαλυμένη οικογένεια», στην περίπτωση του Αλέξανδρου δεν ισχύει. Οι άνθρωποι με τους οποίους μιλήσαμε φαίνεται ότι προέρχονται από μια δεμένη οικογένεια και ένα αξιοπρεπές περιβάλλον.
……..
Από: http://www.zougla.gr/
Συνεχίζεται…
Η μητέρα του Αλέξανδρου διατηρεί κοσμηματοπωλείο στη Βουκουρεστίου, ενώ ο πατέρας, που ζει σε άλλη περιοχή της Αττικής, είναι διευθυντής τραπεζικού υποκαταστήματος.
Οι φίλοι του Αλέξανδρου λένε ότι δεν είχε καμία σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ήταν ένα παιδί με τα ενδιαφέροντα των συνομήλικών του και πολλές από τις παρέες του ήταν από το ιδιωτικό σχολείο των Βορείων προαστίων όπου φοιτούσε.
Αυτό που όλοι ονομάζουμε «διαλυμένη οικογένεια», στην περίπτωση του Αλέξανδρου δεν ισχύει. Οι άνθρωποι με τους οποίους μιλήσαμε φαίνεται ότι προέρχονται από μια δεμένη οικογένεια και ένα αξιοπρεπές περιβάλλον.
……..
Από: http://www.zougla.gr/
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
Ο θάνατος ενός νέου ανθρώπου από μια σφαίρα ενός οργάνου της πολιτείας που η αποστολή του είναι να προστατεύει την τάξη και την ζωή των πολιτῶν είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Είναι ένα «ατυχές» γεγονός από τά ανερμήνευτα με την ανθρώπινη λογική. Ενα γεγονός πού προστίθεται στόν ατέλειωτο κατάλογο του δράματος της ανθρώπινης ιστορίας. Ομως πέρα από την ανθρώπινη λογική υπάρχει και η πίστη – γιά όσους πιστεύουν –σ’αυτόν πού κρατάει τις ζωές μας στα χέρια του.
Υπάρχει όμως ένας κανόνας μέ τόν οποίο νομίζω συμφωνούν όλοι. Οτι η βία δεν σταματάει με περισσότερη βια καί το αίμα δεν ζητάει αίμα και ηθική ικανοποίηση. Δεν ζητάει εκδίκηση. Δεν λύνεται έτσι τό πρόβλημα. Το έχει αποδείξει η ιστορία.
Ο μικρός μας ήρωας Αλέξανδρος αυτή τη στιγμή χαίρεται τη χαρά που ακήκει στούς μάρτυρες του ανθρώπινου γένους. Βλέπει αυτά πού γίνονται και δεν συμφωνεί. Βλέπει την θυσία του, ακούσια η εκούσια δεν εχει σημασία, να γίνεται αιτία καταστροφής και θλίψης και στούς συνανθρώπους του. Βλέπει κάθε λογής συμφέροντα κομματικά και μη να εκμεταλλεύονται τη θυσία του με ανέντιμο τρόπο. Και αν μπορούσε θα φώναζε με μιά φωνή πού να ακουστεί σε όλη την Ελλάδα.
«Σταματήστε. Μην σπιλώνετε τη μνήμη μου. Θέλω η μνήμη μου να είναι χαρά σε σας, συναδέλφωση, ειρήνη. Οχι οργή και το μίσος και καταστροφή. Το μίσος καταστρέφει και εσάς και κάνει κακό στούς άλλους. Προτιμώ ένα δάκρυ μέσα από την καρδιά σας και όχι μια βόμβα μολότωφ από τα χέρια σας. Προτιμώ ένα ανθισμένο λουλούδι στη μνήμη μου από μια σπασμένη βιτρίνα. Αλήθει σας λέω είμαι καλά. Τόσο καλά που δεν φαντάζεστε. Εύχομαι καί σε σας να νιώσετε τη δική μου χαρά»
Αν μπορούσε θα φώναζε στη μητέρα του
«Μητέρα είναι μεγάλη η θλίψη σου για τόν άδικο χαμό μου. Τό ξέρω, αλλά μην στενοχωριέσε. Δεν μπορώ να σε βλέπω απαρηγόρητη στενοχωριέμαι κι’εγώ. Στάσου γεναία καί πες σε όλους αυτούς να σταματήσουν να κάνουν θόρυβο και να σταθούν σιωπιλοί καί σκεφτικοί. Και τότε θά ακαλύψουν ότι είναι πολύ καλύτερα έτσι. Εσένα μπορεί νά σέ ακούσουν.»
Δημοσίευση σχολίου