StudioA-Blog

Είμαι γονέας ενός (σήμερα) 25άχρονου νέου, που κάποια στιγμή θέλησε να ασχοληθεί με την Άρση Βαρών, στην περιοχή όπου κατοικώ (αναφέρεται η περιοχή).

Τον πήγα στο γυμναστήριο ενώ ήταν 12 ετών και πολύ δυνατός, μετά από παρότρυνση ενός γυμναστή, ο οποίος μου είπε ότι το παιδί μου, που έπαιζε τότε ποδόσφαιρο στην Ακαδημία της γειτονιάς μας, μπορούσε να αναπτύξει το σώμα του και να γίνει μεγάλος αθλητής στην Άρση Βαρών και το μπόντι-μπίλντινγκ.

Από τις πρώτες ημέρες παρουσίας του παιδιού στο γυμναστήριο, όλοι είχαν πάθει την πλάκα τους με τη δύναμή του, άρχισαν να τον φέρνουν πιο κοντά τους και οι επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών στην άρση Βαρών, ειδικά του Πύρρου Δήμα, που αποτέλεσε πρότυπο, τον έκαναν να αγαπήσει το άθλημα.

Μετά από ενάμιση μήνα προπονήσεων, ο γιος μου σε μια βραδινή κουβέντα που είχαμε, άρχισε να μου λέει ότι ο προπονητής θέλει να τον "φουσκώσει".

Όταν τον ρώτησα τι εννοεί, ξεπερνώντας το αρχικό σοκ, μου εξήγησε ότι θα "φουσκώσει" κάποια σημεία του σώματός μου για να πάρω μεγαλύτερη δύναμη, προκειμένου να τον κατεβάσει σε αγώνες. Του είπε μάλιστα ότι συγκεκριμένα σκευάσματα πρέπει να τα πάρει, αντί ενός ποσού 350 ευρώ συνολικά και αυτή θα ήταν η πρώτη δόση, γιατί η "θεραπεία" θα συνεχιζόταν για ένα χρόνο περίπου, αντί συνολικά 1.200 ευρώ.
Ο γιος μου αρνήθηκε και τον έδιωξαν από το γυμναστήριο. Πήγα να ζητήσω το λόγο και μόνο που δεν με πλάκωσαν στο ξύλο. Τρεις μέρες μετά, κι αφού ο γιος μου δεν απαντούσε στις κλήσεις του υποτιθέμενου προπονητή του, έστησαν καρτέρι στο παιδί μου, το πλάκωσαν στο ξύλο και του είπαν να μην ξαναπατήσει στη γειτονιά γιατί όποτε τον έβλεπαν, θα τον έκαναν... τουλούμι στο ξύλο.

Πήγα στην Αστυνομία, το κατήγγειλα και όταν τους επισκέφθηκαν οι Αστυνομικοί είπαν ότι δεν συνέβη τίποτα και μας έβγαλαν τρελούς.

Το παιδί μου φυσικά δεν ξαναπάτησε σε εκείνο το γυμναστήριο, πηγαίνει σε κάποιο άλλο που δεν του δίνουν αναβολικά και δεν βλέπει αθλητικά ούτε στην τηλεόραση.