Ένα βήμα πριν τη διαγραφή βρέθηκε χθες ο Πέτρος Τατούλης ο οποίος τελικά υπερψήφισε το νομοσχέδιο για το χωροταξικό, αφού ο πρωθυπουργός μέσω του κυρίου Τραγάκη, του διεμήνυσε ότι αν πράξει διαφορετικά, θα διαγραφεί.Διαβάστε τι γράφει στο ιστολόγιό του για αυτήν του την κίνηση:
Χωροταξικός Σχεδιασμός, Κομματική Πειθαρχία και Υπό Περιορισμό Δημοκρατία
Οι διαφωνίες μου σχετικά με το πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού που υπερψηφίσθηκε χθες το βράδυ από τη Βουλή, είναι από την πρώτη στιγμή γνωστές. Πλην όμως για να προκαταλάβω τις γνωστές αντιδράσεις πολλών από εσάς που δικαίως αναρωτιέστε πώς είναι δυνατόν να διαφωνεί και κατόπιν να ψηφίζει, θέλω να διευκρινίσω κάποια πράγματα. Ξέρετε, όπως εγώ γίνομαι αποδέκτης πολλές φορές των δικών σας προβληματισμών και προβλημάτων, αντίστοιχα ζητήματα αντιμετωπίζουμε συχνά πυκνά όλοι. Οπότε, όποια συνδρομή και άποψη καλοδεχούμενα.
………………….
………………….
Συνεχίζεται...
α) σε όλα τα νομοσχέδια ή ρυθμιστικά πλαίσια που κατατίθενται στη βουλή, τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε αντίθετη περίπτωση, το κόμμα λαμβάνει διοικητικά μέτρα εις βάρος του βουλευτή που δεν συμμορφώνεται, που συνήθως δεν είναι άλλο από τη διαγραφή και την συνεπακόλουθη προσπάθεια σπίλωσης του ονόματός του.
β) η ιστορία έχει δείξει ότι συχνά το πολιτικό σύστημα σε περιόδους μεγάλης κρίσης, όπως αυτή που αναμφισβήτητα διανύουμε, αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, συμπεριφορές λίγο πιο ελεύθερες από το επιτρεπόμενο (ως εκ τούτου μιλώ για υπό περιορισμό Δημοκρατία), προκειμένου να αποπροσανατολίσει από τα ουσιαστικά προβλήματα.
γ) οι σύγχρονες επικοινωνιακές τακτικές αρέσκονται στα "ερωτικά" καβγαδάκια. Ως εκ τούτου, η πολιτική γραμμή και οι εφαρμοστές της (πληρωμένα παπαγαλάκια του τύπου) αναζητούν με αγωνία τέτοιες αφορμές προκειμένου να εξαθλιώσουν τον δημόσιο διάλογο.
Αυτά είναι πάνω κάτω τα δεδομένα. Έκρινα ότι δε θα έπρεπε να βγάλω κανέναν από τη δύσκολη θέση να απολογηθεί/κριθεί για τα κακώς κείμενα oλόκληρου του πολιτικού συστήματος, όπως αυτά αναδεικνύονται ελέω Siemens. Είναι βέβαιο ότι το μέλλον είναι μακρύ και οι ανατροπές σύμφυτες με την εντροπεία του σύμπαντος...
"...Είναι η ώρα να ξανασυζητήσουμε σε αυτόν τον τόπο και σε αυτήν εδώ την αίθουσα για την ποιότητα της δημοκρατίας που θέλουμε να υπηρετήσουμε. Πρέπει όλοι μαζί ρητά να καταδικάσουμε όλες αυτές τις πρακτικές ολοκληρωτικών αντιλήψεων που επιβάλλουν κάθε φορά στους βουλευτές μέχρι ποιοι σημείου (και αν) μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις τους. Ο όρος της κομματικής πειθαρχίας είναι μια έννοια που δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, που μπορούμε να διατυπώνουμε ελεύθερα τις απόψεις μας. Και αυτό δεν μπορεί κάθε φορά να ερμηνεύεται από διάφορους κύκλους ως επιχείρηση υπονόμευσης της παράταξης και του κύρους των θεσμών.. Και ανακεφαλαιώνω. Πέραν του ζητήματος του προϋπολογισμού και της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, καμία άλλη ψηφοφορία δεν πρέπει να ξεκινά από δεδομένες αφετηρίες. Διότι, αν αυτό δεν ισχύσει σύντομα δεν θα μπορούμε να μιλούμε για κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά για μια υπό περιορισμό δημοκρατία. Και ας μη γελιόμαστε. Σε μια τέτοια δημοκρατία πλησιάζουμε, αν κρίνουμε από τις απόψεις που με κατάπληξη ακούσαμε τελευταία, ότι δήθεν «όλοι εμείς κρινόμαστε από την συνεισφορά μας στην κυβέρνηση και το κόμμα»! Λες και εκλεγόμαστε για να υπηρετούμε/ εξυπηρετούμε εμάς τους ιδίους και όχι τον Τόπο! Ενδιαφέρουσα άποψη πράγματι! Πλην όμως άκρως επικίνδυνη, ιδιοτελής και ωφελιμιστική!
...Επίσης, όλοι μιλούμε για συναίνεση. Το γεγονός ότι κάποιοι βουλευτές από διαφορετικά κόμματα κατέληξαν σε ένα κοινό αίτημα, όχι κατ’ ανάγκην με βάση την ίδια συλλογιστική, ασφαλώς και θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι δεν είναι ούτε αξιόποινη πράξη ούτε και επικριτέα ενέργεια. Πώς είναι δυνατόν να μιλούμε για συναίνεση, όταν δεν υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες; Πώς εννοούμε εμείς τη συναίνεση; Συναίνεση με τον εαυτό μας; Ας το πάρουμε απόφαση. Η ελληνική κοινωνία θέλει ριζικές λύσεις στα προβλήματα της. Ούτε οι λύσεις ούτε τα προβλήματα έχουν χρώματα, όπως συχνά αναφέρει ο κ. πρωθυπουργός. Και οι συμπεριφορές μας πρέπει να είναι πλέον υπερκομματικές".
Όλο το κείμενο της ομιλίας μου, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://www.tatoulis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=253&Itemid=1
α) σε όλα τα νομοσχέδια ή ρυθμιστικά πλαίσια που κατατίθενται στη βουλή, τίθεται θέμα κομματικής πειθαρχίας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε αντίθετη περίπτωση, το κόμμα λαμβάνει διοικητικά μέτρα εις βάρος του βουλευτή που δεν συμμορφώνεται, που συνήθως δεν είναι άλλο από τη διαγραφή και την συνεπακόλουθη προσπάθεια σπίλωσης του ονόματός του.
β) η ιστορία έχει δείξει ότι συχνά το πολιτικό σύστημα σε περιόδους μεγάλης κρίσης, όπως αυτή που αναμφισβήτητα διανύουμε, αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους, συμπεριφορές λίγο πιο ελεύθερες από το επιτρεπόμενο (ως εκ τούτου μιλώ για υπό περιορισμό Δημοκρατία), προκειμένου να αποπροσανατολίσει από τα ουσιαστικά προβλήματα.
γ) οι σύγχρονες επικοινωνιακές τακτικές αρέσκονται στα "ερωτικά" καβγαδάκια. Ως εκ τούτου, η πολιτική γραμμή και οι εφαρμοστές της (πληρωμένα παπαγαλάκια του τύπου) αναζητούν με αγωνία τέτοιες αφορμές προκειμένου να εξαθλιώσουν τον δημόσιο διάλογο.
Αυτά είναι πάνω κάτω τα δεδομένα. Έκρινα ότι δε θα έπρεπε να βγάλω κανέναν από τη δύσκολη θέση να απολογηθεί/κριθεί για τα κακώς κείμενα oλόκληρου του πολιτικού συστήματος, όπως αυτά αναδεικνύονται ελέω Siemens. Είναι βέβαιο ότι το μέλλον είναι μακρύ και οι ανατροπές σύμφυτες με την εντροπεία του σύμπαντος...
"...Είναι η ώρα να ξανασυζητήσουμε σε αυτόν τον τόπο και σε αυτήν εδώ την αίθουσα για την ποιότητα της δημοκρατίας που θέλουμε να υπηρετήσουμε. Πρέπει όλοι μαζί ρητά να καταδικάσουμε όλες αυτές τις πρακτικές ολοκληρωτικών αντιλήψεων που επιβάλλουν κάθε φορά στους βουλευτές μέχρι ποιοι σημείου (και αν) μπορούν να εκφράζουν τις απόψεις τους. Ο όρος της κομματικής πειθαρχίας είναι μια έννοια που δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, που μπορούμε να διατυπώνουμε ελεύθερα τις απόψεις μας. Και αυτό δεν μπορεί κάθε φορά να ερμηνεύεται από διάφορους κύκλους ως επιχείρηση υπονόμευσης της παράταξης και του κύρους των θεσμών.. Και ανακεφαλαιώνω. Πέραν του ζητήματος του προϋπολογισμού και της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, καμία άλλη ψηφοφορία δεν πρέπει να ξεκινά από δεδομένες αφετηρίες. Διότι, αν αυτό δεν ισχύσει σύντομα δεν θα μπορούμε να μιλούμε για κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά για μια υπό περιορισμό δημοκρατία. Και ας μη γελιόμαστε. Σε μια τέτοια δημοκρατία πλησιάζουμε, αν κρίνουμε από τις απόψεις που με κατάπληξη ακούσαμε τελευταία, ότι δήθεν «όλοι εμείς κρινόμαστε από την συνεισφορά μας στην κυβέρνηση και το κόμμα»! Λες και εκλεγόμαστε για να υπηρετούμε/ εξυπηρετούμε εμάς τους ιδίους και όχι τον Τόπο! Ενδιαφέρουσα άποψη πράγματι! Πλην όμως άκρως επικίνδυνη, ιδιοτελής και ωφελιμιστική!
...Επίσης, όλοι μιλούμε για συναίνεση. Το γεγονός ότι κάποιοι βουλευτές από διαφορετικά κόμματα κατέληξαν σε ένα κοινό αίτημα, όχι κατ’ ανάγκην με βάση την ίδια συλλογιστική, ασφαλώς και θα μου επιτρέψετε να πιστεύω ότι δεν είναι ούτε αξιόποινη πράξη ούτε και επικριτέα ενέργεια. Πώς είναι δυνατόν να μιλούμε για συναίνεση, όταν δεν υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες; Πώς εννοούμε εμείς τη συναίνεση; Συναίνεση με τον εαυτό μας; Ας το πάρουμε απόφαση. Η ελληνική κοινωνία θέλει ριζικές λύσεις στα προβλήματα της. Ούτε οι λύσεις ούτε τα προβλήματα έχουν χρώματα, όπως συχνά αναφέρει ο κ. πρωθυπουργός. Και οι συμπεριφορές μας πρέπει να είναι πλέον υπερκομματικές".
Όλο το κείμενο της ομιλίας μου, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:
http://www.tatoulis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=253&Itemid=1
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου