Το Αθλητικό Τμήμα του ΣΥΝ, σχετικά με το θετικό αποτέλεσμα του ελέγχου ντόπινγκ στην Ελληνική ομάδα Άρσης Βαρών, επισημαίνει: Το γεγονός ότι ολόκληρη η εθνική ομάδα άρσης βαρών βρέθηκε θετική σε έλεγχο ντόπινγκ αποδεικνύει, ότι παρά τις προσπάθειες των επιστημόνων του ΕΣΚΑΝ, λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από το 2004 έως σήμερα.
Τα ίδια πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν αρνητικά στους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας και δεν τιμωρήθηκαν όπως έπρεπε, έτυχαν προστασίας και εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τον ελληνικό αθλητισμό.
Ο Συνασπισμός τοποθετήθηκε έγκαιρα και στο παρελθόν. Υπενθυμίζουμε ότι μόλις πριν λίγους μήνες, τον Οκτώβριο του 2007, ρωτούσαμε στη Βουλή τους Υπουργούς Άμυνας, Εσωτερικών και Δικαιοσύνης τι γίνεται με τα προνόμια αθλητών - βαθμοφόρων και προπονητών, που εμπλέκονται σε υποθέσεις ντόπινγκ κι αυτοί έκαναν πως δεν κατάλαβαν.
Σήμερα , μετά τις εξελίξεις με την εθνική ομάδα άρσης βαρών λέμε:Να σώσουμε τους νέους αθλητές από την ασυδοσία των εταιρειών χορηγών και την απληστία ορισμένων εθνικών προπονητών.
Να μπει τέρμα στην υποκρισία των εθνικών ομοσπονδιών και στην ανοχή της αθλητικής ηγεσίας, με την οποία υποθάλπεται η κατάσταση Ανεξαρτήτως αποτελέσματος του δεύτερου δείγματος, να αποπεμφθεί εδώ και τώρα το πνεύμα του Αμπατζίεφ από τον ελληνικό αθλητισμό.
Εδώ δεν υπάρχει λογική του πολιτικού κόστους. Εθνική υπόθεση δεν είναι τα κέρδη από τα χορηγικά συμβόλαια, αλλά η προφύλαξη της υγείας των νέων.
4 Απρ 2008
Ντόπινγκ στον ελληνικό αθλητισμό. Τι άλλαξε από το 2004;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
Δημοσιεύτηκε στη "ΧΩΡΑ" στις 16/08/04
ΠΟΙΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΟ ΝΤΟΠΙΝΓΚ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΝΤΟΠΙΝΓΚ
Πριν 32 χρόνια ο Τσάρλι Φράνσις έλεγε στον Μπεν Τζόνσον (στον άνθρωπο που έσπασε το φράγμα των 10’’ στα 100 μέτρα στους Ολυμπιακούς της Σεούλ), «Όλοι έξω κλέβουν. Αν θέλεις να γίνεις πρωταθλητής, πρέπει να χρησιμοποιείς τα ίδια όπλα».
Μια 10ετία, περίπου, αργότερα παραδέχεται ανοιχτά ο Τζόνσον ότι ακολούθησε τις εντολές του προπονητή του. Τα ρεκόρ τα έκανε «ντοπαρισμένος».
Τελικά όμως δικάστηκε και καταδικάστηκε όχι γι’ αυτά που έπαιρνε αλλά γι’ αυτό που υποτίθεται ότι του βρήκαν στα ούρα, το αναβολικό στανοζολόλη.
Για να βελτιώσει το «αντοπάριστο» ρεκόρ του από 10,25 σε 9,78 δευτερόλεπτα, χρειάστηκε 10 χρόνια σκληρού αγώνα, σωματική κόπωση, ψυχολογική υποστήριξη, κορυφαίους προπονητές, ειδική ιατρική ομάδα και ασφαλώς ατελείωτα κιλά φάρμακα. Εάν διαιρέσει κανείς τα ποσά που ξοδεύτηκαν μαζί με τα κόστη της διαφήμισης δια του 47 δέκατα του δευτερολέπτου, θα διαπιστώσει ότι ½ δευτερόλεπτο στον αγώνα των μεταλλίων, κοστίζει περίπου όσο το πρόγραμμα της ετήσιας σχολικής ανάπτυξης μια χώρας του τρίτου κόσμου.
Η μακαρίτισσα Φλώρενς Γκρίφιθ, ήταν πιο άτυχη από τον Μπεν Τζόνσον. Το 1987έτρεχε τα 100 μέτρα σε 10,96 δευτερόλεπτα, ένα χρόνο αργότερα πήγε το ρεκόρ σε 10,49 δευτερόλεπτα. Τα 47 δέκατα του δευτερολέπτου τα πλήρωσε με την ζωή της. Ακόμα και ο μεγάλος εκπρόσωπος, το αμερικάνικο αθλητικό πρότυπο, Κάρλ Λούης βρέθηκε ντοπαρισμένος. Η επίσημη δικαιολογία που έφερε η Αμερικάνικη Αθλητική Ομοσπονδία, προκειμένου να μην αμαυρωθεί το είδωλο, ήταν το επιχείρημα ότι στον Κάρλ Λούης ναι μεν βρέθηκαν απαγορευμένες ουσίες αλλά κάτω από το όριο του φυσιολογικού. Όπου φυσιολογικό είναι ότι καταλαβαίνουν αυτοί.
Οι μεγάλες Αγγλοσαξονικές Ομοσπονδίες είναι στην ουσία κατήγοροι, αστυνομία και δικαστές μαζί. Αυτές αποφασίζουν την άνοδο, την κάθοδο και την καρατόμηση του αθλητή.
Το κοινό με μια αυτιστική συμπεριφορά, δέχεται αυτή την ηθική του σύγχρονου αθλητικού «τσίρκου» . Οι μεγάλες Ομοσπονδίες σε πλήρη ομοφωνία με τους χορηγούς απαιτούν από του σύγχρονους αθλητές – μονομάχους, τα ρεκόρ χωρίς να θέλουν επίσημα να ξέρουν με ποιον παράνομο τρόπο κατακτούνται. Απλώς όταν αποφασίσουν ανασύρουν το παράπτωμα από το συρτάρι και τους τιμωρούν.
Τον τελευταίο καιρό που η επιβεβαίωση γίνεται πιο δύσκολη, «τα φυτώρια των αθλητών ρομπότ», παράγουν ακατάπαυστα νέα ρεκόρ. Τα ρεκόρ αυτά είναι αποτελέσματα ιατρικών ερευνών και χημικών αντιδράσεων. Καθιστούν μ’ αυτόν τον τρόπο όλα τα μεγάλα ονόματα αναλώσιμα π.χ Τόρι Έντουαρντς, Τιμ Μοντγκόμερι, Μάριο Τζόουνς, Κέλλη Γουάϊθ για να αναφέρουμε τους πλέον επώνυμους αμερικάνους.
Πλέον δεν συζητείται η ποιότητα του αθλητή αλλά η φαρμακοδυναμική που παίρνει. Αυτή η ουσία αξιολογείται όχι μόνο από την αποτελεσματικότητά της αλλά και το κατά πόσο εύκολα ανιχνεύεται από τα εργαστήρια των ιδρυμάτων αντιντόπινγκ που δημιουργούν οι ίδιες Αθλητικές Ομοσπονδίες σε συνεργασία με τις φαρμακευτικές εταιρείες που κατασκευάζουν τις εν λόγο ουσίες.
Στο σημείο αυτό εισέρχεται η ιατρική επιστήμη μ’ έναν καταλυτικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός φάνηκε με το τελευταίο παγκόσμιας έκτασης σκάνδαλο του συνθετικού στεροειδούς – THG. Στο εν λόγο σκάνδαλο κατασκευαστές και ελεγκτές ήταν σχεδόν ταυτόσημοι.
Ο ρόλος της ιατρικής φαίνεται ακόμη καλύτερα στην περίπτωση της ερυθροποητίνης (ΕΡΟ – Διεθνώς). Ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται ιατρικά κυρίως στην παραγωγή ρεκόρ και κατά δεύτερο λόγο στην νεφρική ανεπάρκεια. Είναι το Νο1 φάρμακο των σημερινών αθλητών. Είναι αδιανόητο οποιοδήποτε νέο ρεκόρ χωρίς το συνδυασμό ΕΡΟ + Αναβολικό + Αυξιντικών παραγόντων.
Η ΕΡΟ επηρεάζει πρόδρομα κύτταρα των ερυθροκυττάρων για αύξηση και μεγαλύτερη ενέργεια. Η συνδυασμένη δράση της κρατάει μέρες και κάτω από ιατρική παρακολούθηση και μήνες. Εάν ο αθλητής που την παίρνει μετά το ρεκόρ δεν τύχει κατάλληλης ιατρικής παρακολούθησης του πέφτει κάθετα ο σφυγμός και μπορεί να πεθάνει το ίδιο βράδυ από καρδιακή ανεπάρκεια. Η ιατρική φροντίδα για να μην συμβεί αυτό είναι απαραίτητη. Για τις ανάγκες των αθλητών, κυρίως των ποδηλατών, έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια μια βελτιωμένη μορφή η δημερής δηλαδή η διπλή ερυθροποϊτίνη, της οποίας η διάρκεια φτάνει μέχρι 150 μέρες δηλαδή όσο διαρκούν και οι πιο μακροχρόνιοι αγώνες με την προετοιμασία τους.
Από τα συνηθισμένα εργαστήρια, λόγο του μεγάλου της μορίου δεν μπορεί να ανιχνευτεί. Όπως και ο αναπτυξιακός παράγων HGH και THG - στεροειδές, μπορούνε να εντοπιστούν μόνο από τις κατασκευαστικές εταιρείες που το παράγουν. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και η Παγκόσμια Οργάνωση Αντιντόπινγκ (WADA) και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (IOC). Πολύ καλά το γνωρίζει και ο γερμανός διευθυντής αντιντόπινγκ που φιλοξενείται στην Αθήνα, Κρίσταν Στραμπούργκερ.
Το ιδιαίτερο που πρέπει να τονισθεί ακόμη μια φορά είναι ότι τα τεστ ελέγχου τα διαθέτουν μόνο αυτοί. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή δυνατότητα ανεξάρτητης παρεμβολής. Οι ίδιοι άνθρωποι που διοχετεύουν το ντόπινγκ μέσω εταιρειών, το ελέγχουν κιόλας.
Εάν ο αθλητής χαρακτηριστεί απ’ αυτούς ντοπαρισμένος είναι και τελειωμένος.
Ακόμα και η Ελλάδα που διοργανώνει τους Ολυμπιακούς αγώνες δεν έχει δικό της ανεξάρτητο εργαστήριο για να ελέγξει την αξιοπιστία αυτών των εργαστηρίων.
Όλοι οι αθλητές το ξέρουν αυτό. Έχουν πλήρη γνώση της αδυναμίας τους, απέναντι σ’ αυτόν το μηχανισμό. Όπως και ο δικός μας ο Κεντέρης. Ένας αθλητής που κάνει πρωταθλητισμό παγκοσμίου κλάσης πάνω από 15 χρόνια, με απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο ζωής, διατροφικές συνήθειες και ιατρική παρακολούθηση. Ο Κεντέρης ξέρει ότι το εργαστήριο μπορεί να βγάλει οποιοδήποτε αποτέλεσμα χωρίς αυτός να μπορεί να το αντικρούσει. Αυτό είναι γνωστό και από τα παραδείγματα των Αμερικάνων Αθλητών.
Ο Έλληνας Πρωταθλητής ανέβηκε πάρα πολύ ψηλά σπάζοντας το ακατόρθωτο των μαύρων υπεραθλητών. Το έσπασε μέσα από το ίδιο σύστημα και με τις ίδιες διαδικασίες που επιβάλουν οι δικές τους ομοσπονδίες. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Τώρα ήρθε η ώρα να κριθεί από αυτούς και είναι απελπιστικά μόνος. Εκπρόσωπος – Αρχηγός ενός έθνους που η κρατική του μηχανή είναι ανεπαρκής να τον προστατέψει από τα μεγαθήρια που τον έχουν κάνει στόχο εδώ και χρόνια. Οι οργανώσεις αυτές που δεν μπορούν να συγχωρέσουν την επιτυχία ενός περιθωριακού αθλητή, ο οποίος ακόμα μέχρι και σήμερα με τα δικά τους κριτήρια δεν βρέθηκε ντοπαρισμένος.
Σε εμάς τους Έλληνες ο Κεντέρης μας έδωσε μεγάλες χαρές και μια ξεχωριστή ταυτότητα στο χώρο αυτό με την διεστραμμένη σήμερα αθλητική ιδέα. Μπορούμε άμα θέλουμε να μην αναγνωρίσουμε το επικοινωνιακό λάθος της τελευταίας του συμπεριφοράς. Μπορεί ακόμη να υπερτιμήσαμε το δυναμικό του σαν ηγέτη πρωταθλητή. Όμως ο Κεντέρης είναι δικός μας άνθρωπος, μεγάλος αθλητής και έπαιξε μέσα στο σύγχρονο σύστημα των Ολυμπιακών αγώνων με τους γραφτούς και τους άγραφτους νόμους που ισχύουν.
Οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε την απόδοση, να τον υποστηρίξουμε και να τον προστατεύσουμε.
Το παράπτωμά του είναι σε προσωπικό επίπεδο μηδαμινό μπροστά στην σύγχρονη Ολυμπιακή πραγματικότητα.
Δημοσίευση σχολίου