Η απαλλοτρίωση σε σούπερ μάρκετ από ομάδα αντιεξουσιαστών, η δεύτερη το τελευταίο διάστημα, χαιρετίστηκε από τους φτωχούς ανθρώπους στους οποίους μοιράστηκαν τα είδη πρώτης ανάγκης. Η κίνηση αυτή αποτελεί αντίδραση στην ακρίβεια και τον εντεινόμενο καλπασμό του καπιταλισμού παγκοσμίως, της ενοχοποίησης του κόστους της εργασίας και της καθήλωσης του 92% των Ελλήνων σε μισθούς κάτω των 1200 ευρώ. Την ίδια στιγμή που οι "οργισμένοι αναρχικοί" μοίραζαν σε φτωχούς ανθρώπους τα απαλλοτριωμένα τρόφιμα οι κερδοσκόποι ανέβαζαν περισσότερο τις τιμές των τροφίμων, οι πλούσιοι συνέχιζαν να καταστρέφουν τον πλανήτη και οι ουδέτερες μάζες απολάμβαναν την καταναλωτική τους νιρβάνα παρακολουθώντας το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Τι θα πράξει το κράτος αν οι απαλλοτριώσεις συνεχιστούν;Συνεχίζεται…
Το κράτος αποτελεί το βασικό εργαλείο διαφύλαξης του καπιταλισμού. Γι' αυτό το σκοπό χρησιμοποιεί τη μονοπώληση των ενόπλων δυνάμεων και μια σειρά από ραφιναρισμένους μηχανισμούς καταστολής: θρησκεία, εκπαίδευση, εργασία, κυρίαρχη ιδεολογία, ΜΜΕ, κομματική ομηρία. Ο έλεγχος των παραγωγικών σχέσεων από το κράτος προϋποθέτει την άρρητη ή ρητή επιβολή, στα άτομα, της θέσης τους μέσα στην κοινωνική ιεραρχία. Τα άτομα είτε θα πρέπει να υπακούσουν στους καπιταλιστικούς νόμους, είτε να υποστούν τις συνέπειες. Η φορολόγηση αποκαλύπτει το ρόλο του κράτους ως κουκουλοφόρου κακοποιού όταν επιδοτεί άμεσα ή έμμεσα την ιδιωτική παραγωγή, επενδύει σε νέες τεχνολογίες και ύστερα τις παραδίδει στις επιχειρήσεις προς εκμετάλλευση, σπαταλάει και κλέβει τον δημόσιο πλούτο μέσα από ένα μηχανισμό μίζας και ρεμούλας με τη βοήθεια των υπεράκτιων εταιρειών (οφ σόρ) και του τραπεζικού κυκλώματος (βλέπε το σκάνδαλο Siemens για αρχή). Τέλος, πάγια αρχή του είναι να ιδιωτικοποιεί τα οφέλη της παραγωγής και να κοινωνικοποιεί τις ζημιές και τους κινδύνους (βλέπε την πρόσφατη πιστωτική κρίση για αρχή).Εφόσον ο καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την κρατική επιβολή οι ταξικοί αγώνες θα έπρεπε να είναι πρωταρχικά αγώνες κατά της κρατικής οντότητας και του προστατευτικού ρόλου που αυτό έχει στην προάσπιση των ιδεών της οικονομικής προόδου. Η οικονομική πρόοδος είναι σήμερα στο κέντρο της κυρίαρχης ιδεολογίας. Μια ιδεολογία που στηρίζεται στις μεσαίες τάξεις που λειτουργούν ως αστυφύλακες της παγκόσμιας οικονομιστικής λογικής. Τα πιο σημαντικά μέλη αυτής της μεσαίας τάξης αποτελούν τους "χαρτογιακάδες" του συστήματος, τα στελέχη που προωθούν την γιάπικη αλληλεγγύη με βάση την θεολογία της Αλήθειας.Η ορθολογικότητα του καπιταλισμού είναι η μεγάλη παγίδα που πιάστηκε η αριστερά. Ως πολιτικός όμηρος του καπιταλισμού πίστεψε στην Αλήθεια, στον εργαλειακό Λόγο, στις ιδέες του Διαφωτισμού, στον επιστημονικό σοσιαλισμό. Η επιστημολογική προσέγγιση της πραγματικότητας με βάση την μοναδική αντικειμενική Αλήθεια οδήγησε στην μετατροπή του σοσιαλισμού σε περιφερειακό φέουδο του καπιταλισμού. Η Αλήθεια έγινε το όπιο των λαών. Ο Οικουμενισμός αυτής της επιστημολογικής προσέγγισης, για την αναζήτηση της μοναδικής αλήθειας, έγινε η ασπίδα του καπιταλισμού.Ο καπιταλισμός, έτσι, γρήγορα ανακάλυψε στην απόλυτη αλήθεια, την φυσική τάξη πραγμάτων και την φυσική ριζική ανισότητα, εγκαθίδρυσε έτσι ένα άλλου είδους ρατσισμό που είχε στόχο την διατήρηση της ιεραρχίας με βάση τα χαρακτηριστικά των ατόμων που αναπόφευκτα οδηγεί στην άνιση κατανομή. Ο ρατσισμός αυτός οδήγησε και στην άποψη ότι οι οικονομικά ή πολιτικά υποδεέστεροι είναι και πολιτισμικά κατώτεροι!! Με βάση τον ίδιο εργαλειακό ορθολογισμό και αναζήτηση της αλήθειας, θεσμοποιήθηκε ο σεξισμός μέσω της διαφορετικής αποτίμησης της εργασίας μεταξύ των δύο φύλων. Αυτό έγινε με την υποτίμηση της γυναίκας που κατά κύριο λόγο εξασκούσε δήθεν μη παραγωγική εργασία και την υπερτίμηση της μισθωτής εργασίας. Ρατσισμός και σεξισμός έπλαθαν προσδοκίες και ταυτόχρονα τις περιόριζαν.Με αυτή την επιστημολογία, της αμετακίνητης Αλήθειας, ο καπιταλισμός συντήρησε την οικονομική αποδοτικότητα και την αποτροπή της επαναστατικής σκέψης με βάση τη φαντασία. Το πρωτοφανές είναι ότι αυτός ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός επετεύχθη στο όνομα της πνευματικής απελευθέρωσης. Η αξιοκρατία και η ισότητα ευκαιριών αποτέλεσαν το άλλοθι της πολιτικής ομηρίας και της σοσιαλδημοκρατίας. Οι μεταρρυθμίσεις, έτσι, βελτίωναν τα πράγματα με τίμημα την ενδυνάμωση του καπιταλισμού.Με βάση των εργαλειακό ορθολογισμό και την αμετακίνητη Αλήθεια τέθηκε σε προτεραιότητα ο υλικός πολιτισμός, αναγορεύτηκε ως απόλυτος καθολικός στόχος η ανάπτυξη και η ιδέα της προόδου, υπερίσχυσε το βραχυπρόθεσμο κέρδος της επιχείρησης από την μακροπρόθεσμη ευημερία των εργαζομένων. Με βάση τον επιστημονικό ορθολογισμό και την αναζήτηση της Αλήθειας οι άνθρωποι έγιναν σαν ποντίκια που τρέχουν σε μια ρόδα με στόχο να τρέξουν ακόμη πιο γρήγορα. Ο σημερινός καπιταλισμός αποδέσμευσε τον Προμηθέα από τα δεσμά του.Τα αντισυστημικά κινήματα σήμερα πρέπει να αμφισβητήσουν όλες τις όψεις του υλικού, Προμηθεϊκού καπιταλισμού και πολιτισμού. Η φαντασίωση της συνεχούς οικονομικής ανάπτυξης είναι ο θρόμβος που οδηγεί στην κατάρρευση του συστήματος. Ο σοσιαλισμός πρέπει να πάψει να πιστεύει στην φιλελεύθερη ιδέα της προόδου. Η συνεχής παραγωγή καταναλωτικών προϊόντων εξαντλεί το ζωτικό οξυγόνο της βιόσφαιρας, όσο περισσότερο παράγονται υλικά προϊόντα τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες να μείνει παράλυτο το καπιταλιστικό σύστημα. Ωστόσο, η ζημιά που προκαλεί η συσσώρευση κεφαλαίου τείνει να είναι ανεπανόρθωτη για την μετά - καπιταλιστική κοινωνία.Η παράλογη καπιταλιστική αυτοκτονία απαιτεί τη δημιουργία αντισυστημικών κινημάτων που προτρέπουν στην επανάσταση και όχι στην συντήρηση της παρακμής του καπιταλισμού. Οι αρχές της ισότητας, της αδελφοσύνης, της αλληλεγγύης και της άμεσης δημοκρατίας είναι οι αξίες ενάντια στην συσσώρευση του κεφαλαίου, στην ανεπανόρθωτη καταστροφή του περιβάλλοντος και της εξουσίας των ελίτ. Το αποτέλεσμα της αντίστασης στον καπιταλισμό δεν είναι γνωστό, ούτε και η μετά -καπιταλιστική κοινωνία, γι΄αυτό χρειάζεται η φαντασία που θα συγκρούεται με την καπιταλιστική πραγματικότητα.Βιβιλογραφία1) Im.Wallerstein, (1987), Ιστορικός Καπιταλισμός, εκδόσεις Θεμέλιο.2) Im. Wallerstein, (1999), Κοινωνιολογική θεωρία της ανάπτυξης, εκδόσεις Νήσος.3) Im. Wallerstein, (2004), Μετά τον Φιλελευθερισμό, εκδόσεις Ηλέκτρα.4) Samir Amin, Im.Wallerstein, G.Arrighi, A.Gunder, (1990), "Transforming the Revolution: Social Movements and the World-System", New York, Monthly Review Press.5) Κ.Καστοριάδης, (1998), "Η 'Ορθολογικότητα' του καπιταλισμού", εκδόσεις ύψιλον.
………….
Από: «Greek Rider»
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
Σε λίγο καιρό ρεσάλτα στα super market δεν θα κάνουν μόνο οι «αναρχικοί» ή τα παιδιά των Εξαρχείων αλλά οι ίδιοι οι πάμπτωχοι πολίτες. Το ίδιο έγινε και στην Αργεντινή πριν από μερικά χρόνια.
Δημοσίευση σχολίου